Cały projekt wyglądał następująco:
1. Wybór surowca
Uwielbiam destylaty ze zbóż. Żyto ma u nas tradycję "Starki" - stąd postanowiłem od żyta zacząć. Jest poza tym łatwo dostępne i tanie. Zaopatrzenie załatwiłem jednym wypadem do młyna i zakupem 250 kg mąki, typ 1400.
2. Ilość i sposób starzenia
Zdecydowałem się na 100 litrowa beczkę (rozważałem także 30 i 50 l) bo planuję starzeć destylat w maksymalnie uproszczonym systemie Solera. Na potrzeby domowe wydaje mi się to idealny system gdyż praktycznie trunek można z beczki spożywać już od chwili zalania. To co się wypije należy uzupełnić świeżym destylatem. Założyłem roczne spożycie z tej beczki na poziomie 20-30 litrów. Tak więc pozostałe 70-80% beczki będzie starsze niż rok. W ten sposób po kilku latach zawartość (pomimo systematycznego zużywania i dolewania świeżego) powinna być zacna. System taki wydaje się optymalny w porównaniu do innego rozwiązania, czyli zalania beczki i czekania kilku lat (kto by dał radę?!) by spróbować jej zawartości.
Uprzedzając pytanie: co jeśli nie będę w stanie pozostać przy tych 20-30 litrach zużycia rocznie? W takim wypadku przewidziałem postawienie drugiej takiej beczki co pozwoli podwoić "pobór".
3. Wybór beczki
Zdecydowałem się na producenta robiącego beczki ze starodrzewu (150-200 lat) metodą łupaną, tj bez przecinania słojów drewna. Producent ten robi dla Polmosów, także tego Szczecińskiego. Rozmawiałem z właścicielem firmy - przy okazji dowiedziałem się conieco o Starce z Polmosu Szczecin i jej technologii produkcji. Na moje potrzeby beczka została wypalona dość mocno, ale bez zwęgleń. Oczywiście nim ją zamówiłem musiałem mieć przygotowany destylat. Beczka nie może leżeć sucha dłużej niż 4 dni.
4. Produkcja destylatu
Powiem tak - jeśli się to dobrze zorganizuje to można taką ilość spokojnie wytworzyć w warunkach budynku wielorodzinnego. Proces podzieliłem na takie etapy:
a) podgrzewanie wody, zacieranie żyta z enzymami
Realizowałem to w zbiorniku 50l w płaszczu wodnym. Wystarczyło wlać wodę, dodać enzym upłynniający, podgrzać nieco, wsypać mąkę, zamieszać, podgrzać do 100 oC i przelać do fermentatora (gdzie już stygło, aż do zadania enzymu scukrzającego). Poza kilkoma "awariami" gdy coś mi się tam rozlało proces mało absorbujący, wymagający jedynie doglądania.
b) fermentacja
Fermentację prowadziłem w standardowych fermentatorach 33l, łącznie dysponuję 8 sztukami - i tyle naraz fermentowało. Jedna "porcja" do fermentatora to 10 litrów mąki (nie wiem ile kg bo mąkę odmierzałem miarką na litry) rozrobionej z 25-30 litrami wody.
Do całości zastosowałem drożdże Fermiol.
c) destylacja do surówki
Przy pomocy tego samego zbiornika w płaszczu w którym zacierałem cały zacier z fermentatora (bez odcedzania mąki) destylowałem na krótkiej kolumnie z ceramicznym wypełnieniem. Łapałem wszystko, od samego początku aż do mętnego o mocy 30%. To też praktycznie było bezobsługowe. Zalewałem zbiornik, włączałem i jedynie doglądałem kiedy się kończy. Z jednego fermentatora miałem około 5-6 litrów surówki o mocy (średniej) 40%.
d) destylacja druga
Drugą destylację prowadziłem na kilka sposobów. Założeniem było, by destylat nie był spirytusem, by miał maksymalnie dużo smaku surowca który to będzie się zmieniał w procesie starzenia. Większość więc puściłem ponownie na krótkiej kolumnie (w części było to na wypełnieniu ceramiczny, w części na wypełnieniu sprężynkami ze stali nierdzewnej, w części na wypełnieniu sprężynkami miedzianymi) uzyskując średnio jakieś 70+ %. Starannie oddzielałem przedgon i pogon. To, co nie udało mi się już uratować na krótkiej kolumnie puściłem na długiej z maksymalnym reżimem. Uzyskałem dzięki temu spirytus (także o posmaku surowca) który dołączyłem do właściwych gonów.
To co uzyskałem rozcieńczyłem do 50%. Po tym zabiegu destylat delikatnie zmętniał. W kieliszku tego nie widać, niemniej w balonie 25 litrowym widać że nie jest w pełni przejrzysty. Ma za to wyraźny smak żyta i czuć, że jest smakowo i zapachowo bogaty. Wysyłałem go trzem osobom do testów - jedna zganiła, jedna pochwaliła. Mi smakuje
5. Zalanie beczki
Wczoraj kurier przyniósł beczkę. Nie płukałem jej wodą (mam nadzieję, że tego nie pożałuję). Zalałem ją dziś przygotowanym wcześniej destylatem. Całość prezentuje się tak:
Co do planów na przyszłość: Uwielbiam dobry koniak
Robię starania by pozyskać większą ilość moszczu z białych winogron. Jeśli mi się uda to będzie kolejna beczka która stanie w mojej piwnicy.
. Chyba że przeprowadzę lekki remont piwnicy i przerobie ją na wzór terrarium z możliwością reg. temp i wilgotność 
W końcu nazwa Straight Bourbon Whiskey oznacza, że maturacja burbonu trwała minimum 2 lata, a robią to w nowych beczkach. Z drugiej strony na forum znalazłem gdzieś wcześniej informację, że przy pierwszym zalaniu beczki okres ten nie powinien być dłuższy niż pół roku, bo potem zapewne ryzykuje się przedębieniem. W związku z poprzednim akapitem zastanawiam się jednak,