Już drugi rok jestem fanem tego forum i właścicielem kolumny z obniżonym odbiorem.
Nigdy nie użyłem miedzi! Nigdy też nie miałem H2S w spirytusie.
Ale dwukrotnie poczułem jego zapach na szczycie kolumny, a mówiąc precyzyjnie juz poza kolumną.
Był mało wyczuwalny, ale był. A skoro był to w nastawie/ zacierze musiała pojawić się siarka.
Pytanie skąd?
W nastawach owocowych czy zbożowych mogą a nawet muszą byc związki siarki. I nie tylko
A w cukrze?? przecież to rafinowany cukier, teoretycznie chemicznie czysty.
No ale może na jakimś etapie produkcji siarkuje się surowce w celu niedopuszczenia do fermentacji.
Kolejna sprawa to wielkość zanieczyszczeń siaką. Według mnie są to śladowe ilości. Nie na tyle duże aby miały znaczący wpływ przy destylacji nastawy cukrowego.
Drugą sprawą jest przenikniecie siarkowodoru do urobku.
Nie wiem , a teraz nie sprawdzę, jaka jest rozpuszczalność H2S w etanolu. Bo przecież mówię o cukrówce i uzyskaniu stężenia ponad 95% i odbiorze na OVM.
Jeśli jednak odbieralibyśmy z LM to odbieramy GORĄCE skropliny. A ze wzrostem temperatury rozpuszczalność spada.
Tym samym Stężenie H2S w gorącym urobku powinno być śladowe w stosunku do już śladowych ilości w surowcu.
Dla uproszczenia powiem że zerowe.
To co podał Lesgo58, a i ja zaobserwowałem, H2S skumulował się w skraplaczu też ma sens bo jako gaz lotny i słabo rozpuszczalny w wysokiej temperaturze "uciekł " na szczyt kolumny.
Podobnie jak kolega Lesgo58 nie wiem skąd się wzięła taka ilość H2s ze zaśmierdziało a dokładnie mówiać dało się wyczuć i to tylko dwukrotnie na te xxxileś razy.
Bez zbędnych zabiegów H2S nie przeszło do spirytusu.
Stosowanie miedzi do cukrówek uważam za zbędne, podobnie jak Lesgo58
Destylacja bez miedzi.
-
Lootzek
- Posty: 887
- Rejestracja: środa, 19 wrz 2012, 00:23
- Krótko o sobie: Psotnik, dłubacz i leń patentowany.
- Status Alkoholowy: Destylator
- Lokalizacja: Warszawa
- Podziękował: 97 razy
- Otrzymał podziękowanie: 171 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Pomijając dyskusyjną czystość cukru i jego proces produkcyjny oraz to co ląduje w nastawie jako pożywki, zapominasz o naszych małych dobrodziejach jako takich 
To organizmy złożone z białek, a białka jak wiadomo zawierają siarkę, więc chcąc nie chcąc nie pozbędziemy się jej związków z nastawu. Możemy zmniejszyć ich ilość raz przez prowadzenie fermentacji we właściwych warunkach, dwa, klarowanie, by nie rozkładać drożdżowych truchełek w trakcie gotowania.
To organizmy złożone z białek, a białka jak wiadomo zawierają siarkę, więc chcąc nie chcąc nie pozbędziemy się jej związków z nastawu. Możemy zmniejszyć ich ilość raz przez prowadzenie fermentacji we właściwych warunkach, dwa, klarowanie, by nie rozkładać drożdżowych truchełek w trakcie gotowania.-
W_TG
- Posty: 643
- Rejestracja: piątek, 27 gru 2013, 23:54
- Podziękował: 9 razy
- Otrzymał podziękowanie: 145 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
lotzek masz racje co do siarki w białku. Gnilny rozkład białek wytwarza siarkowodór- to oczywiste.
Destylowałem już nastawy które stały z opadłymi drożdżami i z miesiąc, ale jak mi się wydaje to nie w te razy poczułem siarkowodór.
Pędziłem też i niesklarowane nastawy z dobrym skutkiem.
Ale jak to mówią wyjątki potwierdzają regułę.
Co do fermentacji to nie trzymam się instrukcji z opakowania drożdży.
Standardowo i paczka jest na 8 kg cukru, a ja taką paczkę daje na 12 kg cukru. ( Moskwa)
P.s przepraszam za pomylenie Lesgo z Gr000bym.
To Lesgo opisywał swoje obserwacje z miedzią i H2S - powyższy post poprawiony
Destylowałem już nastawy które stały z opadłymi drożdżami i z miesiąc, ale jak mi się wydaje to nie w te razy poczułem siarkowodór.
Pędziłem też i niesklarowane nastawy z dobrym skutkiem.
Ale jak to mówią wyjątki potwierdzają regułę.
Co do fermentacji to nie trzymam się instrukcji z opakowania drożdży.
Standardowo i paczka jest na 8 kg cukru, a ja taką paczkę daje na 12 kg cukru. ( Moskwa)
P.s przepraszam za pomylenie Lesgo z Gr000bym.
To Lesgo opisywał swoje obserwacje z miedzią i H2S - powyższy post poprawiony
Alkohol nikomu nie rozwiązał problemów.
Ale wielu pomógł o nich zapomnieć.
Ale wielu pomógł o nich zapomnieć.
-
arbaletnik
- Posty: 414
- Rejestracja: środa, 29 sty 2014, 10:57
- Krótko o sobie: Jestem fajnym człowiekiem:)
- Status Alkoholowy: Amator Domowych Trunków
- Lokalizacja: podlaskie
- Podziękował: 81 razy
- Otrzymał podziękowanie: 103 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Przypadkiem natknąłem się na ciekawy artykuł w sieci dotyczący tematu. W jednym z fragmentów autor pisze, że gotowanie brzeczki w obecności minimalnych ilości miedzi indukuje powstawanie H2S. Trochę kontrowersyjne...? Całość dotyczy drożdży piwnych, ale to przecież różne szczepy jednego gatunku, więc z dużym prawdopodobieństwem zachowują się podobnie jak gorzelnicze. Dokument ma ograniczenia podyktowane prawami autorskimi ( kopiowanie, etc.) Zamieszczam link do strony. Naprawdę warto przeczytać, naukowe opracowanie , ale kilka fragmentów "otwiera oczy" :
http://www.international-bio-consulting ... rt%201.pdf
http://www.international-bio-consulting ... rt%201.pdf
Gdy wszyscy myślimy tak samo, nikt nie myśli. W.Lipman
-
Szlumf
- Posty: 2384
- Rejestracja: czwartek, 9 maja 2013, 22:40
- Podziękował: 631 razy
- Otrzymał podziękowanie: 584 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Rok temu zainspirowany przez Gr000bego przeprowadziłem testy porównawcze destylacji z miedzią i bez miedzi na nastawach z jabłek. Od tego momentu destyluję wszystko (owocówki, cukrówki) bez miedzi. Po roku mogę stwierdzić, że nigdy nie wyszedł mi destylat z "jajecznymi" zapachami. Ponadto w owocówkach praktycznie zniknęło mi coś co określałem mianem "mydła" którego w dużym stężeniu nie toleruję. Gdy stosowałem miedź ze względu na "mydło" dużo odcinałem z przodu - 1000-12000ml. bez miedzi odrzucam góra 600ml.
Kilka dni temu pozbyłem się ostatniego miedzianego elementu ze swojej aparatury - spirali skraplacza w głowicy. Wydaje mi się na 90%, że to ona była przyczyną uzyskania legendarnego "żółtanolu" przy destylacji nastawu winogronowego. Nastaw był z mieszanych, w znacznej części niedojrzałych, przemrożonych winogron. Odszypułkowywałem niestety ostrym mieszadłem więc pewnie trochę soku z łodyg trafiło do nastawu. Tydzień fermentacji w miazdze potem wyciśnięcie soku w prasie. Drożdże BC S103. 1kg cukru na 10l moszczu. Bez wody. Gotowy nastaw strasznie kwaśny.
Destylacja na kolumnie półkowej - 3półki + bufor 1,5l w kotle. Skraplacz LM "miska" z miedzianą spiralą długo nie używany.
Po pierwszej partii otrzymałem "żółtanol" więc wyczyściłem miedź w głowicy ze 3 razy stosując kwasek i perhydrol. Następne partie też wyszły żółte. Puściłem więc na tym zestawie sprzętu cukrówkę którą przed destylacją mocno zakwasiłem kwaskiem cytrynowym (4 czubate łychy). Do 88C w głowicy leciał kryształ. Jednak to co odebrałem w przedziale 88-92C (w tym przedziale odbierałem serce winogron) miało leciutki odcień żółty.
Na szczęście miałem zakupioną wcześniej karbowankę z nierdzewki więc na szybko zrobiłem głowicę UFO (puszka śaniadaniowa + talerzyk szklany
) bez grama miedzi. W destylacjach odpadów z wina wiśniowego i zakwaszonej dodatkowo cukrówki nie pojawił się nawet cień żółci.
Sadzę, że na 90% żółć wyszła w reakcji jakichś związków z nastawu z miedzią. O ile przy cukrówkach to może nie być groźne to przy owocówkach wolę nie ryzykować.
Być może "żółtanol" nie był groźny dla zdrowia ale wolałem nie ryzykować i przegoniłem drugi raz - wyszedł kryształ. Jest niezłe ale niestety straciłem delikatne nutki winogronowe obecne po pierwszej destylacji.
Kilka dni temu pozbyłem się ostatniego miedzianego elementu ze swojej aparatury - spirali skraplacza w głowicy. Wydaje mi się na 90%, że to ona była przyczyną uzyskania legendarnego "żółtanolu" przy destylacji nastawu winogronowego. Nastaw był z mieszanych, w znacznej części niedojrzałych, przemrożonych winogron. Odszypułkowywałem niestety ostrym mieszadłem więc pewnie trochę soku z łodyg trafiło do nastawu. Tydzień fermentacji w miazdze potem wyciśnięcie soku w prasie. Drożdże BC S103. 1kg cukru na 10l moszczu. Bez wody. Gotowy nastaw strasznie kwaśny.
Destylacja na kolumnie półkowej - 3półki + bufor 1,5l w kotle. Skraplacz LM "miska" z miedzianą spiralą długo nie używany.
Po pierwszej partii otrzymałem "żółtanol" więc wyczyściłem miedź w głowicy ze 3 razy stosując kwasek i perhydrol. Następne partie też wyszły żółte. Puściłem więc na tym zestawie sprzętu cukrówkę którą przed destylacją mocno zakwasiłem kwaskiem cytrynowym (4 czubate łychy). Do 88C w głowicy leciał kryształ. Jednak to co odebrałem w przedziale 88-92C (w tym przedziale odbierałem serce winogron) miało leciutki odcień żółty.
Na szczęście miałem zakupioną wcześniej karbowankę z nierdzewki więc na szybko zrobiłem głowicę UFO (puszka śaniadaniowa + talerzyk szklany
) bez grama miedzi. W destylacjach odpadów z wina wiśniowego i zakwaszonej dodatkowo cukrówki nie pojawił się nawet cień żółci. Sadzę, że na 90% żółć wyszła w reakcji jakichś związków z nastawu z miedzią. O ile przy cukrówkach to może nie być groźne to przy owocówkach wolę nie ryzykować.
Być może "żółtanol" nie był groźny dla zdrowia ale wolałem nie ryzykować i przegoniłem drugi raz - wyszedł kryształ. Jest niezłe ale niestety straciłem delikatne nutki winogronowe obecne po pierwszej destylacji.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
-
janik
- Posty: 336
- Rejestracja: piątek, 31 sty 2014, 21:02
- Podziękował: 13 razy
- Otrzymał podziękowanie: 30 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Każdy z nas ma inne podejście do tematu i własne doświadczenia które determinują lub zwalniają nas z podjęcia decyzji co do zastosowania środków na zwiększenie jakość końcowego efektu.
Nie wiem,ale czy zastosowanie miedzi w głowicy to dobre rozwiązanie?
Jeśli są frakcje siarki w nastawie a co tak obrazowo opisał @Lotzzek to miedz zawsze zrobi swoje.
@Szlumf,jaki jest sens dopuszczanie pochodnych siarki aż do głowicy i tam próba ich zatrzymania.
Jeśli mamy ten syf w nastawie a tak przeważnie bywa zależnie od nastawu i warunków które to powodują to warto to zatrzymać na dole kolumny i tak przeważnie umiejscowiony jest katalizator.
U mnie najbardziej miedż zmienia barwę przy destylacji nastawu z winogron i podobnych owocówek.
Zbożówki mniej barwią co nie oznacza,że należy zrezygnować z udziału miedzi w procesie destylacji tego typu nastawów. Miedż stosuję na pierwszy przebieg.
Każdy ma swoje doświadczenia i poglądy,ale niezależnie od tych subiektywnych ocen niezaprzeczalne jest,że podczas procesu fermentacji pochodną tego procesu są związki siarki więc warto podczas procesu destylacji odseparować je od trunku dla poprawienia jakości i smaku.
Nie wiem,ale czy zastosowanie miedzi w głowicy to dobre rozwiązanie?
Jeśli są frakcje siarki w nastawie a co tak obrazowo opisał @Lotzzek to miedz zawsze zrobi swoje.
@Szlumf,jaki jest sens dopuszczanie pochodnych siarki aż do głowicy i tam próba ich zatrzymania.
Jeśli mamy ten syf w nastawie a tak przeważnie bywa zależnie od nastawu i warunków które to powodują to warto to zatrzymać na dole kolumny i tak przeważnie umiejscowiony jest katalizator.
U mnie najbardziej miedż zmienia barwę przy destylacji nastawu z winogron i podobnych owocówek.
Zbożówki mniej barwią co nie oznacza,że należy zrezygnować z udziału miedzi w procesie destylacji tego typu nastawów. Miedż stosuję na pierwszy przebieg.
Każdy ma swoje doświadczenia i poglądy,ale niezależnie od tych subiektywnych ocen niezaprzeczalne jest,że podczas procesu fermentacji pochodną tego procesu są związki siarki więc warto podczas procesu destylacji odseparować je od trunku dla poprawienia jakości i smaku.
-
Szlumf
- Posty: 2384
- Rejestracja: czwartek, 9 maja 2013, 22:40
- Podziękował: 631 razy
- Otrzymał podziękowanie: 584 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
@ Janik.
Pierwsze 3 skraplacze robiłem w oparciu o rurki miedziane bo takie miałem tanio dostępne. Gdy stosowałem miedź jako katalizator dawałem ją na dole choć natrafiłem na opnie chemików, że to błąd bo powinny być na górze. Gdy zrezygnowałem z miedzi jako katalizatora nie przerabiałem skraplaczy więc to co się mi przytrafiło to przypadek a nie celowe działanie ze skraplaczem jako katalizator. Nie jestem ekspertem w tej dziedzinie ale dochodzę do wniosku, że miedź ma własności katalityczne które być może zamiast pomagać szkodzą w przypadku nie zepsutych wsadów. Ba po poście Arbaletnika zaczynam poważnie myśleć czy jej pozytywny wpływ na destylaty nie jest demonizowany. Być może ze względu na właściwości katalityczne powoduje powstanie negatywnych (z naszego punktu widzenia) związków które bez miedzi by nie powstały.
Koledzy jak macie odpowiednio duże wsady to zróbcie 2 destylacje porównawcze. Jedną z miedzią, drugą bez. Opiszcie wrażenia.
P.S.
1. A to, że miedź była od stuleci stosowana do destylacji nie jest dla mnie żadnym argumentem. Po prostu w tych czasach nie mieli do dyspozycji innych materiałów.
2. Czy ktoś może wie co jest tym ciemnym nalotem osadzającym się na miedzi przy jej zastosowaniu?
Pierwsze 3 skraplacze robiłem w oparciu o rurki miedziane bo takie miałem tanio dostępne. Gdy stosowałem miedź jako katalizator dawałem ją na dole choć natrafiłem na opnie chemików, że to błąd bo powinny być na górze. Gdy zrezygnowałem z miedzi jako katalizatora nie przerabiałem skraplaczy więc to co się mi przytrafiło to przypadek a nie celowe działanie ze skraplaczem jako katalizator. Nie jestem ekspertem w tej dziedzinie ale dochodzę do wniosku, że miedź ma własności katalityczne które być może zamiast pomagać szkodzą w przypadku nie zepsutych wsadów. Ba po poście Arbaletnika zaczynam poważnie myśleć czy jej pozytywny wpływ na destylaty nie jest demonizowany. Być może ze względu na właściwości katalityczne powoduje powstanie negatywnych (z naszego punktu widzenia) związków które bez miedzi by nie powstały.
Koledzy jak macie odpowiednio duże wsady to zróbcie 2 destylacje porównawcze. Jedną z miedzią, drugą bez. Opiszcie wrażenia.
P.S.
1. A to, że miedź była od stuleci stosowana do destylacji nie jest dla mnie żadnym argumentem. Po prostu w tych czasach nie mieli do dyspozycji innych materiałów.
2. Czy ktoś może wie co jest tym ciemnym nalotem osadzającym się na miedzi przy jej zastosowaniu?
-
Szkieletor74
- Posty: 10
- Rejestracja: czwartek, 31 gru 2009, 11:25
- Podziękował: 6 razy
- Otrzymał podziękowanie: 41 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Związki siarkowe (siarczany, siarczyny H2S, merkaptany i inne, w większości lotne) są ważną grupą składników determinujących procesy metabolizmu drożdży. Związki siarkowe charakteryzują się bardzo niskim progiem wyczuwalności i już ich śladowe ilości powodują nietypowe, nieprzyjemne zmiany bukietu zapachowego. Mogą pochodzić zarówno z surowców np. zbóż (aminokwasy siarkowe np. metionina, cystyna, cysteina oraz witaminy: biotyna i tiamina).
Część związków siarkowych może pochodzić z wody (źródło anionów siarczanowych).
Poziom siarczynów w przemyśle można regulować poprzez stosowanie określonych szczepów drożdży poddanych manipulacji genami.
Pierwsza grupa tworzy reduktazę siarczynową oraz transferazę acetylohomoseryny, w rezultacie powoduje akumulację SO2 (lub acetylohomoseryny) w komórce drożdży.
Druga grupa tworzy sulfhydrylazę seryny w drożdżach, w wyniku przemian metabolicznych siarczanów, prowadzi do enzymatycznej redukcji gromadzącego się H2S.
Do czynników pośrednich, obniżających wydzielanie siarczynów należy zaliczyć podwyższoną zawartość tlenu i lipidów w nastawie oraz dobry stan fizjologiczny drożdży, które powodują większy przyrost biomasy drożdży.
Natomiast zły stan fizjologiczny drożdży skraca czas wykorzystywania aminokwasów z zacieru/nastawu, co jednocześnie przyspiesza i zwiększa wytwarzanie siarczynów. W efekcie, więcej ekstraktu fermentuje i więcej siarczynów przechodzi do środowiska. Produkcja siarczynów przez drożdże podczas fermentacji jest wprost proporcjonalnie skorelowana z ilością zhydrolizowanych cukrów w zacierze.
Siarkowodór powstaje głównie podczas fermentacji w wyniku procesów metabolizmu drożdży i jest wydzielany przez komórki do środowiska. H2S jest również produktem rozpadu cysteiny w wyniku reakcji enzymatycznej katalizowanej przez dwusulfhydrazę cysteinową. Suplementacja zacieru wolną cysteiną wyraźnie stymuluje ten proces, bez wpływu na dynamikę produkcji biomasy. Natomiast dodatek metioniny (100mg/l), w obecności cysteiny (do 300mg/l), hamuje powstawanie H2S bez widocznego wpływu na tworzenie się SO2. Analogicznie obserwuje się efekt w przypadku użycia szczepów przemysłowych, opisanych wyżej.
Podwyższanie zawartości związków azotowych w medium (szczególnie związków amonowych), limituje syntezę H2S w fazie gwałtownego wzrostu drożdży. Jednak gdy zdarzają się braki azotu, szczególnie w zacierach/nastawach o dużym stężeniu cukru. Wówczas możliwa jest nadprodukcja H2S. Siarkowodór tworzy się również w wyniku reakcji siarczanów podczas namnażania drożdży i bierze udział w biosyntezie aminokwasów siarkowych.
Na zawartość siarkowodoru w zacierze ma wpływ wiele czynników, m.in. metale. Np. w starych browarach, wyposażonych w linie rodukcyjne, posiadające rury miedziane czy kadzie zacierne, o tradycyjnej technologii, często pojawia się mierzalny poziom H2S, bo gotowanie brzeczki w obecności minimalnych ilości jonów miedzi wyraźnie indukuje podwyższenie jego poziomu. z kolei dodawanie do piwa jonów miedzi w ilości <1,6ml/l, wyraźnie redukuje stężenie H2S oraz etanetiolu. Obecność innych metali np. cynk, żelazo, magnez, nikiel, ołów nie ma istotnego wpływu na ilość siarkowodoru oraz pozostałych lotnych związków siarkowych w zacierze.
Przyczyną wzrostu stężenia H2S może być również niedostateczne natlenienie brzeczki lub obecność osadów w zacierze/nastawie. np. zmniejszenie ilości tlenu z 9ml/l do 5mg/l powododuje wzrost zawartości H2S.
Poziom H2S z powodu swojej wysokiej lotności, obniża się podczas fermentacji wskutek "wypychania" go przez wydzielający się intensywnie CO2, który tym samym oczyszcza środowisko z H2S. Siarkowodór aktywnie reaguje z różnymi związkami obecnymi w zacierze, w tym również z metalami ciężkimi, przy czym z powstałych produktów może oddzielać się ponownie H2S podczas dłuższego leżakowania zacieru.
Niektóre drobnoustroje (Zymomonas, Pectinatus lub Megasphera) są potencjalnymi producentami H2S, którego obecność wpływa na wadliwy aromat, przechodzący w zapach zgnilizny.
Dla potwierdzenia "zgniłych jaj w głowicy":
masa cząsteczki metanolu: 32,04 g/mol
masa cząsteczki etanolu: 46,06844 g/mol
masa cząsteczki siarkowodoru: 34,0809 g/mol
Gęstość substancji:
metanol: 792 kg/m3
etanol: 789 kg/m3
siarkowodór: 1,36 kg/m3
Kolega W_TG wspomniał o rozpuszczalności H2S w etanolu. W nastawie/zacierze oprócz etanolu jest też woda. Rozpuszczalność H2S w 20oC wynosi 3,9g/l wody.
Część związków siarkowych może pochodzić z wody (źródło anionów siarczanowych).
Poziom siarczynów w przemyśle można regulować poprzez stosowanie określonych szczepów drożdży poddanych manipulacji genami.
Pierwsza grupa tworzy reduktazę siarczynową oraz transferazę acetylohomoseryny, w rezultacie powoduje akumulację SO2 (lub acetylohomoseryny) w komórce drożdży.
Druga grupa tworzy sulfhydrylazę seryny w drożdżach, w wyniku przemian metabolicznych siarczanów, prowadzi do enzymatycznej redukcji gromadzącego się H2S.
Do czynników pośrednich, obniżających wydzielanie siarczynów należy zaliczyć podwyższoną zawartość tlenu i lipidów w nastawie oraz dobry stan fizjologiczny drożdży, które powodują większy przyrost biomasy drożdży.
Natomiast zły stan fizjologiczny drożdży skraca czas wykorzystywania aminokwasów z zacieru/nastawu, co jednocześnie przyspiesza i zwiększa wytwarzanie siarczynów. W efekcie, więcej ekstraktu fermentuje i więcej siarczynów przechodzi do środowiska. Produkcja siarczynów przez drożdże podczas fermentacji jest wprost proporcjonalnie skorelowana z ilością zhydrolizowanych cukrów w zacierze.
Siarkowodór powstaje głównie podczas fermentacji w wyniku procesów metabolizmu drożdży i jest wydzielany przez komórki do środowiska. H2S jest również produktem rozpadu cysteiny w wyniku reakcji enzymatycznej katalizowanej przez dwusulfhydrazę cysteinową. Suplementacja zacieru wolną cysteiną wyraźnie stymuluje ten proces, bez wpływu na dynamikę produkcji biomasy. Natomiast dodatek metioniny (100mg/l), w obecności cysteiny (do 300mg/l), hamuje powstawanie H2S bez widocznego wpływu na tworzenie się SO2. Analogicznie obserwuje się efekt w przypadku użycia szczepów przemysłowych, opisanych wyżej.
Podwyższanie zawartości związków azotowych w medium (szczególnie związków amonowych), limituje syntezę H2S w fazie gwałtownego wzrostu drożdży. Jednak gdy zdarzają się braki azotu, szczególnie w zacierach/nastawach o dużym stężeniu cukru. Wówczas możliwa jest nadprodukcja H2S. Siarkowodór tworzy się również w wyniku reakcji siarczanów podczas namnażania drożdży i bierze udział w biosyntezie aminokwasów siarkowych.
Na zawartość siarkowodoru w zacierze ma wpływ wiele czynników, m.in. metale. Np. w starych browarach, wyposażonych w linie rodukcyjne, posiadające rury miedziane czy kadzie zacierne, o tradycyjnej technologii, często pojawia się mierzalny poziom H2S, bo gotowanie brzeczki w obecności minimalnych ilości jonów miedzi wyraźnie indukuje podwyższenie jego poziomu. z kolei dodawanie do piwa jonów miedzi w ilości <1,6ml/l, wyraźnie redukuje stężenie H2S oraz etanetiolu. Obecność innych metali np. cynk, żelazo, magnez, nikiel, ołów nie ma istotnego wpływu na ilość siarkowodoru oraz pozostałych lotnych związków siarkowych w zacierze.
Przyczyną wzrostu stężenia H2S może być również niedostateczne natlenienie brzeczki lub obecność osadów w zacierze/nastawie. np. zmniejszenie ilości tlenu z 9ml/l do 5mg/l powododuje wzrost zawartości H2S.
Poziom H2S z powodu swojej wysokiej lotności, obniża się podczas fermentacji wskutek "wypychania" go przez wydzielający się intensywnie CO2, który tym samym oczyszcza środowisko z H2S. Siarkowodór aktywnie reaguje z różnymi związkami obecnymi w zacierze, w tym również z metalami ciężkimi, przy czym z powstałych produktów może oddzielać się ponownie H2S podczas dłuższego leżakowania zacieru.
Niektóre drobnoustroje (Zymomonas, Pectinatus lub Megasphera) są potencjalnymi producentami H2S, którego obecność wpływa na wadliwy aromat, przechodzący w zapach zgnilizny.
Dla potwierdzenia "zgniłych jaj w głowicy":
masa cząsteczki metanolu: 32,04 g/mol
masa cząsteczki etanolu: 46,06844 g/mol
masa cząsteczki siarkowodoru: 34,0809 g/mol
Gęstość substancji:
metanol: 792 kg/m3
etanol: 789 kg/m3
siarkowodór: 1,36 kg/m3
Kolega W_TG wspomniał o rozpuszczalności H2S w etanolu. W nastawie/zacierze oprócz etanolu jest też woda. Rozpuszczalność H2S w 20oC wynosi 3,9g/l wody.
-
radius
- Posty: 7339
- Rejestracja: sobota, 23 paź 2010, 16:20
- Krótko o sobie: Jestem fajnym człowiekiem:)
- Ulubiony Alkohol: Swój własny
- Status Alkoholowy: Amator Domowych Trunków
- Lokalizacja: Polska południowa
- Podziękował: 397 razy
- Otrzymał podziękowanie: 1695 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Tutaj jest cały artykuł - http://www.international-bio-consulting ... rt%201.pdf
SPIRITUS FLAT UBI VULT
-
Szkieletor74
- Posty: 10
- Rejestracja: czwartek, 31 gru 2009, 11:25
- Podziękował: 6 razy
- Otrzymał podziękowanie: 41 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Dla zainteresowanych mogę zrobić zaciery z żyta i pszenicy oraz cukrówkę.
Następnie zbadać zawartość siarki lotnej i związanej każdego dnia fermentacji.
Zaciery oddestylować w zbiorniku z płaszczem i rurze bez wypełnienia do odessania całego alkoholu, a następnie podzielić na 2 równe części.
Jedną część rektyfikować z użyciem katalizatora z miedzią, a drugą bez miedzi. Końcowy produkt znów poddać badaniu na zawartość siarki i będzie dokładne potwierdzenie co dzieje się z siarkowodorem i jego pochodnymi w trakcie fermentacji i czy katalizator spełnia swoją funkcję
Dodatkowo mogę zrobić jedną fermentację z dosypanymi sprężynkami pryzmatycznymi miedzianymi z wypełnienia i sprawdzić w jaki sposób wpływają one na kształtowanie się związków siarki w zacierze.
Kto jest za, łapa do góry
Następnie zbadać zawartość siarki lotnej i związanej każdego dnia fermentacji.
Zaciery oddestylować w zbiorniku z płaszczem i rurze bez wypełnienia do odessania całego alkoholu, a następnie podzielić na 2 równe części.
Jedną część rektyfikować z użyciem katalizatora z miedzią, a drugą bez miedzi. Końcowy produkt znów poddać badaniu na zawartość siarki i będzie dokładne potwierdzenie co dzieje się z siarkowodorem i jego pochodnymi w trakcie fermentacji i czy katalizator spełnia swoją funkcję
Dodatkowo mogę zrobić jedną fermentację z dosypanymi sprężynkami pryzmatycznymi miedzianymi z wypełnienia i sprawdzić w jaki sposób wpływają one na kształtowanie się związków siarki w zacierze.
Kto jest za, łapa do góry
[URL=https://datesnow.life]Authentic Damsels[/URL]
-
Szkieletor74
- Posty: 10
- Rejestracja: czwartek, 31 gru 2009, 11:25
- Podziękował: 6 razy
- Otrzymał podziękowanie: 41 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Przygotowałem dzisiaj zaciery z następujących surowców:
- Mąka: Żyto ozime Dańkowskie Złote (Secale cereale L.) 3kg
- Mąka: Pszenica zwyczajna ozima (Triticum aestivum L. emend. Fiori et Pao) 3kg
- Mąka luksusowa Złoty Łan 3kg
Stosunek wody do mąki: 1:3
Dawkowanie enzymów:
- Enzym upłynniający 0,2ml/kg mąki
- Enzym scukrzający 0,5ml/kg mąki
- Enzym redukujący lepkość 0,04ml/kg mąki
Wodę podgrzano do ok. 95oC razem z enzymem upłynniającym. Następnie dosypywano mąkę w takich dawkach, aby nie nastąpił gwałtowny spadek temperatury zacieru. Gdy zacier zaczął rzednąć został odstawiony do samoczynnego ostygnięcia.
Gdy temperatura zacieru osiągnęła ok. 69-70oC dodano 10% kwas siarkowy do wyrównania pH (4,5). Następnie dodano enzym scukrzający glukoamylazę oraz enzym redukujący lepkość.
Enzym scukrzający działa nawet w niskich temperaturach, więc zaciery zostały przelane do fermentorów i juro, gdy już ostygną dodam drożdże i pożywkę, zrobię też pierwsze pomiary.
- Mąka: Żyto ozime Dańkowskie Złote (Secale cereale L.) 3kg
- Mąka: Pszenica zwyczajna ozima (Triticum aestivum L. emend. Fiori et Pao) 3kg
- Mąka luksusowa Złoty Łan 3kg
Stosunek wody do mąki: 1:3
Dawkowanie enzymów:
- Enzym upłynniający 0,2ml/kg mąki
- Enzym scukrzający 0,5ml/kg mąki
- Enzym redukujący lepkość 0,04ml/kg mąki
Wodę podgrzano do ok. 95oC razem z enzymem upłynniającym. Następnie dosypywano mąkę w takich dawkach, aby nie nastąpił gwałtowny spadek temperatury zacieru. Gdy zacier zaczął rzednąć został odstawiony do samoczynnego ostygnięcia.
Gdy temperatura zacieru osiągnęła ok. 69-70oC dodano 10% kwas siarkowy do wyrównania pH (4,5). Następnie dodano enzym scukrzający glukoamylazę oraz enzym redukujący lepkość.
Enzym scukrzający działa nawet w niskich temperaturach, więc zaciery zostały przelane do fermentorów i juro, gdy już ostygną dodam drożdże i pożywkę, zrobię też pierwsze pomiary.
[URL=https://datesnow.life]Authentic Damsels[/URL]
-
Szkieletor74
- Posty: 10
- Rejestracja: czwartek, 31 gru 2009, 11:25
- Podziękował: 6 razy
- Otrzymał podziękowanie: 41 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Pomiar Brix po zacieraniu:
Żyto: 23,4+23,6+23,4= śr. 23,46
Pszenica: 21,3+21,2+21,3= śr. 21,26
Mąka luksusowa Złoty Łan (ZŁ): 19,1+19,1+19,1= śr. 19,1
Do poszczególnych zacierów dodano wody celem rozcieńczenia zacieru (szybsza fermentacja):
Żyto: 9,6l
Pszenica: 7,7l
ZŁ: 6,5l
Pomiar Brix po uzupełnieniu wodą:
Żyto: 11,5
Pszenica: 12,2+12,3= 12,25
ZŁ: 11,3
Do zacierów dodano:
Żyto:
8g fosforanu amonu
4g drożdży Fermiol
3g witamin Activit
Pszenica:
7,2g fosforanu amonu
3,6g drożdży Fermiol
3g witamin Activit
ZŁ:
6,8g fosforanu amonu
3,4g drożdży Fermiol
3g witamin Activit
25g sprężynek miedzianych od Pilipka
Ilość składników dodatkowych wyliczono do objętości zacieru po rozcieńczeniu wodą.
Każdy zacier po dodaniu drożdży (w postaci uwodnionej) mieszany był przez minutę. Temperatura fermentacji: 22oC. Zacier fermentował w fermentorach plastikowych, z nałożoną pokrywą (bez zatrzaskiwania). Najszybciej przefermentowało żyto, pszenica potrzebowała jeszcze dodatkowych 2 dni.
Analizując wyniki można zauważyć, że zacier żytni zawiera najmniej związków siarkowych. W przypadku pszenicy, zawartość jest wyższa, bez względu na to, czy pochodziła z ziaren selekcjonowanych czy z mąki sklepowej przeznaczonej do wypieków.
Można to wytłumaczyć składem aminokwasowym poszczególnych zbóż. Pszenica zawiera więcej aminokwasów siarkowych, niż żyto, co ostatecznie wpływa na zawyżenie wyniku.
Poniżej zamieszczam pdf z wykresami i tabelkami pomiarów w poszczególnych dniach.
Żyto: 23,4+23,6+23,4= śr. 23,46
Pszenica: 21,3+21,2+21,3= śr. 21,26
Mąka luksusowa Złoty Łan (ZŁ): 19,1+19,1+19,1= śr. 19,1
Do poszczególnych zacierów dodano wody celem rozcieńczenia zacieru (szybsza fermentacja):
Żyto: 9,6l
Pszenica: 7,7l
ZŁ: 6,5l
Pomiar Brix po uzupełnieniu wodą:
Żyto: 11,5
Pszenica: 12,2+12,3= 12,25
ZŁ: 11,3
Do zacierów dodano:
Żyto:
8g fosforanu amonu
4g drożdży Fermiol
3g witamin Activit
Pszenica:
7,2g fosforanu amonu
3,6g drożdży Fermiol
3g witamin Activit
ZŁ:
6,8g fosforanu amonu
3,4g drożdży Fermiol
3g witamin Activit
25g sprężynek miedzianych od Pilipka
Ilość składników dodatkowych wyliczono do objętości zacieru po rozcieńczeniu wodą.
Każdy zacier po dodaniu drożdży (w postaci uwodnionej) mieszany był przez minutę. Temperatura fermentacji: 22oC. Zacier fermentował w fermentorach plastikowych, z nałożoną pokrywą (bez zatrzaskiwania). Najszybciej przefermentowało żyto, pszenica potrzebowała jeszcze dodatkowych 2 dni.
Analizując wyniki można zauważyć, że zacier żytni zawiera najmniej związków siarkowych. W przypadku pszenicy, zawartość jest wyższa, bez względu na to, czy pochodziła z ziaren selekcjonowanych czy z mąki sklepowej przeznaczonej do wypieków.
Można to wytłumaczyć składem aminokwasowym poszczególnych zbóż. Pszenica zawiera więcej aminokwasów siarkowych, niż żyto, co ostatecznie wpływa na zawyżenie wyniku.
Poniżej zamieszczam pdf z wykresami i tabelkami pomiarów w poszczególnych dniach.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
[URL=https://datesnow.life]Authentic Damsels[/URL]
-
Tymek76
- Posty: 62
- Rejestracja: sobota, 9 sty 2010, 14:09
- Podziękował: 35 razy
- Otrzymał podziękowanie: 9 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Szkieletor74 - doskonała robota i ciekawe wyniki 
Twój wykład z chemii to dla mnie czarna magia - ale już wyniki na wykresie to już miód na moje serce
Nie śmiem pytać - ale czy można by w dogodnej porze takie experymenta zrobić dla cukrówek z rożnymi gatunkami drożdży lub porównanie "cukru sklepowego" z glukozą?
Jeszcze raz chylę czoła
Twój wykład z chemii to dla mnie czarna magia - ale już wyniki na wykresie to już miód na moje serce
Nie śmiem pytać - ale czy można by w dogodnej porze takie experymenta zrobić dla cukrówek z rożnymi gatunkami drożdży lub porównanie "cukru sklepowego" z glukozą?
Jeszcze raz chylę czoła
-
HomoChemicus
- Posty: 447
- Rejestracja: niedziela, 12 sty 2014, 18:21
- Status Alkoholowy: Student Bimbrologii
- Lokalizacja: Mazowsze
- Podziękował: 16 razy
- Otrzymał podziękowanie: 77 razy
-
Pretender
- Posty: 2993
- Rejestracja: piątek, 11 lis 2011, 14:17
- Status Alkoholowy: Starszy Dziobomocznik
- Lokalizacja: Centrum
- Podziękował: 38 razy
- Otrzymał podziękowanie: 251 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Trudne porównanie, żeby nie pisać że niemożliwe. Wg mnie niemożliwe do powtórzenia, różna woda, temperatura, napowietrzenie i wiele innych zmiennych.Tymek76 pisze:Szkieletor74 - doskonała robota i ciekawe wyniki
Twój wykład z chemii to dla mnie czarna magia - ale już wyniki na wykresie to już miód na moje serce
Nie śmiem pytać - ale czy można by w dogodnej porze takie experymenta zrobić dla cukrówek z rożnymi gatunkami drożdży lub porównanie "cukru sklepowego" z glukozą?
Jeszcze raz chylę czoła
-
Szkieletor74
- Posty: 10
- Rejestracja: czwartek, 31 gru 2009, 11:25
- Podziękował: 6 razy
- Otrzymał podziękowanie: 41 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Dzięki za pozytywne słowa.
Oczywiście, że tak. Tylko Kolego @ Tymek76 musisz mi podać co konkretnie Cię interesuje.
Jestem otwarty na propozycje. Jeśli macie jakieś pomysły do realizacji, to chętnie wezmę je pod uwagę. Lubię badać nowe zjawiska albo doświadczanie odpowiadać na pytania, które czasami sam sobie zadaję. Jeśli jest problem, na który ciężko znaleźć odpowiedź, to różnymi sposobami staram się go rozwiązać.
Dział fermentacji i przemiany biochemiczne w trakcie fermentacji bardzo mnie interesują. Głównie to rodzaje zanieczyszczeń i ich poziom, wpływ różnych czynników na pracę drożdży, efektywność produkcji z różnych surowców, sposób przechowywania na jakość produktu i wiele innych.
Tylko praca i obowiązki zabierają mi masę czasu. Ciężko wygospodarować go choć trochę (i tak każdą chwilę poświęcam na rozwijanie hobby). Więcej wolnego czasu będę miał po 15 stycznia, a gdzieś w połowie lutego będzie go jeszcze więcej (obrona pracy inżynierskiej).
Wtedy chcę zrealizować kolejne eksperymenty (mam już całą listę). Mam też w planach wykonanie nowego typu urządzenia do rektyfikacji alkoholu. Zamysł jest już w głowie, teraz trzeba przelać go w fizycznie pracujący sprzęt. To też jest związane z wykonaniem prototypów i oczywiście finansami.
Jeśli posiadacie jakiś gatunek drożdży, który jest niedostępny na ryku, jakiś surowiec, enzym itd. to zawsze możecie mi coś podesłać do przetestowania.
Jeśli chciałbym porównać np. 10 szczepów drożdży pracujących w 3 różnych temperaturach, do tego cukier i odczynniki, to mimo dodatkowej pracy na etacie ciężko byłoby wyrobić z kasą. Sponsora nie mam, wszystko leci z prywatnej kieszeni. Na miarę tego co mogę, to eksperymentuję. Teraz sporo kasy wydrze mi z kieszeni nowe urządzenie. Póki co, odkładam, aż zbierze się suma do jego wykonania.
Pytać można zawszeNie śmiem pytać - ale czy można by w dogodnej porze takie experymenta zrobić dla cukrówek z rożnymi gatunkami drożdży lub porównanie "cukru sklepowego" z glukozą?
Oczywiście, że tak. Tylko Kolego @ Tymek76 musisz mi podać co konkretnie Cię interesuje.
Taki eksperyment można również wykonać. Np. nie zawsze tak jest, że przedział temperatur dla enzymów lub ich dodawana ilość jest optymalna dla dobrej efektywności procesu. Mając do dyspozycji dokładniejsze metody pomiaru można obliczać wydajność dla różnych parametrów itd.Masz może w planach próby z cukrówką dla zmiennej temperatury?
Uzyskanie takich samych warunków jest niemożliwe, bo wystarczy pobrać wodę z wodociągu innego dnia i jej skład może nieznacznie się różnić, co też ma wpływ na końcowy efekt, już nie mówiąc o innych regionach Polski. Ale mając pewne założenia i porównując np. kilka szczepów drożdży, różną ilość dozowanych enzymów itp. można dojść do optimum, które powinno być stabilne w pewnych "widełkach".Trudne porównanie, żeby nie pisać że niemożliwe. Wg mnie niemożliwe do powtórzenia, różna woda, temperatura, napowietrzenie i wiele innych zmiennych.
Jestem otwarty na propozycje. Jeśli macie jakieś pomysły do realizacji, to chętnie wezmę je pod uwagę. Lubię badać nowe zjawiska albo doświadczanie odpowiadać na pytania, które czasami sam sobie zadaję. Jeśli jest problem, na który ciężko znaleźć odpowiedź, to różnymi sposobami staram się go rozwiązać.
Dział fermentacji i przemiany biochemiczne w trakcie fermentacji bardzo mnie interesują. Głównie to rodzaje zanieczyszczeń i ich poziom, wpływ różnych czynników na pracę drożdży, efektywność produkcji z różnych surowców, sposób przechowywania na jakość produktu i wiele innych.
Tylko praca i obowiązki zabierają mi masę czasu. Ciężko wygospodarować go choć trochę (i tak każdą chwilę poświęcam na rozwijanie hobby). Więcej wolnego czasu będę miał po 15 stycznia, a gdzieś w połowie lutego będzie go jeszcze więcej (obrona pracy inżynierskiej).
Wtedy chcę zrealizować kolejne eksperymenty (mam już całą listę). Mam też w planach wykonanie nowego typu urządzenia do rektyfikacji alkoholu. Zamysł jest już w głowie, teraz trzeba przelać go w fizycznie pracujący sprzęt. To też jest związane z wykonaniem prototypów i oczywiście finansami.
Jeśli posiadacie jakiś gatunek drożdży, który jest niedostępny na ryku, jakiś surowiec, enzym itd. to zawsze możecie mi coś podesłać do przetestowania.
Jeśli chciałbym porównać np. 10 szczepów drożdży pracujących w 3 różnych temperaturach, do tego cukier i odczynniki, to mimo dodatkowej pracy na etacie ciężko byłoby wyrobić z kasą. Sponsora nie mam, wszystko leci z prywatnej kieszeni. Na miarę tego co mogę, to eksperymentuję. Teraz sporo kasy wydrze mi z kieszeni nowe urządzenie. Póki co, odkładam, aż zbierze się suma do jego wykonania.
[URL=https://datesnow.life]Authentic Damsels[/URL]
-
rastro
- Posty: 2603
- Rejestracja: wtorek, 15 sty 2013, 15:29
- Podziękował: 83 razy
- Otrzymał podziękowanie: 301 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Hej,
Ciekawa robota, ale mi się wydaje że jest tutaj pewien czynnik, który zaburza cały eksperyment. Kolega wspomniał że zakwaszał zacier przed dodaniem enzymów scukrzających do wymaganego pH. Moim zdaniem tutaj został popełniony błąd, należało zakwaszać raczej kwasem fosforowym niż siarkowym. Obecnie sytuacja jest taka że jakiś % to całego oznaczanego SO2 pochodzi z dodanego kwasu siarkowego ((podejrzewam że może to być nawet kilkadziesiąt procent ogólnego SO2).
Ciekawa robota, ale mi się wydaje że jest tutaj pewien czynnik, który zaburza cały eksperyment. Kolega wspomniał że zakwaszał zacier przed dodaniem enzymów scukrzających do wymaganego pH. Moim zdaniem tutaj został popełniony błąd, należało zakwaszać raczej kwasem fosforowym niż siarkowym. Obecnie sytuacja jest taka że jakiś % to całego oznaczanego SO2 pochodzi z dodanego kwasu siarkowego ((podejrzewam że może to być nawet kilkadziesiąt procent ogólnego SO2).
″Iloraz inteligencji tłumu jest równy IQ najgłupszego jego przedstawiciela podzielonemu przez liczbę uczestników.„
- Terry Pratchett
- Terry Pratchett
-
Szkieletor74
- Posty: 10
- Rejestracja: czwartek, 31 gru 2009, 11:25
- Podziękował: 6 razy
- Otrzymał podziękowanie: 41 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Specjalnie użyłem kwasu siarkowego, aby sprawdzić co się z nim dzieje w trakcie fermentacji. Dodam też, że ilość dodawanego kwasu do poszczególnych zacierów była taka sama, co wynikało z podobnej kwasowości mąki. Kwas siarkowy jest też używany w gorzelniach i jeśli przejrzysz literaturę, to wszędzie pojawia się właśnie ten kwas. Oczywiście nie przeczę, że zakwaszanie kwasem siarkowym wpłynęło na wynik, ale stosunek siarki pomiędzy surowcami jest odpowiedni.Moim zdaniem tutaj został popełniony błąd, należało zakwaszać raczej kwasem fosforowym niż siarkowym. Obecnie sytuacja jest taka że jakiś % to całego oznaczanego SO2 pochodzi z dodanego kwasu siarkowego ((podejrzewam że może to być nawet kilkadziesiąt procent ogólnego SO2).
[URL=https://datesnow.life]Authentic Damsels[/URL]
-
Szkieletor74
- Posty: 10
- Rejestracja: czwartek, 31 gru 2009, 11:25
- Podziękował: 6 razy
- Otrzymał podziękowanie: 41 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Znalazłem chwilę czasu i opracowałem wyniki z analizy związków siarkowych w destylatach i rektyfikatach zbożowych.
Oznaczenia na wykresie:
Destylat Cu/Rektyfikat Cu - użyłem starych destylatów, które stały oddestylowane poprzez przypięcie głowicy do zbiornika z płaszczem. Grzane do 95oC na głowicy. Zawartość alkoholu destylatów prostych wynosiła ok. 55%.
Destylat bez Cu/Rektyfikat bez Cu - użyłem destylatów otrzymanych tą samą drogą co powyżej, jednak były robione na świeżo do badań z oznaczaniem siarki, których wyniki zamieściłem w poprzednich postach. Czyli żyto, pszenica i mąka luksusowa Złoty Łan.
*Rektyfikat był odbierany ze wszystkimi zanieczyszczeniami lżejszymi od etanolu, bo próbki wysłałem do laboratorium w Katowicach na oznaczenie zanieczyszczeń. Chodziło o to, aby określić, który z surowców daje najczystszy rektyfikat.
Rektyfikat oznacza w tym przypadku "wzmocnienie" destylatu prostego 55% na kolumnie, do spirytusu 96%, bez odbioru przed i pogonu!
Omówienie:
Po przeanalizowaniu wyników okazuje się, że związków siarkowych jest dużo więcej w rektyfikacie, niż w samym zacierze. Z jednej strony to dobrze, bo jeśli nie odbierałem zanieczyszczeń, to wszystkie powinny znaleźć się w rektyfikacie i z reguły są bardziej lotne od etanolu. Należy też wziąć pod uwagę, że w trakcie ogrzewania zacieru (rzadkie+gęste) zachodzą reakcje chemiczne, które wpływają na końcową ilość tych związków w produkcie.
Największą różnicę widać w siarce związanej. Rektyfikacja z Cu umożliwiła przejście związków siarkowych do rektyfikatu, natomiast rektyfikacja bez katalizatora spowodowała, że w kotle zostało więcej siarki, niż przeszło do rektyfikatu.
Organoleptycznie nie próbowałem ze względu na zanieczyszczenia.
Przydałoby się wykonać jeszcze jedno zacieranie i destylat prosty podzielić na 2 części. Jeden rektyfikować z katalizatorem, a drugi bez, już z normalnym cięciem frakcji. Byłby ten sam materiał do rektyfikacji i porównanie byłoby jeszcze lepsze. Wtedy należałoby zbadać poziom siarki oraz ocenić smak i zapach.
W załączniku podrzucam wykresy.
Oznaczenia na wykresie:
Destylat Cu/Rektyfikat Cu - użyłem starych destylatów, które stały oddestylowane poprzez przypięcie głowicy do zbiornika z płaszczem. Grzane do 95oC na głowicy. Zawartość alkoholu destylatów prostych wynosiła ok. 55%.
Destylat bez Cu/Rektyfikat bez Cu - użyłem destylatów otrzymanych tą samą drogą co powyżej, jednak były robione na świeżo do badań z oznaczaniem siarki, których wyniki zamieściłem w poprzednich postach. Czyli żyto, pszenica i mąka luksusowa Złoty Łan.
*Rektyfikat był odbierany ze wszystkimi zanieczyszczeniami lżejszymi od etanolu, bo próbki wysłałem do laboratorium w Katowicach na oznaczenie zanieczyszczeń. Chodziło o to, aby określić, który z surowców daje najczystszy rektyfikat.
Rektyfikat oznacza w tym przypadku "wzmocnienie" destylatu prostego 55% na kolumnie, do spirytusu 96%, bez odbioru przed i pogonu!
Omówienie:
Po przeanalizowaniu wyników okazuje się, że związków siarkowych jest dużo więcej w rektyfikacie, niż w samym zacierze. Z jednej strony to dobrze, bo jeśli nie odbierałem zanieczyszczeń, to wszystkie powinny znaleźć się w rektyfikacie i z reguły są bardziej lotne od etanolu. Należy też wziąć pod uwagę, że w trakcie ogrzewania zacieru (rzadkie+gęste) zachodzą reakcje chemiczne, które wpływają na końcową ilość tych związków w produkcie.
Największą różnicę widać w siarce związanej. Rektyfikacja z Cu umożliwiła przejście związków siarkowych do rektyfikatu, natomiast rektyfikacja bez katalizatora spowodowała, że w kotle zostało więcej siarki, niż przeszło do rektyfikatu.
Organoleptycznie nie próbowałem ze względu na zanieczyszczenia.
Przydałoby się wykonać jeszcze jedno zacieranie i destylat prosty podzielić na 2 części. Jeden rektyfikować z katalizatorem, a drugi bez, już z normalnym cięciem frakcji. Byłby ten sam materiał do rektyfikacji i porównanie byłoby jeszcze lepsze. Wtedy należałoby zbadać poziom siarki oraz ocenić smak i zapach.
W załączniku podrzucam wykresy.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego posta.
[URL=https://datesnow.life]Authentic Damsels[/URL]
Re: Destylacja bez miedzi.
Po przeczytaniu tego postu postanowiłem przedestylować serca z dwóch ostatnich pędów, ale tymczasem bez miedzi, metodą 1,5 raza. Surówka była destylowana z miedzią więc myślę, po co miedz do drugiej destylacji. W połowie pędu postanowiłem skosztować smak gonu a tu jaja w zapachu, a w smaku delikatnie. Przerwałem destylację, włożyłem miedź i reszta już była o.k. Mam nauczkę.
-
lesgo58
- Posty: 5230
- Rejestracja: poniedziałek, 18 kwie 2011, 13:31
- Krótko o sobie: "...coqito ergo sum..."
- Status Alkoholowy: Amator Domowych Trunków
- Lokalizacja: Land Krzyżaków. Pogranicze Prus wschodnich.
- Podziękował: 1292 razy
- Otrzymał podziękowanie: 2744 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Poczytaj post z pierwszej strony tego tematu:
http://alkohole-domowe.com/forum/post13 ... ml#p132665
http://alkohole-domowe.com/forum/post13 ... ml#p132665
Pozostaję: otwarty, elastyczny i ciekawy.
TEORIA jest wtedy gdy wszystko wiemy i nic nie działa
PRAKTYKA jest wtedy gdy wszystko działa a my nie wiemy dlaczego
My łączymy Teorię z praktyką czyli nic nie działa i nikt nie wie dlaczego
TEORIA jest wtedy gdy wszystko wiemy i nic nie działa
PRAKTYKA jest wtedy gdy wszystko działa a my nie wiemy dlaczego
My łączymy Teorię z praktyką czyli nic nie działa i nikt nie wie dlaczego
-
janik
- Posty: 336
- Rejestracja: piątek, 31 sty 2014, 21:02
- Podziękował: 13 razy
- Otrzymał podziękowanie: 30 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Natomiast co do sensu używania miedzi to są różne zdania z przewagą,że warto.
Wprawdzie w rektyfikacji jeśli mamy dobrze skonfigurowaną kolumnę , robimy na dwa razy a nastaw dobrze przefermentowany (drożdże pracowały bezstresowo) to pewnie obejdzie się bez miedzi.
Co do destylacji prostej owocówek i zbożówek to widzę po przebiegu jak wygląda miedż więc osobiście
twierdzę,że warto a nawet trzeba stosować miedz,ale to jest moje subiektywne zdanie.
Ps. Miedż czyszczę po każdej destylacji.
Jeśli trzymasz miedz nie czyszczoną przez tak długi okres w kolumnie i destylujesz to raczej zaszkodzi niż pomoże.jurek1978 pisze:Mnie interesuje czy jest sens używać miedź jak się destyluje tylko cukrówki ?
Zasadniczo ja swoją baaaaaardzo rzadko czyszczę - lenistwo + braki czasu.
Więc nie wiem czy ona cokolwiek daje jak się czyści raz na rok ?
No i przy cukrówkach. Jakie jest Wasze zdanie ?
Natomiast co do sensu używania miedzi to są różne zdania z przewagą,że warto.
Wprawdzie w rektyfikacji jeśli mamy dobrze skonfigurowaną kolumnę , robimy na dwa razy a nastaw dobrze przefermentowany (drożdże pracowały bezstresowo) to pewnie obejdzie się bez miedzi.
Co do destylacji prostej owocówek i zbożówek to widzę po przebiegu jak wygląda miedż więc osobiście
twierdzę,że warto a nawet trzeba stosować miedz,ale to jest moje subiektywne zdanie.
Ps. Miedż czyszczę po każdej destylacji.
-
jurek1978
- Posty: 713
- Rejestracja: wtorek, 17 sty 2012, 16:25
- Krótko o sobie: Jestem fajnym człowiekiem:)
- Ulubiony Alkohol: Whisky, Bimber :)
- Status Alkoholowy: Starszy Dziobomocznik
- Lokalizacja: Mazury
- Podziękował: 232 razy
- Otrzymał podziękowanie: 53 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Nie mam sił/mocy/czasu/chęci na czyszczenie miedzi co 1 proces.
W takim razie przekonałeś mnie.
Wywalam miedź z kolumny i zamawiam zaraz 1 litr sprężynek K.O.
Powiedzcie tylko - nic się nie zmieniło - dalej najlepsze produkuje Szymonli z pracowni Metaloplastycznej z Wołomina ?
W takim razie przekonałeś mnie.
Wywalam miedź z kolumny i zamawiam zaraz 1 litr sprężynek K.O.
Powiedzcie tylko - nic się nie zmieniło - dalej najlepsze produkuje Szymonli z pracowni Metaloplastycznej z Wołomina ?
-
wawaldek11
- Posty: 2917
- Rejestracja: niedziela, 14 lis 2010, 22:18
- Krótko o sobie: Jestem fajnym człowiekiem, który ma więcej radości z dawania niż z brania.
- Ulubiony Alkohol: niepospolity i najlepiej bez banderolki; poszukiwania ciągle trwają...
- Status Alkoholowy: Amator Domowych Trunków
- Lokalizacja: Puszcza Goleniowska
- Podziękował: 159 razy
- Otrzymał podziękowanie: 298 razy
-
lesgo58
- Posty: 5230
- Rejestracja: poniedziałek, 18 kwie 2011, 13:31
- Krótko o sobie: "...coqito ergo sum..."
- Status Alkoholowy: Amator Domowych Trunków
- Lokalizacja: Land Krzyżaków. Pogranicze Prus wschodnich.
- Podziękował: 1292 razy
- Otrzymał podziękowanie: 2744 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Kol. @Szkieletor74 podrzucił mi kilka dni temu wybrane cytaty z opracowania pt. " Wpływ warunków destylacji, maturacji i przechowywania spirytusów owocowych na zawartość karbaminianu etylu" i upoważnił mnie do prezentacji na forum. Co niniejszym czynię.
Jestem ciekaw co Wy o tym myślicie.
Prezentowane cytaty przynajmniej w części potwierdzałyby moje intuicyjne przypuszczenia nt. negatywnego wpływu miedzi na nieciekawe posmaki, które wyczuwałem w pitych destylatach. I to nie tylko moich próbkach, ale i innych kolegów. Odczucia te potwierdzali też niektórzy koledzy. M.in. Grooby i Szlumf.
W pewnym momencie myślałem, że winę za to ponosi sam materiał miedziany i miejsce jego produkcji. Miałem zamiar nawet przebadać same próbki miedzi na obecność niechcianych domieszek. Gdy nagle spadły mi wręcz "z nieba" poniższe cytaty. Brawo @Szkieletor74
Teraz pozostaje wgryźć się głębiej w opracowanie...
Co Wy na to?
Jestem ciekaw co Wy o tym myślicie.
Prezentowane cytaty przynajmniej w części potwierdzałyby moje intuicyjne przypuszczenia nt. negatywnego wpływu miedzi na nieciekawe posmaki, które wyczuwałem w pitych destylatach. I to nie tylko moich próbkach, ale i innych kolegów. Odczucia te potwierdzali też niektórzy koledzy. M.in. Grooby i Szlumf.
W pewnym momencie myślałem, że winę za to ponosi sam materiał miedziany i miejsce jego produkcji. Miałem zamiar nawet przebadać same próbki miedzi na obecność niechcianych domieszek. Gdy nagle spadły mi wręcz "z nieba" poniższe cytaty. Brawo @Szkieletor74
Tak jak kol. @Szkieletor74 tak i mnie najbardziej zainteresowały fragmenty wytłuszczone i podkreślone.Szkieletor74 pisze:siedziałem wczoraj na długim i nudnym wykładzie. Żeby nie marnować cennego czasu, wziąłem się za czytanie książki i zobacz co znalazłem! Tekst tak mnie wciągnął, że w ciągu 2h przeczytałem ponad 100 str.
Są tutaj potwierdzone badania wielu naukowców z całego świata odnośnie wpływu miedzi na proces uzyskiwania alkoholu, w tym destylacji/rektyfikacji. Miedź jest uwzględniona jako materiał do budowy aparatu destylacyjnego, wypełnienia czy katalizatorów.
Jedno jest pewne - katalizator miedziowy umieszczony przed skraplaczem to błąd, a drugie - miedź podczas destylacji przechodzi do destylowanego alkoholu.
Poniższe fragmenty wyciągnięte są z całej objętości książki, więc mogą być trochę wyrwane z kontekstu. Bo w rozdziale np. o fermentacji czy opryskach stosowanych do zabezpieczania owoców były wtrącenia odnośnie miedzi. Musisz czytać na spokojnie i dokładnie.
Badania oparte są głównie na cyjanowodorze i karbaminianie etylu. Myślę, że można to podciągnąć pod związki lotne, bo wiele osób pisało o zapachu zgniłych jaj pochodzącym z głowicy.
Poniżej jest cała treść.
Ps. Skrót EC to inaczej karbaminian etylu
Pozdrawiam
Piotr
"Wykazano, że do czynników, wpływających na dynamikę syntezy uretanu z cyjanowodoru należą: pH, światło, stężenie etanolu, temperatura oraz obecność metali katalitycznych. Jedna z hipotez powstawania uretanu zakłada utlenianie cyjanków do cyjanianów, przy katalitycznym udziale jonów Cu (II), pochodzących z aparatury destylacyjnej, a następnie reakcji z etanolem według następującego schematu:
4 CN- + 2 Cu (II) → 2 Cu(CN)2
2 Cu(CN)2 → 2 CuCN + C2N2
C2N2 + 2OH- → NCO- +CN- + H2O
NCO- + C2H5OH + H+→ C2H5OCONH2
Dalsze rozważania zweryfikowały wcześniejszą hipotezę, podając, że najbardziej prawdopodobny mechanizm syntezy uretanu przebiega poprzez atak wody na cyjaniany i ich izomery, dopiero później zachodzi etanoliza powstałych intermediatów do uretanu.
Cu(CNO)2 +2 H2O → Cu(OOCNH2)2
Cu(OOCNH2)2 + 2 C2H5OH→ 2 C2H5OCONH2 + Cu(OH)2
Badanie tzw. „młodych destylatów” nie zawsze wskazuje na istotną korelację między zawartością cyjanowodoru i karbaminianu etylu, ponieważ część EC powstałego podczas fermentacji i destylacji może nie przechodzić do spirytusu, z uwagi na jego wysoką temperaturę wrzenia, wynoszącą 185ºC. Ponadto karbaminiany mogą być transportowane do skraplacza w postaci oparów. W tym przypadku istotną rolę odgrywa obecność w fazie gazowej cyjanowodoru, bądź kwasów cyjanowego i izocyjanowego, jako lotnych prekursorów karbaminianu.
Z powodu ich wysokiej lotności i niskich temperatur wrzenia (< 30ºC) szybko przechodzą w stan pary i wchodząc w reakcję z etanolem, prowadzą do powstania uretanu w fazie gazowej. Katalityczny wpływ na przebieg procesu wywiera miedź, z której zbudowane są aparaty odpędowe typu alembik. Według autorów utlenianie cyjanowodoru zachodzi na powierzchni miedzi już w temperaturze ok. 27ºC, czyli zbliżonej do temperatury wrzenia cyjanowodoru. Powstające kwasy (cyjanowy, izocyjanowy) mogą reagować z parami etanolu i wody, dając takie intermediaty jak cyjanian etylu (H2NCOOC2H5) oraz kwas karbaminowy (H2NCOOH), prowadzące do syntezy uretanu.
Wpływ warunków destylacji, maturacji i przechowywania spirytusów owocowych na zawartość karbaminianu etylu
Jakość produkowanych spirytusów uzależniona jest w znacznej mierze od sposobu przeprowadzenia destylacji. W gorzelnictwie najbardziej rozpowszechniona jest metoda podwójnej destylacji. Podczas pierwszej destylacji, określanej mianem odpędu, zostaje praktycznie całkowicie wydzielony alkohol etylowy wraz ze wszystkimi lotnymi substancjami, pochodzącymi z surowca oraz wytworzonymi w czasie fermentacji. Drugą destylację, zwaną korekcyjną, prowadzi się w celu wzmocnienia spirytusu do 60÷75% obj., przy czym wydziela się z niego określoną ilość przedgonów i pogonów, zawierających substancje wpływające ujemnie na jakość spirytusu.
Jednym ze szczególnych aspektów technologicznych, zdecydowanie wpływających na jakość destylatów jest materiał wykorzystywany do budowy aparatów destylacyjnych. Miedziane ścianki kotła odpędowego sprzyjają reakcjom utleniania spirytusu i dehydratacji pentoz. Miedź poprzez swój katalityczny wpływ oddziałuje korzystnie na procesy dojrzewania spirytusów, jak również może wiązać, występujące w spirytusach, związki siarki. Rodzaj stosowanej aparatury oraz warunki prowadzenia destylacji odgrywają istotną rolę w procesie tworzenia karbaminianu etylu. Szacuje się, że blisko 80% uretanu obecnego w spirytusach powstaje podczas destylacji bądź w czasie 48 godzin po jej zakończeniu.
Spośród wielu parametrów wpływających na kinetykę syntezy uretanu, do nadrzędnych zalicza się obecność soli metali Cu (II) lub Fe (III) i światło (głównie UV). Z uwagi na katalityczny wpływ miedzi na przemiany cyjanowodoru do kwasu cyjanowego, który w warunkach destylacyjnych łatwo ulega konwersji do karbaminianu etylu, nie zaleca się stosowania do destylacji owocowych aparatów destylacyjnych zbudowanych całkowicie z miedzi. Odnotowano niższą zawartość uretanu w spirytusach z soku trzcinowego (cachaças), otrzymywanych w aparatach, w których część zstępująca zbudowana była ze stali kwasoodpornej. Jednak spirytusy produkowane w takim systemie mogą wykazywać niepożądane cechy organoleptyczne, związane z obecnością związków siarki. Omawiany problem nie występuje w przypadku stosowania klasycznych alembików, zbudowanych całkowicie z miedzi, gdyż związki te są wiązane do nielotnych soli.
Więcej karbaminianu występuje w spirytusach pochodzących z aparatury, w której jest zbyt mała powierzchnia miedziana w części wstępującej. Proponowane jest stosowanie do destylacji, kolumny wypełnione miedzianymi pierścieniami Raschiga, dzięki którym można otrzymać spirytusy o zmniejszonej zawartości karbaminianów.
Zaleca się powolną destylację, a odbierane przedgony i pogony z dodatkiem węgla aktywnego należy ponownie oddestylować. Stosowana jest również destylacja z wykorzystaniem tzw. separatora miedziowego, praktykowana w gorzelniach niemieckich. Aparaty destylacyjne wyposaża się w nasadkę wypełnioną pierścieniami miedzianymi, na powierzchni, których absorbowane są cyjanki, w postaci nierozpuszczalnych kompleksów. Mimo iż uretan odznacza się wysoką temperaturą wrzenia (ok. 185ºC), to jego prekursory, takie jak cyjanowodór i jego pochodne (cyjaniany, izocyjaniany) są związkami o wysokiej lotności i niskich temperaturach wrzenia (< 30ºC), dlatego szybko przechodzą w stan pary i mogą wchodzić w reakcję z etanolem, prowadząc do powstania karbaminianu w fazie gazowej. Zbyt długie wygrzewanie zacierów oraz odbieranie małej ilości przedgonów, gromadzących cyjanki, przyczynia się do zwiększenia ilości EC w końcowym produkcie.
Spirytusy (70÷80% obj.) otrzymane metodą tradycyjną (kolumna półkowa, destylacja dwukrotna z częściową deflegmacją) zawierały 3-krotnie więcej uretanu niż pochodzące z destylacji jednostopniowej, w kolumnie z miedzianymi pierścieniami Raschiga. Kolumny z wypełnieniem pozwalają oddzielić więcej HCN i EC oraz uzyskać spirytusy o bardziej zharmonizowanych cechach sensorycznych.
Podczas destylacji i rektyfikacji uretan przechodzi do frakcji przedgonowej, środkowej, pogonów oraz do wywaru bądź wody odwarowej. Jednak jego najwyższe stężenia stwierdza się zazwyczaj w środkowych i końcowych frakcjach destylatu. Dlatego istotnym czynnikiem decydującym o zawartości EC w destylacie jest przejście, przy określonej mocy, na odbiór pogonów.
Wyniki badań wykazały wpływ rodzaju stosowanej aparatury destylacyjnej i sposobu prowadzenia procesu na zawartości uretanu w brazylijskich spirytusach z soku trzcinowego i gotowych produktach (cachaças). Spirytusy otrzymywane z alembików miedzianych ogrzewanych bezpośrednio ogniem, w większości przypadków wyposażonych w deflegmator miedziany, odznaczały się niższymi stężeniami EC (145±111 µg/L) niż pochodzące z aparatów kolumnowych pracujących w systemie ciągłym (320±249 µg/L). Autorzy tłumaczą to tworzeniem nielotnych kompleksów cyjanków z miedzią w części wstępującej aparatu. Najniższe stężenia EC (11÷17 µg/L) odnotowano w spirytusach pochodzących z destylacji w alembikach zbudowanych całkowicie ze stali, bez elementów miedzianych, ale również, co ciekawe, w gotowym wyrobie, otrzymanym metodą podwójnej destylacji, w alembiku miedzianym, stosowanym do produkcji whisky. Wpływ na obniżenie ilości powstającego karbaminianu w wyrobach typu cachaças miało wyposażenie części wstępującej alembików w element deflegmująco-chłodzący, podczas gdy typowe alembiki do produkcji koniaków wyposażone są jedynie w hełm, chłodzony naturalnie powietrzem. Mówi się także o znaczeniu deflegmacji w obniżaniu stężenia EC. W przypadku stosowania alembików pracujących na zasadzie współprądu, zaleca się prowadzenie destylacji dwustopniowej pozwalającej na lepsze oddzielenie karbaminianu i jego lotnych prekursorów.
W wielu gorzelniach owocowych proces destylacji spirytusu odbywa się w miedzianych aparatach odpędowych. Miedź jest katalizatorem przemian, pozytywnie kształtujących bukiet spirytusów, ale również powoduje utlenianie cyjanowodoru do kwasów cyjanowego i izocyjanowego, zarówno podczas prowadzenia procesu w fazie gazowej, jak i w roztworze (w destylacie).
W spirytusach destylowanych w takiej aparaturze występują znaczne ilości miedzi Cu (II), nawet powyżej 10 mg/L. Zapobieganie powstawaniu uretanu powinno obejmować eliminację cyjanków i ich prekursorów na etapie przygotowania surowców do fermentacji oraz usuwanie miedzi z destylatów.
Podczas prowadzenia destylacji zalecane jest ograniczenie kontaktu cyjanków i miedzi, poprzez stosowanie do budowy części zstępującej aparatury stali kwasoodpornej zamiast miedzi. Inny sposób zakłada „pułapkowanie” prekursorów w postaci gazowej na powierzchnibądź w przypadku typowych alembików w części umieszczonej na kotle destylacyjnym, zwanej potocznie gruszką lub cebulą. Pożądana jest duża powierzchnia właściwa wypełnienia.miedzianych pierścieni, umieszczonych przed wejściem na kolumnę,
Ponadto zróżnicowana skuteczność proponowanych metod eliminacji tych związków, jak i ograniczenia w ich aplikacji, powodowane często zmianami składu chemicznego i cech smakowozapachowych produktu, bądź czynnikami natury ekonomicznej, wskazują na potrzebę przeprowadzenia kompleksowych badań z zakresu technologii spirytusów owocowych, które pozwolą na opracowanie wytycznych, dotyczących prowadzenia procesu technologicznego, zapewniających zachowanie oryginalności surowcowej i ograniczoną zawartość związków niepożądanych, ze szczególnym uwzględnieniem uretanu."
Teraz pozostaje wgryźć się głębiej w opracowanie...
Co Wy na to?
Pozostaję: otwarty, elastyczny i ciekawy.
TEORIA jest wtedy gdy wszystko wiemy i nic nie działa
PRAKTYKA jest wtedy gdy wszystko działa a my nie wiemy dlaczego
My łączymy Teorię z praktyką czyli nic nie działa i nikt nie wie dlaczego
TEORIA jest wtedy gdy wszystko wiemy i nic nie działa
PRAKTYKA jest wtedy gdy wszystko działa a my nie wiemy dlaczego
My łączymy Teorię z praktyką czyli nic nie działa i nikt nie wie dlaczego
-
Zygmunt
- Posty: 5381
- Rejestracja: czwartek, 7 maja 2009, 12:55
- Podziękował: 39 razy
- Otrzymał podziękowanie: 667 razy
- Kontakt:
Re: Destylacja bez miedzi.
Błędne wnioski. I trochę tendencyjnie pocięte, ale na szczęście ta publikacja nie jest tajemna i zaraz uzupełnimy brakujące części:) Ale może od początku:
Po pierwsze, publikacja odnosi się w dużej mierze do destylacji prostej, a wnioski nie mogą być łatwo przenoszone z destylacji prostej na rektyfikację. O tym później.
Po drugie, z karbaminianem mamy do czynienia przy nastawach owocowych i zbożowych, przy cukrówkach nie zaprzątamy sobie nim głowy.
Co to jest karbaminian etylu i czy mamy się go bać:
Karbaminian etylu jest związkiem występującym naturalnie w sfermentowanej żywności i napojach alkoholowych, takich jak chleb, jogurt, sos sojowy, wino, piwo, a zwłaszcza w destylatach z owoców pestkowych i okowitach z wytłoczyn z owoców pestkowych, szczególnie tych wytwarzanych z wiśni, śliwek, mirabelek i moreli.
Karbaminian etylu może tworzyć się z różnych substancji występujących w produktach spożywczych i napojach, w tym z cyjanowodoru (lub kwasu cyjanowodorowego), mocznika, cytruliny i innych związków N-karbamylu. Prawdopodobnie w większości przypadków głównym prekursorem jest cyjanian, który w reakcji z etanolem wytwarza karbaminian etylu.
W destylatach z owoców pestkowych (destylatów z owoców pestkowych lub z wytłoczyn z owoców pestkowych) karbaminian etylu może wytwarzać się z glikozydów cyjanogennych, które są naturalnymi składnikami pestek. Przy miażdzeniu owoców pestki mogą zostać pokruszone, a glikozydy cyjanogenne mogą wejść w kontakt z enzymami w nastawie z owoców. Glikozydy cyjanogenne mogą wówczas ulec rozkładowi na kwas cyjanowodorowy/cyjanki.
Kwas cyjanowodorowy może uwolnić się również podczas długotrwałego przechowywania sfermentowanego nastawu z nieuszkodzonych pestek. Pod wpływem światła cyjanek utlenia się do cyjanianu, który w reakcji z etanolem tworzy karbaminian etylu. Po wyzwoleniu tej reakcji nie można jej już zatrzymać.
Jedyną opcją na jego eliminację- o ile nie podejmiemy kroków na etapie przygotowania nastawu- jest... użycie miedzi.
Czyli zasadniczo:
1. potrzeba miedzi w części wstępującej, czyli mamy dwie opcje:
a) robimy kolumnę z KO, ale wypełniamy ją miedzią
b) robimy kolumnę z miedzi, ale wypełniamy ją KO
Jakie są parametry miedzianego wypełnienia wszyscy wiedzą, więc logicznym wnioskiem jest wybór opcji b).
2. Nie stosujemy kotłów miedzianych. A juz na pewno nie stosujemy ktoów miedzianych opalanych płomieniem (gaz, drewno).
Połączenie w/w zaleceń, wraz z doborem odpowiednich drożdży do obrabianego surowca, a także odpowiednie przygotowanie tegoż surowca pozwolą nam wyeliminować karbaminian w stopniu znacznie większym, niż poziom dopuszczony normami.
Owoce pestkowe powinny być wysokiej jakości, nieuszkodzone mechanicznie i bez zanieczyszczeń mikrobiolo gicznych, ponieważ uszkodzone lub zepsute owoce mogą zawierać więcej wolnego cyjanku. Pestki z owoców powinny zostać usunięte, a jeśli pestki nie zostały usunięte, owoce należy zgniatać delikatnie, by nie miażdżyć pestek. Jeśli to możliwe, pestki powinny zostać usunięte z nastawu.
I jeszcze cytat na koniec:
Po pierwsze, publikacja odnosi się w dużej mierze do destylacji prostej, a wnioski nie mogą być łatwo przenoszone z destylacji prostej na rektyfikację. O tym później.
Po drugie, z karbaminianem mamy do czynienia przy nastawach owocowych i zbożowych, przy cukrówkach nie zaprzątamy sobie nim głowy.
Co to jest karbaminian etylu i czy mamy się go bać:
Karbaminian etylu jest związkiem występującym naturalnie w sfermentowanej żywności i napojach alkoholowych, takich jak chleb, jogurt, sos sojowy, wino, piwo, a zwłaszcza w destylatach z owoców pestkowych i okowitach z wytłoczyn z owoców pestkowych, szczególnie tych wytwarzanych z wiśni, śliwek, mirabelek i moreli.
Karbaminian etylu może tworzyć się z różnych substancji występujących w produktach spożywczych i napojach, w tym z cyjanowodoru (lub kwasu cyjanowodorowego), mocznika, cytruliny i innych związków N-karbamylu. Prawdopodobnie w większości przypadków głównym prekursorem jest cyjanian, który w reakcji z etanolem wytwarza karbaminian etylu.
W destylatach z owoców pestkowych (destylatów z owoców pestkowych lub z wytłoczyn z owoców pestkowych) karbaminian etylu może wytwarzać się z glikozydów cyjanogennych, które są naturalnymi składnikami pestek. Przy miażdzeniu owoców pestki mogą zostać pokruszone, a glikozydy cyjanogenne mogą wejść w kontakt z enzymami w nastawie z owoców. Glikozydy cyjanogenne mogą wówczas ulec rozkładowi na kwas cyjanowodorowy/cyjanki.
Kwas cyjanowodorowy może uwolnić się również podczas długotrwałego przechowywania sfermentowanego nastawu z nieuszkodzonych pestek. Pod wpływem światła cyjanek utlenia się do cyjanianu, który w reakcji z etanolem tworzy karbaminian etylu. Po wyzwoleniu tej reakcji nie można jej już zatrzymać.
Jedyną opcją na jego eliminację- o ile nie podejmiemy kroków na etapie przygotowania nastawu- jest... użycie miedzi.
Wyniki badań Bruno i in. (2007) wykazały wpływ rodzaju stosowanej
aparatury destylacyjnej i sposobu prowadzenia procesu na zawartości uretanu
w brazylijskich spirytusach z soku trzcinowego i gotowych produktach
(cachaças). Spirytusy otrzymywane z alembików miedzianych ogrzewanych
bezpośrednio ogniem, w większości przypadków wyposażonych w deflegmator
miedziany, odznaczały się niższymi stężeniami EC (145±111 µg/L) niż
pochodzące z aparatów kolumnowych pracujących w systemie ciągłym
(320±249 µg/L). Autorzy tłumaczą to tworzeniem nielotnych kompleksów
cyjanków z miedzią w części wstępującej aparatu. Najniższe stężenia
EC (11÷17 µg/L) odnotowano w spirytusach pochodzących z destylacji
w alembikach zbudowanych całkowicie ze stali, bez elementów miedzianych,
ale również, co ciekawe, w gotowym wyrobie, otrzymanym metodą podwójnej
destylacji, w alembiku miedzianym, stosowanym do produkcji whisky.
Czyli zasadniczo:
1. potrzeba miedzi w części wstępującej, czyli mamy dwie opcje:
a) robimy kolumnę z KO, ale wypełniamy ją miedzią
b) robimy kolumnę z miedzi, ale wypełniamy ją KO
Jakie są parametry miedzianego wypełnienia wszyscy wiedzą, więc logicznym wnioskiem jest wybór opcji b).
2. Nie stosujemy kotłów miedzianych. A juz na pewno nie stosujemy ktoów miedzianych opalanych płomieniem (gaz, drewno).
3. Zawsze stosujemy deflegmator. Dlaczego? A proszę, ta sama publikacja co wyżej:Bruno i in. (2007), oceniając wpływ systemów prowadzenia destylacji na
zawartość uretanu w spirytusach z trzciny cukrowej oraz gotowych wyrobach
spirytusowych (cachaças), stwierdzili wyższe stężenia tego związku w spirytusach
z alembików miedzianych, ogrzewanych bezpośrednio ogniem, niż z wyposażonych
w generator pary.
oraz:Przeprowadzono destylację spirytusu z odfermentowanej miazgi śliwkowej
(10 L, o mocy 5,2% obj.) w aparacie miedzianym współprądowym, z ogrzewaniem
przeponowym, odbierając destylat w postaci kolejnych frakcji.
W przypadku stosowania takiego rozwiązania, bez elementu deflegmującochłodzącego,
nie następuje, jak to ma miejsce w aparatach wyposażonych
w deflegmator, wykraplanie z powstałych oparów składników wysokowrzących,
do których zaliczany jest karbaminian etylu.
4. Stabilizujemy kolumnę 20-30 minut:podczas destylacji frakcjonowanej spirytusów
trzcinowych, prowadzonej w aparatach współprądowych „pot still”, odnotowali
wysoką zawartość EC w frakcji przedgonowej. Autorzy tłumaczą, że w prostych
aparatach destylacyjnych, wyposażonych jedynie w tzw. hełm w kształcie
gruszki lub cebuli („hot head” – element chłodzony powietrzem, pełniący
funkcję łapacza skroplonych oparów), bez deflegmatora, istnieją optymalne
warunki do reakcji, obecnych w przedgonach, niskowrzących cyjanków
z etanolem, co prowadzi do syntezy uretanu
oraz:Technika i warunki destylacji korekcyjnej surowych spirytusów owocowych
wpływają na zawartość karbaminianu etylu i cyjanowodoru
w odbieranych frakcjach. Wykorzystanie aparatury pracującej na zasadzie
przeciwprądu (kolumna z wypełnieniem i deflegmatorem) pozwala na
wydzielenie znaczącej części cyjanowodoru w przedgonach, zaś karbaminianu
etylu we frakcji pogonowej. Wstępna cyrkulacja oparów
w układzie destylacyjnym w czasie 30 min jest wystarczająca dla
prawidłowego rozfrakcjonowania zanieczyszczeń. Destylacja korekcyjna
z powolnym (2,5 mL/min) wydzieleniem 3% przedgonów i odbiorem
frakcji właściwej o mocy ok. 75% obj. zapewnia otrzymanie spirytusu
śliwkowego i aroniowego o pożądanym zapachu i smaku oraz niskiej
zawartości cyjanowodoru i karbaminianu etylu.
5. Dokładnie odbieramy przedgon.Proces wstępnego wygrzewania roztworów etanolowych, polegający na
cyrkulacji oparów w układzie destylacyjnym, ma na celu koncentrację przedgonów
w górnych partiach kolumny, co przyczynia się do ich efektywniejszego
wydzielenia. Badano wpływ czasu wygrzewania (0÷90 min) spirytusu
surowego śliwkowego (18,5% obj.; 3,25 mg HCN/L; 0,54 mg EC/L) na
zawartość cyjanowodoru i karbaminianu etylu we frakcjach otrzymanych po
destylacji korekcyjnej. Szybkość odbioru przedgonów wynosiła 2,5 mL/min,
frakcji właściwej 7,5 mL/min. Za pogony uznano ciecz pozostałą po zakoń-
czeniu odbioru frakcji właściwej, bez wydzielania ich w postaci oddzielnej
próby.
Wygrzewanie spirytusu przez 30 min, przed destylacją korekcyjną, wpłynęło
na zwiększenie stężenia cyjanowodoru w przedgonach, z 3,58÷3,70 mg
(próby odniesienia, bez wygrzewania) do 5,20÷5,45 mg/L 100% obj. Konsekwencją
było obniżenie zawartości tego związku we frakcjach właściwych
o ok. 20% (65% obj.) i o 34% (75% obj.) w stosunku do prób otrzymanych po
destylacji, bez wstępnej cyrkulacji oparów (rys. 14). Dalsze wydłużanie czasu
wygrzewania spirytusu surowego nie przyniosło wzrostu stężenia cyjanków we
frakcjach przedgonowych, jak i ich redukcji w spirytusach właściwych.[...]
Wstępna cyrkulacja oparów w układzie destylacyjnym, w czasie 30 min,
okazała się wystarczająca również z punktu widzenia ograniczania zawartości
uretanu.
Połączenie w/w zaleceń, wraz z doborem odpowiednich drożdży do obrabianego surowca, a także odpowiednie przygotowanie tegoż surowca pozwolą nam wyeliminować karbaminian w stopniu znacznie większym, niż poziom dopuszczony normami.
Owoce pestkowe powinny być wysokiej jakości, nieuszkodzone mechanicznie i bez zanieczyszczeń mikrobiolo gicznych, ponieważ uszkodzone lub zepsute owoce mogą zawierać więcej wolnego cyjanku. Pestki z owoców powinny zostać usunięte, a jeśli pestki nie zostały usunięte, owoce należy zgniatać delikatnie, by nie miażdżyć pestek. Jeśli to możliwe, pestki powinny zostać usunięte z nastawu.
I jeszcze cytat na koniec:
Wykres chromatograficzny odpędu zacieru zbożowego na kolumnie półkowej zbudowanej w 100% z miedzi będę niedługo mógł opublikować na forum. Jeżeli jakiś Kolega mógłby przysłać mi dla porównania próbkę z kolumny półkowej stalowej lub szklanej z elementami stalowymi również mogę ja przebadać i zobowiąże się do publikacji wyników, jakie by nie były.W przypadkach gdy nie stosuje się miedzianych katalizatorów, ani innych czynników usuwających cyjanek, przed destylacją do sfermentowanego nastawu z owoców należy dodać związki miedzi. Mają one za zadanie doprowadzić do związania kwasu cyjanowodorowego.
www.destylatorymiedziane.pl
"Zwykle jest tak, że im bardziej wóda śmierdzi drożdżami, pogonami i syfem, tym bardziej producent zasłania się "tradycją", "pracą w gorzelni" albo "dziadkiem bimbrownikiem"
"Zwykle jest tak, że im bardziej wóda śmierdzi drożdżami, pogonami i syfem, tym bardziej producent zasłania się "tradycją", "pracą w gorzelni" albo "dziadkiem bimbrownikiem"
Re: Destylacja bez miedzi.
Pozwólcie że podejmę stary temat.
Od lat użytkuję kolumnę z OVM. Mimo żem młody to nie lubię eksperymentów (nawet w spożywczaku co nowe to złe
) no i tak od lat działem na Aabratku z OVM. Zawsze proces prowadziłem według wyznaczeń Lesgo (skoro ktoś coś sprawdził i działa tak najlepiej to tak ma być). Teraz wróciłem na forum po łaaadnych kilku latach (gdy brałem kolumnę to bufory dopiero wchodzily na rynek). Ale mniejsza o to, do sedna.
Przez kilka dni urlopu i kilka rozmów telefonicznych przyjąłem całą masę wiedzy. Postanowiłem rozbudowac kolumnę.
Tak wiec:
- Keg 50,
- bufor produkcji Akasa (szerokie gardło)
- dzielona rura z możliwością dowolnej modyfikacji SMS
- dwa 20cm odcinki katalizatorów- KO i Cu
- OVM w odleglosci 185cm od początku mocowania bufora
- 30 cm przestrzeni miedzy OVM a górnym końcem wypełnienia
- całość zasypana sprezynkami od Plipka
- łącznie sam zasyp kolumny daje około 215cm.
No więc przyszedł do mnie przerobiony Keg z buforem i tutaj zaczyna się część właściwa.
Czytałem o braku koniecznosci używania miedzi przy buforze. Postanowilem spróbować i pierwsa konfiguracja wygladala tak, że od początku do samego końca wszystko było zasypane nierdzewką. Po rektyfikacji okazało się że cały urobek śmierdzi. Walił zgniłym jajem. Poważnie. Śmierdział tak, że ciężko było nachylić się nad gąsiorkiem. No nie dało się tego wąchać. Pomyślałem, że to spowodowane nie oczyszczonymi sprężynkami w buforze.
Ale tego samego dnia, zaraz po zakończeniu procesu przerobiłem następny nastaw. Teraz jednak zamieniłem katalizator z KO na Cu. Miedź rzuciłem bezpośrednio ponad bufor. Efekt? Kompletny, absolutny brak smrodów jaj w destylacie. Czyżby miedź jednak zrobiła robotę?
Co wiecej... wcześniej bez bufora (na miedzi) po godzinnej stabilizacji odbierałem rzutowo ze 150ml i dalej kropelkowo przedgony z góry, a gon z OVM. Po kilkudziesięciu /kilkuset ml odebranych jako typowy przedgon zapach przechodził w czysty destylat. Śmiało mogę powiedzieć, że identyczny zapach pochodził z OVM jak i z głowicy.
Teraz z buforem (na KO) odbierałem przedgony po 100ml po 20 min, 40 min, 60 min od poczatku stabiliacji. Co ciekawe przez cały czas w przedgonach czułem... petardy, a raczej ich draskę? Tak mogę to nazwać bo najbardziej mi do tego pasuje do samego końca procesu przy kropelkowym odbiorze czuć bylo smród. Duży smród.
W drugim procesie zmienną była tylko Miedź. I co się okazało? W przedgonach z głowicy nie czuć już bylo tego smrodu przez cały proces. Podobnie jak w starej konifguracji po kilkudziesięciu/ kilkuset ml odebranych przedgonów śmiało mozna było powiedzieć ze destylat odebrany z glowicy jak i OVM był bardzo podobny, o ile nie identyczny. Aha, no i sam gon był bezzapachowy. Bez żadnych obcych zapachów. Neutralny.
Od razu biegnę ze sprostowaniem. Nastaw ,13kg cukru, 37 litrow wody, paczka turboyeast 48 Pure, start 30*C. BLG w starcie procesu 0BLG. Tak, wiem, że wyżyłowany i nie przerobił.
Więc co sądzicie o tej miedzi?
Od lat użytkuję kolumnę z OVM. Mimo żem młody to nie lubię eksperymentów (nawet w spożywczaku co nowe to złe
) no i tak od lat działem na Aabratku z OVM. Zawsze proces prowadziłem według wyznaczeń Lesgo (skoro ktoś coś sprawdził i działa tak najlepiej to tak ma być). Teraz wróciłem na forum po łaaadnych kilku latach (gdy brałem kolumnę to bufory dopiero wchodzily na rynek). Ale mniejsza o to, do sedna.Przez kilka dni urlopu i kilka rozmów telefonicznych przyjąłem całą masę wiedzy. Postanowiłem rozbudowac kolumnę.
Tak wiec:
- Keg 50,
- bufor produkcji Akasa (szerokie gardło)
- dzielona rura z możliwością dowolnej modyfikacji SMS
- dwa 20cm odcinki katalizatorów- KO i Cu
- OVM w odleglosci 185cm od początku mocowania bufora
- 30 cm przestrzeni miedzy OVM a górnym końcem wypełnienia
- całość zasypana sprezynkami od Plipka
- łącznie sam zasyp kolumny daje około 215cm.
No więc przyszedł do mnie przerobiony Keg z buforem i tutaj zaczyna się część właściwa.
Czytałem o braku koniecznosci używania miedzi przy buforze. Postanowilem spróbować i pierwsa konfiguracja wygladala tak, że od początku do samego końca wszystko było zasypane nierdzewką. Po rektyfikacji okazało się że cały urobek śmierdzi. Walił zgniłym jajem. Poważnie. Śmierdział tak, że ciężko było nachylić się nad gąsiorkiem. No nie dało się tego wąchać. Pomyślałem, że to spowodowane nie oczyszczonymi sprężynkami w buforze.
Ale tego samego dnia, zaraz po zakończeniu procesu przerobiłem następny nastaw. Teraz jednak zamieniłem katalizator z KO na Cu. Miedź rzuciłem bezpośrednio ponad bufor. Efekt? Kompletny, absolutny brak smrodów jaj w destylacie. Czyżby miedź jednak zrobiła robotę?
Co wiecej... wcześniej bez bufora (na miedzi) po godzinnej stabilizacji odbierałem rzutowo ze 150ml i dalej kropelkowo przedgony z góry, a gon z OVM. Po kilkudziesięciu /kilkuset ml odebranych jako typowy przedgon zapach przechodził w czysty destylat. Śmiało mogę powiedzieć, że identyczny zapach pochodził z OVM jak i z głowicy.
Teraz z buforem (na KO) odbierałem przedgony po 100ml po 20 min, 40 min, 60 min od poczatku stabiliacji. Co ciekawe przez cały czas w przedgonach czułem... petardy, a raczej ich draskę? Tak mogę to nazwać bo najbardziej mi do tego pasuje
do samego końca procesu przy kropelkowym odbiorze czuć bylo smród. Duży smród.W drugim procesie zmienną była tylko Miedź. I co się okazało? W przedgonach z głowicy nie czuć już bylo tego smrodu przez cały proces. Podobnie jak w starej konifguracji po kilkudziesięciu/ kilkuset ml odebranych przedgonów śmiało mozna było powiedzieć ze destylat odebrany z glowicy jak i OVM był bardzo podobny, o ile nie identyczny. Aha, no i sam gon był bezzapachowy. Bez żadnych obcych zapachów. Neutralny.
Od razu biegnę ze sprostowaniem. Nastaw ,13kg cukru, 37 litrow wody, paczka turboyeast 48 Pure, start 30*C. BLG w starcie procesu 0BLG. Tak, wiem, że wyżyłowany i nie przerobił.
Więc co sądzicie o tej miedzi?
-
użytkownik usunięty
Re: Destylacja bez miedzi.
Cześć, jestem młody stażem, lecz z informacji zawartych na forum wnioskuję, iż zrezygnować z miedzi możemy w przypadku ,gdy mamy odpowiednio przygotowany nastaw/zacier, natomiast katalizator wskazany jest właśnie w przypadku, gdy nie możemy zapewnić wysokiej jakości wsadu.
-
robert.michal
- Posty: 308
- Rejestracja: poniedziałek, 7 gru 2015, 21:14
- Krótko o sobie: Jestem fajnym człowiekiem:)
- Podziękował: 41 razy
- Otrzymał podziękowanie: 75 razy
- Kontakt:
Re: Destylacja bez miedzi.
Zrób nastaw, jak Pan Bóg przekazał i zrôb bez miedzi to zobaczysz czy chcesz mieć miedź.. Nawet jeden kilogram ponad normę robi różnicę. A potem zajmij się zmianą Ovm na Olm.
Był tu pokazany fajny patent na to.
P.S.
W jakiej temp. działały drożdże?
Bo ogólne to kawał kolumny jest....
A mocno grałeś?
Jeśli możesz to przetestuj jak pozbyć się zapachu (wietrzenie, kaloryfer,węgiel)
Był tu pokazany fajny patent na to.
P.S.
W jakiej temp. działały drożdże?
Bo ogólne to kawał kolumny jest....
A mocno grałeś?
Jeśli możesz to przetestuj jak pozbyć się zapachu (wietrzenie, kaloryfer,węgiel)
KALKULATOR NALEWKOWY : https://nalewkidomowe.com
-
lesgo58
- Posty: 5230
- Rejestracja: poniedziałek, 18 kwie 2011, 13:31
- Krótko o sobie: "...coqito ergo sum..."
- Status Alkoholowy: Amator Domowych Trunków
- Lokalizacja: Land Krzyżaków. Pogranicze Prus wschodnich.
- Podziękował: 1292 razy
- Otrzymał podziękowanie: 2744 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
I nikt tu na forum nie pisał, że należy zrezygnować z miedzi. Co najwyżej, że można. Podstawą jest dobrze i zgodnie ze sztuką zrobiony nastaw.
Pytanie: opisz jak robiłeś nastaw? Jak długo fermentował. Ile stał po fermentacji itp.
A w międzyczasie przeczytaj poniższy post jak i cały temat:
post132665.html#p132665
post132633.html#p132633
Ależ oczywiście, że miedź robi swoja robotę.Hecktor2 pisze:...
Ale tego samego dnia, zaraz po zakończeniu procesu przerobiłem następny nastaw. Teraz jednak zamieniłem katalizator z KO na Cu. Miedź rzuciłem bezpośrednio ponad bufor. Efekt? Kompletny, absolutny brak smrodów jaj w destylacie. Czyżby miedź jednak zrobiła robotę?...
...
Więc co sądzicie o tej miedzi?
I nikt tu na forum nie pisał, że należy zrezygnować z miedzi. Co najwyżej, że można. Podstawą jest dobrze i zgodnie ze sztuką zrobiony nastaw.
Pytanie: opisz jak robiłeś nastaw? Jak długo fermentował. Ile stał po fermentacji itp.
A w międzyczasie przeczytaj poniższy post jak i cały temat:
post132665.html#p132665
post132633.html#p132633
Ostatnio zmieniony sobota, 9 lut 2019, 07:11 przez lesgo58, łącznie zmieniany 1 raz.
Pozostaję: otwarty, elastyczny i ciekawy.
TEORIA jest wtedy gdy wszystko wiemy i nic nie działa
PRAKTYKA jest wtedy gdy wszystko działa a my nie wiemy dlaczego
My łączymy Teorię z praktyką czyli nic nie działa i nikt nie wie dlaczego
TEORIA jest wtedy gdy wszystko wiemy i nic nie działa
PRAKTYKA jest wtedy gdy wszystko działa a my nie wiemy dlaczego
My łączymy Teorię z praktyką czyli nic nie działa i nikt nie wie dlaczego
-
wkg_1
- Posty: 849
- Rejestracja: niedziela, 23 wrz 2018, 13:26
- Podziękował: 46 razy
- Otrzymał podziękowanie: 69 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Napisz jeszcze może jaki to cukier.
Coś mi tu nie pasuje. Nastaw wcale nie przesadnie wyżyłowany - na 45 L roztworu 13kg cukru - to są moje proporcje. Zwykle schodzi mi do -3. Od pewnego czasu nie używam miedzi bo kiedyś zapomniałem wsadzić do odpędu i nie zauważyłem różnicy. Ani z OLM ani z LM w głowicy. Używam cukru Diamant z Macro.
Przy twojej długości wypełnienia pod OVM możesz spokojnie pozwolić sobie na utratę kilku półek pod miedź ale temat jest ciekawy "sam z siebie". MOże to kwestia dezynfekcji beczek fermentacyjnych ? Jak pachnie Ci nastaw ?
Rozumiem, ze te drożdże to Alcotec ?Hecktor2 pisze: Od razu biegnę ze sprostowaniem. Nastaw ,13kg cukru, 37 litrow wody, paczka turboyeast 48 Pure, start 30*C. BLG w starcie procesu 0BLG. Tak, wiem, że wyżyłowany i nie przerobił.
Więc co sądzicie o tej miedzi?
Napisz jeszcze może jaki to cukier.
Coś mi tu nie pasuje. Nastaw wcale nie przesadnie wyżyłowany - na 45 L roztworu 13kg cukru - to są moje proporcje. Zwykle schodzi mi do -3. Od pewnego czasu nie używam miedzi bo kiedyś zapomniałem wsadzić do odpędu i nie zauważyłem różnicy. Ani z OLM ani z LM w głowicy. Używam cukru Diamant z Macro.
Przy twojej długości wypełnienia pod OVM możesz spokojnie pozwolić sobie na utratę kilku półek pod miedź ale temat jest ciekawy "sam z siebie". MOże to kwestia dezynfekcji beczek fermentacyjnych ? Jak pachnie Ci nastaw ?
-
Pako23
- Posty: 271
- Rejestracja: niedziela, 15 lis 2015, 10:16
- Krótko o sobie: Jestem fajnym człowiekiem:)
- Status Alkoholowy: Amator Domowych Trunków
- Podziękował: 13 razy
- Otrzymał podziękowanie: 23 razy
Re: Destylacja bez miedzi.
Ja kiedyś próbowałem robić bez miedzi skończyło się klapą niestety. Zrobiłem słaby nastaw temp w pomieszczeniu 18 st , drożdże zadałem w temp około 23 st niby wszystko ładnie a jednak nie do końca przepędziłem 2 nastawy i zgniłego jaja nie wyczułem no to mówię rezygnuję z miedzi, ale ze rektyfikuję zawsze 2 razy wiec zostało jeszcze przerobić surówkę no i tutaj pojawił się problem, a mianowicie do temp 96 na kegu wszytko było ok , a przy temp trochę ponad 96 zaczęło mi śmierdzieć zgniłym jajem .
Mimo ze mam bufor, olm to te gadżety mnie nie uchroniły. Problem rozwiązałem tak ze do rektyfikacji nastawu używam miedzi a do rektyfikacji surówki już miedzi nie używam
Pozdrawiam
przepędziłem 2 nastawy i zgniłego jaja nie wyczułem no to mówię rezygnuję z miedzi, ale ze rektyfikuję zawsze 2 razy wiec zostało jeszcze przerobić surówkę no i tutaj pojawił się problem, a mianowicie do temp 96 na kegu wszytko było ok , a przy temp trochę ponad 96 zaczęło mi śmierdzieć zgniłym jajem .Mimo ze mam bufor, olm to te gadżety mnie nie uchroniły. Problem rozwiązałem tak ze do rektyfikacji nastawu używam miedzi a do rektyfikacji surówki już miedzi nie używam
Pozdrawiam
-
JasnyPierun
- Posty: 130
- Rejestracja: wtorek, 25 gru 2018, 17:40
- Krótko o sobie: Jestem sobą. Lubie wypić ale z umiarem a to o czym piszę tu na forum to tylko fantazja.
- Ulubiony Alkohol: Driny
- Status Alkoholowy: Popijacz Okazyjny
- Lokalizacja: Okolice Wrocławia
- Podziękował: 15 razy
- Otrzymał podziękowanie: 2 razy