Właściwości miedzi oraz zastosowanie jej w gorzelnictwie
Od zarania historii destylacji miedź była używana do konstrukcji aparatów destylacyjnych. Zarówno gorzelnicy zajmujący się szkocką, jak i Burbonem są gotowi przysiąc, że tak było i nigdy w życiu nie zamieniliby ich ukochanych miedzianych destylatorów na te z nierdzewnej stali.
Właściwości miedzi:
Antykorozyjna
Miedź jest wyjątkowo odporna na korozję, zwłaszcza tę powodowaną przez kontakt z innymi metalami i niekorzystnymi warunkami pogodowymi. Wiele miedzianych artefaktów zostało wydobytych w różnych placówkach archeologicznych, niektóre z nich pochodziły ze starożytnego Egiptu i Rzymu. To potwierdza antykorozyjne właściwości miedzi, która pozostaje nietknięta przez lata.
Kowalna / Plastyczna
Zwykle im twardszy i sprężystszy metal, tym niższa jest jego plastyczność. Miedź jest wyjątkiem od reguły - jest sprężysta, kowalna i plastyczna. To oznacza, że można ją łatwo ubijać, rozciągać i kształtować. Te własności powodują, że jest bardzo przydatna do wykonywania alembików, zwłaszcza tych o wymyślnych kształtach.
Antybakteryjna
Wykorzystanie i korzystne właściwości miedzi są szeroko udokumentowane. Rzymianie używali miedzi do poprawy zdrowia publicznego jeszcze zanim mikroorganizmy zostały wskazane jako przyczyna schorzeń i chorób. Używali jej w systemach kanalizacyjnych i zauważyli, że miedziane przyrządy kuchenne pomagają zapobiegać chorobom. Miedziane rury są wciąż używane w kanalizacji, ponieważ pomaga to utrzymać czystość wody pitnej. Miedź ma właściwości antybakteryjne, które powstrzymują mikroorganizmy niesione przez wodę, takie jak bakterie, wirusy, algi i pasożyty w ujęciach wody pitnej. Te właściwości zostały uznane przez naukową społeczność.
Niedawne badania przeprowadzone przez badaczy-mikrobiologów profesora Billa Keevila i doktora Jonathana Noyce’a na Uniwersytecie Southampton potwierdziły antybakteryjne właściwości miedzi. Odkryto, że wirus grypy typu A, odmiana podobna do wirusa ptasiej grypy, w ciągu 6 godzin praktycznie zniknął z powierzchni miedzianych. Natomiast nierdzewna stal nawet po 24 godzinach wciąż utrzymywała sporą liczbę wirusów. Profesor Keevil, który przewodzi grupie badawczej wydziału mikrobiologii uczelni, wyjaśnia: „Odkrycia są na tyle mocno związane z obecnymi obawami dotyczącymi ewentualnej epidemii ptasiej grypy, że uznaliśmy za stosowne ujawnić już teraz wstępne wyniki badań”.
Te wyniki są „zgodne z antybakteryjnymi właściwościami miedzi przedstawionymi w publicznych badaniach na temat bakterii E. coli O157:H7, gronkowca złocistego odporne na metycylinę (MRSA) oraz bakterii rodzaju Listeria”, stwierdził profesor Keevil. Te badania, przeprowadzone również przez zespół badawczy profesora Billa Keevila, wykazały, że odmiana Escherichia coli O157, szczególnie śmiercionośna odmiana bakterii E. coli, ginie po 4 godzinach na miedzianej powierzchni, nawet w suchych warunkach, podczas gdy na nierdzewnej stali może przetrwać 34 dni.
Wykorzystanie miedzi jest również kluczowe w powstrzymywaniu rozprzestrzeniania się infekcji w publicznych instytucjach takich jak szpitale. Sugerując, że warto byłoby rozważyć użycie niepokrytej miedzi lub wysokomiedziowych stopów, takich jak mosiądz i brąz, do powierzchni często dotykanych, aby zminimalizować ryzyko zakażenia, profesor Keevil rzekł: „Gałki i klamki i płytki u drzwi, blaty, zlewy i inne często dotykane sprzęty w opiece medycznej i innych publicznych instytucjach są pierwszymi kandydatami do wykorzystania stopów miedziowych w celu lepszej kontroli nad rozprzestrzenianiem się infekcji”.
Miedź znajduje się również w jedzeniu, wodzie i powietrzu. Jest uważana za niezbędny składnik ludzkiego ciała i jest konieczna do przyswajania żelaza. Jest również używana podczas przygotowywania antybiotyków, aby utrzymać je w czystości. Prawdopodobieństwo bakteryjnego zatrucia pokarmowego może być ograniczone poprzez używanie miedzianych powierzchni do przygotowywania jedzenia.
Miedź jako odpowiedni materiał dla gorzelnika
Od zarania historii destylacji miedź była używana do konstrukcji aparatów destylacyjnych. Zarówno gorzelnicy zajmujący się szkocką, jak i Burbonem są gotowi przysiąc, że tak było i nigdy w życiu nie zamieniliby ich ukochanych miedzianych destylatorów na te z nierdzewnej stali.
Pojemniki destylacyjne są tradycyjnie wykonywane z miedzi z kilku praktycznych powodów:
- Miedź poprawia jakość destylatu, sprawia, że destylat posiada słodki, łagodny smak, poprawia znacząco aromat.
- Miedź jest bakteriostatyczna to oznacza że obniża możliwość infekcji bakteryjnej, w wolnostojącym destylatorze miedzianym nie rozwinie się kolonia bakterii.
- Miedź nie pozwala na przedostawanie się związków siarki i komórek drożdży do destylatu, które powstają podczas fermentacji, a ich obecność w oleju lub spirytusie jest niepożądana. Związki siarki i komórki drożdży maja nieprzyjemny jajeczny zapach.
- Miedź znakomicie przewodzi ciepło, co pomaga w równomiernym rozprowadzaniu ciepła i w schładzaniu oparów.
- Miedź zapobiega przedostawaniu się do destylatu wielu szkodliwych substancji, takich jak np. karbaminia etylu.