Tytułem wstępu ze wspomnień Lucjana Pyzika na temat wprowadzania wódki Luksusowej w USA w latach 80.
(...)Pamiętam, jak w pewnej bardzo eleganckiej restauracji na Manhattanie, o nawie bodajże Schmidt & Wolensky, kelner początkowo w ogóle odmówił współpracy z nami. Nie chciał serwować darowanej przez nas wódki, bo jego zdaniem to był zbyt prostacki trunek jak na ów szykowny lokal. Myśmy oczywiście uparli się, żeby mu udowodnić, że nie jest to zwykły trunek, i zaproponowaliśmy, żeby do kilku kieliszków nalał różne wódki czyste, a wśród nich naszą ziemniaczankę. Ja miałem rozpoznać wódkę, którą mu zachwalaliśmy, na podstawie cech organoleptycznych. Faktycznie dokonaliśmy tej degustacji. Było chyba pięć kieliszków: oprócz naszej ziemniaczanki były wódki rosyjska, fińska, polska zbożowa i jakaś jeszcze. Na szczęście udało mi się rozpoznać nasz produkt i udowodnić, że nie jest to jedna z wielu wódek czystych, tylko rozpoznawalny trunek, jedyny w swoim rodzaju.
Niezaprzeczalne walory
Mój degustacyjny sukces, to żaden wielki wyczyn, bo wódka robiona ze spirytusu ziemniaczanego ma naprawdę charakterystyczny smak i bukiet. Fakt rozpoznawalności produktu zawsze działa na jego korzyść.
Niezależnie od tego, był to wyrób naprawdę wysokiej jakości. W tamtych czasach nie wytwarzano jeszcze spirytusu neutralnego, którego się dzisiaj używa do produkcji niemal wszystkich wódek klasy premium. Najlepiej oczyszczonym dostępnym na rynku spirytusem był właśnie ten ziemniaczany, z którego robiliśmy naszą wódkę. Teoretycznie wiadomo było, że można uzyskać alkohol czystszy, ale nie było opracowanych technologii jego produkcji przemysłowej. Spirytus typu neutral zaczęto produkować nieco później. Chociaż powinien on mieć lepsze parametry fizyko-chemiczne od naszego ziemniaczanego, i zazwyczaj tak właśnie jest, to znam spirytusy neutralne z różnych krajów, które jakościowo mu nie dorównują. Także różnica stopnia oczyszczenia między tymi spirytusami nawet obecnie nie jest jakaś dramatycznie wielka, a wówczas (nie wiem, czy to był osiemdziesiąty piąty rok, czy może osiemdziesiąty czwarty) w ogóle nie produkowano wódek z tak czystego alkoholu, jak nasz ziemniaczany, o tak niskiej zawartości różnych aldehydów, metanoli itd."
i dalej ...
"Polska wódka ziemniaczana nie bez powodu, moim zdaniem, została tak dobrze przyjęta w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (o czym pisałem w poprzednich odcinkach swoich wspomnień), i to nie tylko ze względu na walory organoleptyczne, ale też zdrowotne. Jak wiadomo, czysty alkohol etylowy nie jest substancją szczególnie alergizującą, jednak inne związki zawarte w spirytusie, choćby w śladowych ilościach, mogą uczulać. Nic więc dziwnego w tym, że niektórzy mogą być uczuleni na spirytus jednego rodzaju, podczas gdy trunki innego pochodzenia będą dla nich bezpieczne. Co istotne – spirytus ziemniaczany ma w tym zakresie lepsze właściwości niż zbożowy. Miałem okazję przekonać się o tym podczas moich amerykańskich podróży.
Otóż gdzieś po roku, może dwóch latach sprzedaży tej wódki za oceanem, na jednej z imprez promocyjnych w USA spotkaliśmy Polaka – przedstawiciela Agrosu, zajmującego się używkami. W jego gestii leżały papierosy, tytoń, organizowanie importu kawy gdzieś tam zza oceanu do Polski. Wódką jednak za bardzo się nie zajmował, my zaś chcieliśmy, żeby się trochę w ten temat włączył. Żeby go pozytywnie nastawić do naszego pomysłu, poczęstowaliśmy go naszą wódką. On nam na to: Słuchajcie, ja lubię wypić kieliszek, dwa, ale zaraz dostaję czerwonych plam, niestety, mam po prostu uczulenie na alkohol. Tymczasem ja już gdzieś słyszałem, że spirytus ziemniaczany jest mniej aktywny, więc mu mówię: Niektórzy twierdzą, że wódka ziemniaczana jest antyalergiczna, na początek spróbuj może tylko troszeczkę, ale ja jestem przekonany, że tę naszą wódkę będziesz mógł pić. A że sam faktycznie byłem właściwie pewny, że on będzie mógł jej bezpiecznie skosztować, więc też udało mi się go przekonać do podjęcia takiej próby. Ostatecznie ów pan wypił wtedy nie jeden kieliszek, tylko troszkę więcej i żadne plamy mu się nie pokazały.
Minęło ponad 20 lat od tamtego zdarzenia, jestem w jednej z sieci handlowych w Polsce, w znanym supermarkecie w Warszawie, a tu ktoś rzuca się na mnie. Nie poznaję człowieka, ale on mi przypomina, skąd się znamy po czym mówi: Lucjan, jak ja ci dziękuję… Ja po prostu zgłupiałem – w ogóle nie wiedziałem, o co chodzi. Mój rozmówca zaś ciągnie: Ja do dziś mogę pić sobie wódeczkę – oczywiście piję tylko tę ziemniaczaną – i do tej pory nie mam żadnych problemów z uczuleniem, jestem ci niezmiernie wdzięczny za to, że mi wtedy powiedziałeś o właściwościach tej wódki. Okazało się, że to jest właśnie ten człowiek, który miał uczulenie na alkohol i którego w Stanach Zjednoczonych namawiałem do przetestowania naszej wódki ziemniaczanej. To zdarzenie przekonuje mnie, że coś jednak musi być w tej opinii, że wódka ziemniaczana nie uczula."
To jest fragment na temat walorów wódki ziemniaczanej. Ja chciałbym właśnie uzyskać więcej wiedzy na ten temat - głównie dla celów degustacyjnych.
Czytałem na forum wątek o zacierze ziemniaczanym - że śmierdzi itd. ale podoba mi się idea uzyskania fajnej wódki z ziemniaka - zasadniczo nie wiem czy technologicznie jest to wódka a raczej destylat z ziemniaka.
U nas Polmos Siedlce opiera się na tej idei produkując wódki Młody Ziemniak, na zachodzie znane jako Vestal. Robią wódki z ziemniaków z Podlasia i z Kaszub z odmiany przeznaczonej do jedzenia vineta - Kaszebe.
Nasi od Szwedów (chyba) lub na odwrót idą za tym pomysłem.
Zresztą polecam oglądnąć samemu te filmiki na tej jakże fajnej stronie
http://karlssonsvodka.com/vintage/
Chciałbym poznać opinię doświadczenia jak to jest z przerobem ziemniaków w warunkach domowych i czy wyniki są warte zainteresowania.
Pozdrawiam
Czajkus
.Wychodzi na to , że produkując alkohol z ziemniaków różnych odmian i na różnych etapach dojrzałości możemy uzyskać wiele smaków i aromatów , zupełnie jak to się dzieje w whisky i brandy. Dziękuję Ci za poruszenie tego niezwykle ciekawego tematu. 
