Historia Miodu Pitnego
Dodane: 2011.08.12, Ostatnia modyfikacja: 2011.09.04 , przez: qba Wyświetlony 8586 razy, Komentarzy: 0
Oceń artykuł:
Średnia ocena: 4.7/5
Ilość ocen: 152

Oryginalny obraz: http://www.pszczelipark.pl/
Alembik Miedziany Rotating Column 10 litrów (1464)
Mini kolumna miedziana. Wewnątrz alembika znajduje się separator par, co pozwala na...
Darmowa dostawa!
Kup Teraz
Mini kolumna miedziana. Wewnątrz alembika znajduje się separator par, co pozwala na...
Darmowa dostawa!
Kup Teraz
Miód pitny jako popularny w Polsce napój wspominany jest już w źródłach średniowiecznych. W okresie tym w państwie Piastów brakowało wina, które zastępowano łatwiej dostępnymi trunkami: piwem i miodem pitnym. Wenecki dyplomata Ambrogio Contarini zanotował na temat Polaków: „[...] Nie mając wina robią pewien napój z miodu, który upija ludzi znacznie bardziej niż wino”. Sycony miód cieszył się dużą renomą, ale pijano go rzadko, najczęściej przy okazji ważnych uroczystości takich jak wesele. Był to trunek luksusowy i kosztowny.
Z czasem miód tracił na znaczeniu, wypierany przez tańszą i prostszą w produkcji wódkę. Popularność zachował dłużej na Podhalu i Litwie, jednak w skali całego kraju pod koniec XVIII w. był już prawdziwą rzadkością. W większej ilości spożywano go jedynie wśród warstw niższych. Do miodu pitnego dodawano różne soki poprawiające smak, jak również zioła i korzenie. Szczególnie ceniono lipiec, czyli miód wyrabiany z czystego miodu lipowego. Najsłynniejsze były lipce kowieńskie, a beczka tego napoju kosztowała ok. 60 złp. Ceny gorszych gatunków miodu oscylowały w okolicach 15 złp. Natomiast w XVII wieku cena nawet przednich miodów, takich jak lipiec była niższa - około 1680 beczka kosztowała około 30 złotych[potrzebne źródło].
Z czasem miód tracił na znaczeniu, wypierany przez tańszą i prostszą w produkcji wódkę. Popularność zachował dłużej na Podhalu i Litwie, jednak w skali całego kraju pod koniec XVIII w. był już prawdziwą rzadkością. W większej ilości spożywano go jedynie wśród warstw niższych. Do miodu pitnego dodawano różne soki poprawiające smak, jak również zioła i korzenie. Szczególnie ceniono lipiec, czyli miód wyrabiany z czystego miodu lipowego. Najsłynniejsze były lipce kowieńskie, a beczka tego napoju kosztowała ok. 60 złp. Ceny gorszych gatunków miodu oscylowały w okolicach 15 złp. Natomiast w XVII wieku cena nawet przednich miodów, takich jak lipiec była niższa - około 1680 beczka kosztowała około 30 złotych[potrzebne źródło].
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C3%B3d_pitny