Juliusz napisał: Tak mnie to przegnębiło, że chyba sobie wychylę kielicha.
Juliusz
No, i w rzeczy samej dotarliśmy do jądra naszych rozważań. Przekopywaliśmy złoża problemów zacierów, drożdży, destylacji, refluksów, węgli, dębienia, żartów i wyznań, aż dotarliśmy tam, gdzie kryje się cała prawda o NAS. O maniakach kompulsywnych skąpanych w oparach alkoholi. I to nie byle jakich alkoholi. Najprzedniejszych, niepowtarzalnych, czyli takich, jak każdy z nas, tu obecny. Tak, mamy na punkcie alkoholu niepoprawne połączenia neuronów. I to nas coś przymusza do zgłębienia całej wiedzy o nim. I można krzyczeć o nas, że jesteśmy nienormalni. Tylko, czy normą ma być ogół, czy też margines? Jak każdy przeciętny Polak (mówię o ogóle) uwielbiamy uszczęśliwiać się zacnymi trunkami. Tylko my, drodzy Bracia i Siostry z pod znaku chłodnicy i kolumny, my stoimy ponad przeciętnością. Błyszczymy niczym diamenty wśród kamieni. Unosimy się niczym orły ponad ziemią. Nic co ziemskie nie będzie w stanie nam dorównać. Czemu zapytać może ktoś? Bo nie samo upodobanie do delektowania się trunkami jest ważne. Ważne jest nasza pasja biorąca się z chęci bycia kimś ponadprzeciętnym. Pasja mająca korzenie w naszych sercach, u podstaw której kryje się pot ciężkiej pracy, wyrzeczenia i siła woli dla przeciwstawienia się przeciwnościom, zaś owoce naszej pracy zawierać będą ta mistyczną cząstkę wynikającą właśnie z tego. Żaden trunek wytworzony w fabrykach nie będzie jej posiadał. Tak, jesteśmy Kompulsywnymi Nieanonimowymi Alkoholikami. I choć dla zwykłego człowieka możemy się wydawać patologicznie zniszczonymi, to wiemy, że działamy w słusznej sprawie, bo potrzeba nas pchająca w szpony nałogu, jakim jest nasza pasja, bierze się z głębi naszych serc i pozwala stawać ponad tymi, którzy alkohol traktują jedynie jako rzecz. Nasz alkohol ma dla nas duszę, będącą częścią nas samych.
P.S. Piszesz Juliuszu: Jest ogólnie przyjęte w świecie psychiatrii, że hobby, któremu poświęcamy znaczną cześć czasu życia, graniczy z patologią, no a my czasu poświęcamy sporo...
Zauważ, że dzieła Kopernika Kościół palił na stosach, bo nie rozumiał faktów będących zaprzeczeniem wcześniej przyjętych założeń. Ale to się z czasem zmieniło, bo czy można walczyć z rzeczywistością? Można, ale wynik jest z góry znany: rzeczywistość i tak zwycięży.
Tak mnie to pocieszyło, że chyba sobie wychylę kielicha.
