Alkohole-Domowe.com

Jest podana w calach.
1" = 25,4mm

Dzień dobry, ja mam taką tabelkę dołączoną do termoalkoholomierza.

arbaletnik pisze:1. Coś dla kolegów , którzy mają mosiężne elementy przy destylatorach
uzdatnianie mosiądzu.pdf

Może trochę poniewczasie, ale myślę, że potrzebne jest sprostowanie: mosiądz nie zawiera ołowiu, ani na powierzchni, ani w składzie.

Taaak ?

Mosiądze ołowiowe – zawierające dodatki ołowiu. Ołów dodawany jest w celu polepszenia skrawalności materiału. Mają ograniczoną podatnośc na obróbkę plastyczną na zimno. Stosuje się je na elementy wykonane techniką skrawania. Do mosiądzów ołowiowych należą MO64 (CuZn34Pb3), MO62 (CuZn36Pb1.5), MO61 (CuZn36Pb3), MO58A (CuZn39Pb2), MO58b (CuZn40Pb2), MO58 (CuZn40Pb2) oraz także odlewnicze MO60 (CuZn38Pb1.5), MO59 (CuZn39Pb2),.

W życiu nie widziałem, żeby ktoś w spożywce stosował mosiądze ołowiowe.

No, to wrzucę ci jeszcze dwa cytaty;

MO58 / CuZn40Pb2
Stop ten charakteryzuje się dobrą podatnością do obróbki skrawaniem. Jest bardzo podatny do obróbki plastycznej na gorąco oraz kucia.
Znajduje szerokie zastosowanie w produkcji części kutych o skomplikowanych kształtach, części do przewodów rurowych, zacisków przemysłowych, elementów grzewczych, wodno - kanalizacyjnych, armatury przemysłowej.

MO59 / CuZn39Pb2
Stop ołowiowy, bardzo podatny do kucia na gorąco oraz obróbki skrawaniem, obróbka plastyczna na zimno jest ograniczona. Mosiądz ten charakteryzuje się wysoką ciągliwością.
Wykorzystywany jest między innymi w produkcji elementów armatury: złączek, zaworów.

A jak to będzie z uwalnianiem tego ołowiu no do gorącej wody spożywczej?

Widocznie ołów zawarty w stopie nie dyfunduje do przepływającej przez zawór cieczy. Ołów w postaci metalicznej jest niebezpieczny tylko wtedy kiedy się "błyszczy". Jak pasywuje i pokryje się tlenkiem (ciemnoszary kolor) staje się w miarę bezpieczny. Nie używa się jednak lutów z dodatkiem ołowiu do styku z żywnością.

Ołów nie jest szkodliwy w żadnej postaci. No chyba, że spadnie komuś na łeb. Szkodliwe są rozpuszczalne w wodzie związki ołowiu, które są trujące. To, że mosiądze z dodatkiem ołowie są wykorzystywane do " produkcji elementów armatury: złączek, zaworów" nie znaczy, że są wykorzystywane w spożywce. Oczywiście jak ktoś chce, to może, ale tylko na własny użytek.

Krzysztof63 pisze:Ołów nie jest szkodliwy w żadnej postaci.

Człowieku, zastanów się co ty piszesz Wszystkie związki ołowiu są szkodliwe (trujące). Skąd ty masz takie wiadomości

Krzysztof63 pisze:Szkodliwe są rozpuszczalne w wodzie związki ołowiu

Możesz podać, które to związki są rozpuszczalne w wodzie? Bo to, co mi wiadomo, to tylko chlorek ołowiu jest jako-tako rozpuszczalny (baaardzo słabo) i to w odpowiednich warunkach;

Halogenki ołowiu (II), w tym PbCl2 są trudno rozpuszczalne, aczkolwiek w wodach zasolonych o dużym stężeniu jonów chlorkowych, rozpuszczalność tego związku wzrasta wskutek tworzenia się jonów kompleksowych, zgodnie z równaniem:
PbCl² + Cl^-= PbCl₃

Jednak ołowiane rurociągi stosowane w starożytności przyczyniały się do zachorowań na ołowicę. Oznacza to, że ołów lub jego związki są wypłukiwane przez płynącą w rurociągu wodę.
Na pewno wielu ludzi zatruło się słynnym czteroetylkiem ołowiu dodawanym do benzyny jako związek "przeciwstukowy".

Doody, nie myl wypłukiwania z rozpuszczalnością

radius pisze:Człowieku, zastanów się co ty piszesz Wszystkie związki ołowiu są szkodliwe (trujące). Skąd ty masz takie wiadomości

Ze szkoły. Uważałem na lekcjach. Co szkodliwego jest w ołowiu metalicznym? Przecież wyraźnie napisałem dalej, że szkodliwe dla zdrowia są sole ołowiu.

radius pisze:Możesz podać, które to związki są rozpuszczalne w wodzie? Bo to, co mi wiadomo, to tylko chlorek ołowiu jest jako-tako rozpuszczalny (baaardzo słabo) i to w odpowiednich warunkach

Dobrze rozpuszczalny jest azotan ołowiu. rozpuszczalne są także sole ołowiu kwasów organicznych, np. cytrynian czy octan ołowiu.

Doody pisze:Jednak ołowiane rurociągi stosowane w starożytności przyczyniały się do zachorowań na ołowicę. Oznacza to, że ołów lub jego związki są wypłukiwane przez płynącą w rurociągu wodę.

Ołów nie reaguje z czystą wodą, więc nie mógł się przyczyniać do ołowicy. Główną przyczyną ołowicy było przechowywanie wina w naczyniach ołowianych (zalecał to np. Katon). Do słodzenia potraw używano tzw. cukru ołowianego - octanu ołowiu. Biel ołowiowa - węglan ołowiu - była podstawowym składnikiem damskich kosmetyków. Dachy kryto blachą ołowianą. Przyczyn było sporo, jednak ołowiane rury najmniejszą z nich.

Krzysztof63 pisze:Dobrze rozpuszczalny jest azotan ołowiu, rozpuszczalne są także sole ołowiu kwasów organicznych, np. cytrynian czy octan ołowiu.

Cytrynian ołowiu chyba nie jest rozpuszczalny w wodzie, ale pomijając to, to skąd te związki miałyby się znaleźć w wodzie pitnej? Trochę zaczynamy się zapętlać, a zaczęło się tylko od mosiądzu używanego do produkcji armatury
Co do reszty... pełna zgoda

Sole organiczne ołowiu powstają w np. w sokach owocowych, mających kontakt z ołowiem, a więc mogą powstawać w nastawach, budowanych na bazie soków i moszczów owocowych. Przytoczone przez mnie zalecenie Katona (nie wiem jednak, którego), żeby gotować wino w naczyniach ołowianych, miało na celu wytworzenie w roztworze octanu ołowiu, który dosładzał owo wino. Czysta woda z ołowiem nie reaguje, a woda naturalna nawet ołów zabezpiecza, bo pokrywa powierzchnię metali nierozpuszczalną "korą", złożoną z węglanu i fosforanu ołowiu. Takie rury mogą służyć milion lat bez szkody dla zdrowia. Problem powstał jednak wtedy, gdy wodę w celu uzdatniania zaczęto chlorować, bo związki chloru reagują z ołowiem i jego związkami, tworząc rozpuszczalny chlorek, który przechodzi do roztworu.

Wracając do owych nieszczęsnych mosiądzów - nawet w mosiądzach ołowiowych na powierzchni nie koroduje ołów, a cynk, który jest w stopach z miedzią niestabilny. Przy trawieniu mosiądzu pojawia się charakterystyczna czerwona barwa - to właśnie warstewka miedzi, z której usunięto cynk, który jest bardzo podatny na działania kwasów. Najlepiej o tym wiedzą odlewnicy, bo roztopiony mosiądz rozdziela się łatwo na składniki, a cynk natychmiast się utlenia, dlatego odlewnictwo mosiądzu to zawód dla szybkich i sprytnych.

Ołów to metal ciężki tak?

To tak z lekkim przymrużeniem oka, ale jednak dla chwili refleksji nad waszymi dywagacjami metalurgicznymi, oraz z ukrytym w treści przesłaniem:

Z ciężkich metali to ja najbardziej lubię Heavy Metal.
Dobry, stary klasyczny Heavy Metal.

Jak obliczyć rzeczywisty procent alkoholu biorąc pod uwagę jego temperaturę?

Aby oszacować rzeczywisty % alkoholu bez tabeli korekty temperatury, wystarczy zapamiętać jedną ogólną zasadę:
- za każde 1 ° C powyżej 20 ° C odejmij 0,33% od odczytu areometru

Przykład:
- rzeczywista temperatura spirytusu wynosi 30 ° C
- wskazania areometru to 93%

Rzeczywisty odczyt areometru obliczamy w następujący sposób:
93% - (0,33 * 10 ° C) = 90,7% abv

Porównując do tabeli różnica wynosi 0,3%. Czyli praktycznie jest znikoma i akceptowalna.

Poniżej link do tabeli i całego tematu.
http://learntomoonshine.com/temperate-c ... hydrometer

EDIT.
Zwrócono mi uwagę na błąd w obliczeniach. I faktycznie tak jest . Przepisując wcześniej ten przykład nie zwróciłem na to uwagę. Przepraszam. Jednak myślą, że każdy i tak będzie korzystał z tabeli, która jest łatwa i czytelna w obsłudze.

A czy macie jakąś tabelę ile etanolu z poszczególnych zbóż??

Tutaj masz tabelę z wydajnością surowców:

Chyba przestanę oddawać suchy chleb (pieczywo czerstwe)

dobrze ze kasztanów nie zauważyłeś Za mądra książka skrócony kurs gorzelnictwa rolniczego strona 21

"3.3.9. Pieczywo
W pobliżu dużych aglomeracji miejskich gorzelnie nabywają z przemysłu piekarskiego
niewykupione ze sklepów pieczywo, głównie czerstwy chleb. Skrócony skład chemiczny
świeżego chleba przedstawia tabela 2. Zawartość wody w chlebie z mąki razowej dochodzi
do 48%, a z mąki pytlowej waha się około 42%. Chleb podatny jest zatem na pleśnienie. Przy
dłuższym magazynowaniu w pryzmach proces pleśnienia postępuje bardzo szybko i w krótkim
czasie może obniżyć do polowy, a nawet więcej, technologiczną przydatność chleba jako
surowca dla gorzelni. Pleśnienie obejmuje głównie wnętrze bochenków i może być
niezauważalne przy oglądaniu ich z zewnątrz. W czasie przechowywania należy więc
wentylatorem przez pryzmę chleba przedmuchiwać powietrze i co kitka dni kontrolować
wizualnie wnętrze bochenków, wybranych z różnych miejsc pryzmy. Stwierdziwszy zapoczątkowanie
procesu pleśnienia należy niezwłocznie przekazać chleb do przerobu. Dopuszczenie
do silnego zapleśniania chleba, poza wydatnym obniżeniem jego przydatności
technologicznej, może powodować, że wywar, uzyskany w wyniku przerobu takiego
surowca nie będzie nadawał się do skarmiania, a przekazany ewentualnie do obór
negatywnie wpłynie na zdrowie zwierząt i jakość otrzymywanego od nich mleka. Wydajność
spirytusu ze 100 kg chleba wynosi od 19,7 do 37,7 dm3 . Różnice te wynikają z faktu, iż
w gorzelniach przetwarza się chleb o różnym stopniu sczerstwienia, a więc o różnym ubytku
niego wody. Silniejsze sczerstwienie powoduje wzrost suchej masy, a zatem i wartości
skrobiowej chleba.
Na wydajność alkoholu z chleba poza pleśnieniem wpływa ujemnie zawartość w nim tzw.
skórek. Udział ich w ogólnej masie chleba zależy od wielkości bochenków, stopnia
wypieczenia itp."

"3.3.11. Kasztany
W latach szczególnego niedoboru surowców do produkcji alkoholu, co miało miejsce
w czasie minionej wojny i bezpośrednio po niej pewne ilości alkoholu wytwarzano
z kasztanów. Świeże kasztany zawierają aż 46-53% wody, ale zasobne są również w skrobię.
Jej zawartość w świeżych, mokrych kasztanach wynosi 23 do 45%, co stwarza możliwość
uzyskania ze 100 kg do 27 dm3 spirytusu. Po wysuszeniu kasztany mogą być długo
przechowywane, a w miarę ubytku z nich wody rośnie potencjalna wydajność z nich
alkoholu.
Kasztany nie powinny być przetwarzane w gorzelni jako monosurowiec zaciery z nich
sporządzane powinny być mieszane przed fermentacją z zacierami z konwencjonalnych
surowców skrobiowych"

Poszukuję jakiejś tabeli lub wzoru do prowadzenia nastawu w oparciu o ubytek wagi. Planuję miód pitny robiony "na lenia" więc prowadzenie w oparciu o blg odpada.

Teoretycznie wyprodukowanie 88g CO2 (który ulatuje z układu) powinno być równoważne produkcji 92g etanolu (w przybliżeniu można by pewnie przyjąć stosunek wagowy 1:1) i zużyciu 180g cukrów prostych (glukoza/fruktoza).