Kilka słow wstępu:
Mając już doświadczenie z produkcją domowych win, piw, cydrów i miodów pitnych zapragnąłem stworzyć sobie aparaturę do robienia spirytusu. Zarejestrowałem się więc na forum i zacząłem czytać. Dzięki Wam podjąłem decyzję jak wszystko będzie wyglądało. Znalazłem projekty, rady i zbudowałem sobię aparaturę od podstaw.
Opis w skrócie:
- Keg 50l
- Kolumna ko ø 65mm wewnętrznie, 120 cm do olm, 30 cm nad olm; wypełniona zmywakami.
- Głowica z rury ko ø 50mm wewnętrznie (różnice średnic wynikały z dostępności rury). Typ: Aabratek.
- Skraplacz z rury karbowanej kwasoodpornej o długości 2,5m i średnicy zewnętrznej 16mm.
- Termometry o rozdzielczości 0,1°C.
Umiejscowienie:
- keg
- 30cm nad kegiem
- 15cm pod olm
- głowica
Jak widać sprzęt nie jest wypasiony ale wg informacji z forum powinien starczać do postawionych mu celów.
Pierwsze jazdy na sprzecie były nauką ale bez problemu osiągnąłem 96%. Radość była ogromna i skonczyła się dość szybko. Po sposobie 2, 5 zapach produktu zawierał gładkie w odbiorze nuty kwiatowe/ biszkoptowe/ gumy balonowej. Po kilku nieudanych pełnych procesach zacząłem przeszukiwać forum.
Po lekturze postanowiłem:
- zrobić nowy nastaw cukrowy
- popakietować i ponownie umyć wypełnienie
- ponownie wymyć antoxem kolumnę
- dorobić elementy dystansujące wypełnienie i półkę olm ponieważ jeziorko miało styk z wypełnieniem
Podczas wszystkich działań i eksperymentów z prędkością odbioru serca oraz przedgonów, mocą grzania i temperaturą wody wylotowej (ze skraplacza) straciłem wiele czasu i 3 butle gazu a dalej nie znalazłem rozwiązania
Nie wspomnę już o irytacji mi towarzyszącej.
Rozwiązanie
Na właściwy trop wpadłem dopiero wtedy gdy ktoś napisał, że u niego odcinek głowicy w którym znajduje się chłodnica jest w połowie zimny. Mój odcinek rury był lodowaty na całej długości skraplacza mimo tego, że woda wylotowa miała ok. 50°C.
Dlaczego tak się działo zapytacie?
Pewnie dlatego, ze chłodnica z rury karbowanej była bardzo ciasno wpasowana w głowicę i zasilana wodą o temp 5°C. (Zrobiłem tak ponieważ stwierdziłem, że jak najwydajniejsza chłodnica, której da się użyć będzie najlepsza i zabezpieczy mnie przed ulatniającymi się oparami etanolu). Przy takim upakowaniu zwojów wymiana temperatury odbywała się na samym początku skraplacza i pary nie miały szans wejść głębiej. Gdy próbowałem ograniczyć ilość wody zasilającej to pary skraplaly się na dalszych zwojach i nie miały miejsca na ociekanie. Z tyłu napływały kolejne porcje etanolu i tworzył się korek wypychający ciekły etanol z rury.
Mimo tego, że chłodnica nie miała bezpośrednio styku z jeziorkiem to bardzo skutecznie ochładzała otaczającą ją rurę a rura flegmę
Postanowiłem więc wysunąć 2/3 chłodnicy z głowicy a samą głowicę pokryć izolacją.
To był strzał w dziesiątkę. Dzięki temu flegma ociekająca ciepłą rurą ma czas by dobrze się ogrzać i spłynąć na wypełnienie w wyższej temperaturze. To sprawiło, że górny odcinek nie ulega destabilizacji a produkt jest o wiele lepszej jakości.
Jeśli komuś chciało się przeczytać cały post to miło, jeśli ktoś na podstawie tej analizy poprawi swoje osiągnięcia to jeszcze fajniej
.
