Produkcja piwa domowego dla początkujących

Uwarzenie domowego piwa jest prostsze niż to się wydaje, oto krótki poradnik jak szybko i łatwo zrobić domowe piwko! Jest to praca prosta i przyjemna, wystarczy postępować według kilku zasad, trzymać się poniższych kroków, aby otrzymać domowy złocisty trunek. Jeśli wykonacie wszystko jak należy, to efektem końcowym będzie własne piwo uwarzone w domu, smakiem dorównujące, lub nawet wyprzedzające piwo komercyjne!

SPRZĘT

Garnek 20-40 litrowy, termometr do 100⁰C, wiadro mniejsze cedzak (sito), wiadro duże z kranem lub fermentor z rurką fermentacyjną i kranikiem, butelki z ciemnego szkła, kapslownica, kapsle, mieszadło, wężyk, pirosiarczyn potasu, areometr.

SKŁADNIKI

Należy zakupić następujące surowce: chmiel, słód oraz drożdże piwne. Gotowe zestawy można kupić w sieci lub marketach. Czym jest słód? Jest to wykiełkowane ziarno zbóż (przeważnie jęczmień), w procesie zacierania, wydobędzie się z niego cukier, który zostanie przefermentowany i przetworzony przez drożdże na alkohol etylowy. Warto zaopatrzyć się w słód już ześrutowany, znacznie ułatwi to pracę. Dla początkujących piwowarów polecamy na początek zestaw typu „pale ale", jest to angielskie piwo jęczmienne, smaczne i proste do wykonania.

ZACIERANIE

Mając przygotowane składniki przechodzimy do dość ważnej części procesu - czyli zacierania słodu. Wsypujemy słód do garnka i w stosunku 1 do 3-4 zalewamy go wodą o temperaturze 40⁰C. Termometrem mierzymy teraz temperaturę, podgrzewamy mieszaninę do 62⁰C i utrzymujemy tak ok 30 minut. Właśnie teraz nastąpi słynne zacieranie słodu. Enzymy ze słodu rozłożą skrobię na cukry proste (które będą mogły być przetworzone przez drożdże). Po 30 minutach podnosimy temperaturę do 71⁰C i analogicznie utrzymujemy 30 minut. Po tym czasie podgrzewamy do 78⁰C na 10 minut i kończymy. Ostatni etap ma na celu zatrzymanie działania enzymów (mash out). Schładzamy całość. Zacieranie jest zakończone, cukry złożone zostały rozbite na cukry proste i wyekstrahowane do wody.

FILTRACJA I WYSŁADZANIE

Kolejny krok jest równie ważny jak poprzedni. Będziemy oddzielać wcześniej wygotowany syrop od młóta. Młóto to części stałe słodu, które nie przeszły do wody. Do oddzielenia syropu użyjemy dwóch wiaderek, z których jedno mniejsze, z nawierconymi otworkami w dnie, posłuży za cedzak, a drugie za naczynie zbiorcze (to wiadro powinno posiadać kranik). Mniejsze wiaderko wkładamy do większego i wlewamy do niego cały zacier, czekamy kilka minut na ułożenie się złoża, a następnie odkręcamy kranik i odsączoną brzeczkę odlewamy do garnka.
Drugim sposobem jest przygotowanie prostego filtra z oplotu wężyka doprowadzającego wodę do spłuczki oraz następnie dokręcenie go od wewnątrz fermentora do kranika spustowego.

Odcedzone młóto zalewamy ponownie ostrożnie gorącą wodą w celu wypłukania reszty cukru.

WARZENIE

Włączmy grzanie. Od momentu wrzenia gotujemy brzeczkę ok. godziny. Dodajemy chmiel na początku wrzenia (dla goryczki), oraz na 10 minut przed końcem (dla aromatu chmielowego). Po godzinie brzeczkę szybko schładzamy chłodnicą spiralną wstawianą do gara, przez którą puścimy zimną wodę z kranu, lub można zrobić to wstawiając garnek do zimnej wody (np. w wannie) intensywnie mieszając. Ewentualnie szczelnie zamknięty fermentor z przelaną do niego brzeczką można schłodzić przez noc np. na balkonie.
 
FERMENTACJA

Fermentor należy zdezynfekować przed użyciem. Po wystudzeniu brzeczki do fermentora dodajemy drożdże (suche drożdże można rozsypać bezpośrednio nad lustrem brzeczki). Po jednym tygodniu fermentacji mamy już tzw „zielone” piwo i można je przelać do butelek. Butelki także muszą być czyste i zdezynfekowane, do każdej z nich wsypujmy kilka gram cukru (od 2 do 5 gram w zależności od stylu- przeważnie 4g), wlewamy piwo i kapslujemy. Należy zostawić 2 cm wolnej przestrzeni w szyjce żeby dwutlenek węgla zebrał się piwie a nie pod kapslem. Cukier przefermentuje wytwarzając tym samym gaz w piwie. Zamiast cukru do wtórnej fermentacji można użyć glukozę lub sproszkowany ekstrakt słodowy.

PRZECHOWYWANIE i SPOŻYWANIE

Po około dwóch tygodniach nasze domowe piwko jest gotowe do spożycia, jednak do nabrania prawdziwego smaku i wartości piwo powinno poczekać na otwarcie ok. dwa miesiące, wtedy będzie naprawdę pyszne. Piwo tak przygotowane może stać w piwnicy nawet ponad rok.

Smacznego :)

Uwaga, jest to tylko opis ogólny warzenia piwa.