Budowa Destylatora

W otoczeniu lśniącej czerwono-pomarańczowej miedzi krzątają się wspaniali fachowcy - rzemieślnicy zapomnianej sztuki ręcznego wytwarzania alembików. Spod ich rąk wychodzą prawdziwe działa sztuki, wytwarzane metodami znanymi od wieków.

Podstawą dobrego skraplania jest dobrze skonstruowana chłodnica. Jej konstrukcja musi być tak zaprojektowana aby pary alkoholu skraplały się szybko i do tego w 100%, jeżeli nie schłodzimy ich odpowiednio to z rurki zamiast wódki poleci nam wysokooktanowa para wodno-alkoholowa. Bimber może kapać ciepły ale należy z tym uważać bo im cieplejszy tym bardziej alkohol odlatuje z niego do atmosfery, można tak stracić naprawdę kilka procent.

Od zarania historii destylacji miedź była używana do konstrukcji aparatów destylacyjnych. Zarówno gorzelnicy zajmujący się szkocką, jak i Burbonem są gotowi przysiąc, że tak było i nigdy w życiu nie zamieniliby ich ukochanych miedzianych destylatorów na te z nierdzewnej stali.

Zobaczcie kilka ciekawych fotek z produkcji domowego miedzianego alembika.

Jak sprawdzić czy wężyk jest silikonowy lub czy jest igielitowy i czym one się rożnią.

SZKŁO - jeden z lepszych (o ile nie najlepszy) materiałów do budowy destylatora. Szkło nie wchodzi w reakcje z niczym, jest kwasoodporne i super zdrowe dla zwykłych spijaczy trunków. Ma jeszcze jedną ważną zaletę: jest przezroczyste i widać przez nie zachodzące procesy, co pozwala na większą kontrolę. Oczywiście ma wady: łatwo się tłucze (zwłaszcza po pijaku ciężko je pozostawić w jednym kawałku), ciężko jest je modelować i dostosowywać do własnych potrzeb (chyba że ktoś ma hutę szkła - wtedy ma dobrze).