pora późna, lecz jest sobota i mam chwilę wolnego. Więc wydobywam z szafki darowanego "Grantsa". A co... uprzyjemnię sobie wieczór.
Jako szczęśliwy posiadacz alembika, kolumny aabratek i domowy piwowar popełniłem już to i owo, ale nie bardzo chciało mi się iść do piwnicy, wszak to jakieś 15 stopni w jedną stronę no i buty trzeba założyć.
Odkręcam więc wzmiankowanego powyżej, leję do szklaneczki, wącham... I zbiera mnie na womity. O Bachusie!!! - myślę sobie, iż pogony, które wylałem ostatnio do kanału były nieco lepsze. Ale nic to, twardy ze mnie gość i nie poddaję się. Odkręcam pepsi i dolewam. Próbuję... womity ponownie.
Dobra, zmieniam własne zdanie o sobie - mięczak jestem. Szklaneczka z miksem wita się z oczkiem w zlewie, moje stopy witają buty a nogi pokonują łącznie trzydzieści stopni. W nagrodę za poniesiony trud me dłonie niosą swojski destylat jęczmienny na wędzonym torfie, dębiony kostkami (jakieś 100 gram) oraz dwa swojskie piwa.
Teraz mogę się zrelaksować nie mordując przy okazji kubków smakowych z wątrobą do spółki. Tak się zmienia podejście do kupnego, które kiedyś uznawało się za nieźle pijalne po wytworzeniu i odleżakowaniu swojego.
Oczywiście trunki z "wyższej" półki sklepowej nie są już tak złe, ale ja wcale nie mam względem nich kompleksów.
Pozdrawiam wszystkich serdecznie
ale tego nie da się pić sklepowego. Kiedyś na to nie zwracałem uwagi ale swojskie jednak lepsze
