Strona 1 z 9

Kunszt rektyfikacji a posmak destylatu

: niedziela, 2 kwie 2017, 17:06
autor: forma
Szanowni Koledzy
Dążąc do uzyskania najczystszej formy destylatu i uzyskania pewnej powtarzalności zakładam ten temat i zapraszam do wspólnej dyskusji i wymiany poglądów.
Kol. Lesgo nauczył nas prowadzić proces w systemie 2,5
Kol. herbata udostępnił tabelkę po której pokusiłem się o 3,5
Można by spróbować 4,5 a nawet 5,5 pytanie tylko po co? co nam to da ? i w którym momencie zacznie się przerost formy nad treścią?
Na dzień dzisiejszy udaje mi się zrobić produkt,który należy rozrabiać na 45% ponieważ przy 40 % nie czuć alkoholu.Jest jedno ALE które stanowi inspiracje do założenia tego tematu.
Na początku przedstawię przebieg procesu w skrócie :
-cukrówka bo o niej mowa.
1-produkcja zanieczyszczonej surówki pot-stillem na tym etapie uzyskuje 55-60%
2-użycie aparatu z buforem uczciwe dzielenie frakcji,wzmocnienie do 96% prędkość odbioru ok.20 ml/min
3-kolejna rektyfikacja z podziałem na frakcje,prędkość odbioru 10-12 ml/min-produkt finalny.
w punkcie 3 przedgony zbieram przy 60-45-30% mocy wsadu.na końcu następuje znaczne wygotowanie się bufora ale jego zawartość już nie śmierdzi charakterystycznie .
W pewnym momencie zorientowałem się że destylat staje się bardzo neutralny,w smaku przypomina sklepowy produkt w DOBRYM ZNACZENIU tego słowa,ale traci słodki posmak i na tym chciałem się skupić.Od momentu kiedy owy posmak zaczął ginąć zmieniłem:


-klarowanie nastawu,kiedyś byle jak grawitacyjnie 3 dni,obecnie uczciwie do pot stilla wlewam transparentny płyn.Osobiście uważam że aż takie uczciwe klarowanie NIE jest korzystne,lepsze będzie grawitacyjne-moje subiektywne zdanie niczym jeszcze nie udowodnione.

-przejście z systemu 2,5 na 3.5 dokładniejsze czyszczenie ,długa stabilizacja .tu warto wspomnieć że cała rektyfikacja odbywa się przy mocy wsadu ok 30 %

-ogólne zwolnienie całej rektyfikacji do 10-12 ml/min zawsze mówiło się im wolniej tym lepiej .

Jeden lub kilka propozycji z wyżej wymienionych podpunktów jest odpowiedzialny za zanik słodkiego posmaku jeszcze nie wiem który dlatego chciałbym porównać to z waszymi procesami, to może uda nam się uzyskać ten moment pośredni między słodkością a jakością.
Co o tym myślicie?
Wniosek na razie jest taki,że im dokładniej i wolniej tym słodkawy posmak słabszy .

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 2 kwie 2017, 17:47
autor: Doody
Zastanawiam się nad sensem odpędu destylatu w trybie pot still. Czy nie lepiej zacząć od razu od solidnej rektyfikacji połączonej z długą stabilizacją, rzetelnym odbiorem przedgonów.
Wydaje mi się, ze taki odpęd to strata czasu jeżeli chcemy rektyfikować kilkukrotnie. Oczywiście rozpatrujemy cały czas nastawy cukrowe.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 2 kwie 2017, 18:56
autor: forma
sens widzę w tym taki,że korzystam z dwóch innych destylatorów,jeden to tylko pot-still a drugi to kolumna od nowości nigdy nie wlałem tam nastawu z drożdżami i trzymam w nim sterylną czystość,być może nie potrzebnie ale tak chciałem i tak mam :D

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 2 kwie 2017, 19:32
autor: misiek35
Ja również destyluję pierwsze surówkę, ale na kolumnie w trybie "po still", tylko mi chodzi o czas.. mam kega 30 l i wolę pierwsze zrobić surówkę a następnie z kilku procesów złączyć ją i dopiero rektyfikacja.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 2 kwie 2017, 20:03
autor: rozrywek
Doody, jest sens i to nawet nie wiesz jak wielki.
Forma, nawet nie zdajesz sobie sprawy jak bardzo jestem za.
Piszesz że "tak chciałem i tak mam".
I BARDZO dobrze, chciej i miej :respect:
W każdym razie zacznij od samego początku, kończąc na finalnym produkcie, tak jak zresztą zamierzasz:) Porządnie i z klasą. Trzymam kciuki, i to obydwa.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 2 kwie 2017, 21:18
autor: Zbynek80
Ta sterylna czystość to jak dla mnie to już trochę za dużo.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 2 kwie 2017, 21:33
autor: forma
traktuj nastaw sprzęt jak wino I NIE ZAPOMINAJ O TYM !!!

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 2 kwie 2017, 21:47
autor: Doody
Nastaw jak najbardziej powinien być jak najczyściejszy. Jeżeli czas Ci pozwala na zrobienie najpierw z nastawu surówki, a następnie przeprowadzenie procesu 2,5 z tejże surówki to chwała Ci za to. Ja po prostu nie mam tyle czasu. ;)
Natomiast co do kolegi misiek35,
Ty nie przeprowadzasz podwójnej rektyfikacji a jedynie pojedynczą. Zrobienie odpędu bez podziału na frakcje bardziej stosowane jest do smakówek, aby wyciągnąć aromat. Także Twój produkt końcowy na pewno pozostawia wiele do życzenia w porównaniu z produktem kolegi forma.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: poniedziałek, 3 kwie 2017, 22:58
autor: forma
Powiedzcie mi czy w waszym urobku czuć ten słodkawy posmak czy nie? ilu jest takich co wyczuwa ? a ilu nie wie o czym piszę ? wszystko wskazuje na to że sam muszę znaleźć odp.na to jak że ciekawe zagadnienie...

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: wtorek, 4 kwie 2017, 07:16
autor: mariusz19029
Możliwe, że ten słodkawy delikatny posmak to zwyczajnie smak surowca, czyli w tym przypadku cukru. Ja osobiście nie za bardzo to wyczuwam, ale wielu kolegów potwierdza, że wódka ze spirytusu na cukrze ma słodką nutę.

Jeżeli tak jest w istocie to nie musisz z tym walczyć, a raczej cieszyć się, że masz wrażliwe kubki smakowe :ok:

Mariusz

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: wtorek, 4 kwie 2017, 09:37
autor: dibi
Ja kojarzę ten słodki posmak z przedgonami. Bo to, co leci z zaworu LM (bardzo wolno w trakcie procesu, po początkowym odbiorze zasadniczej części przedgonów), ma go znacznie mocniej wyczuwalny, niż to, co leci z OLM.
Inna sprawa, że jeżeli chodzi o robienie wódki czystej, to słodkawy posmak mi raczej przeszkadza (subiektywne odczucie). Jeżeli robi się smakówki, nawet wytrawne, to już nie. I nie mam wprawy w długim starzeniu takiego produktu, gdy ponoć przedgony dojrzewają i zmieniają charakter produktu na plus.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: wtorek, 4 kwie 2017, 09:48
autor: mariusz19029
Może to zasługa niedokładnie odebranego alkoholu amylowego. Ma on taki kwiatowy zapach, wpadający w słodycz właśnie, chociaż Ty odbierając przedgony w kilku stężeniach powinieneś się go pozbyć bez problemu.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: wtorek, 4 kwie 2017, 10:03
autor: silvio2007
Powiem Wam Panowie, że jeśli chodzi o smaki w kuchni to jestem prawie laikiem. Nie będę wiedział, że chipsy bananowe były smażone w oleju kokosowym, albo nie rozróżnię oliwy z pierwszego tłoczenia od oleju z pestek winogron. Jeśli chodzi jedna o alkohol od niepamiętnych czasów mam bardzo wrażliwe podniebienie. Moje destylaty cukrowe zawsze mają posmak landrynek, może to zasługa tych samych drożdży. Nawet po dwóch latach wiem po zapachu i smaku czy to cukrówka czy na kompotach czy na resztkach miodu i co tam jeszcze kiedyś przerabiałem.
A najłagodniejszym alkoholem, który sam wyprodukowałem niewątpliwie jest wódeczka na soku z brzozy. Spirytus nim rozcieńczam i twierdzę, że Chopin czy Belweder nie warte są swoich pieniędzy

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: wtorek, 4 kwie 2017, 10:22
autor: Doody
mariusz19029 pisze:Może to zasługa niedokładnie odebranego alkoholu amylowego... Ty odbierając przedgony w kilku stężeniach powinieneś się go pozbyć bez problemu.
Czyżby alkohol amylowy był przedgonem??? Przecież to pentanol o temp. wrzenia około 137 stopni. To raczej ciężki pogon.
Z tego co pamiętam alkohol amylowy odpowiada w POGONACH za mętną barwę destylatu.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: wtorek, 4 kwie 2017, 12:05
autor: radius
@Doody, to ty jeszcze nie wiesz, że alkohol amylowy może raz być przedgonem a innym razem pogonem? :)
Dlaczego tak jest, to już musisz sam się doszukać :czytaj: ;)

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: wtorek, 4 kwie 2017, 12:09
autor: mariusz19029
Tylko, że przy mocy wsadu około 40% oraz niżej np. 20% alkohol amylowy staje się przedgonem. Generalnie im niższy % w kegu tym więcej różnych zanieczyszczeń staje się przedgonami. Dlatego tak ważne jest ich dokładne odcięcie. W Twoim przypadku, gdzie bardzo dużo uwagi poświęcasz przedgonom nie podejrzewałbym, że alkohol amylowy przedostaje się do serca.

Jednak jest to możliwe.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: wtorek, 4 kwie 2017, 12:14
autor: Doody
Dzięki Radius za informację. Nie wiedziałem o takich "możliwościach" pentanolu ;)

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: wtorek, 4 kwie 2017, 17:23
autor: kmarian
forma pisze:Powiedzcie mi czy w waszym urobku czuć ten słodkawy posmak czy nie? ...
Czuć słodycz i nic na to nie poradzę. Było już o tym - http://alkohole-domowe.com/forum/slodki ... tml#p39771

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: środa, 5 kwie 2017, 18:53
autor: SpirolStill
Słodkawy posmak wyczuwam akurat w środkowym etapie pędzenia (nastawy cukrowe, czasem na soku, destylowane na pot-stillu), ale to nie jest duża część całego urobku - po zmieszaniu z tym, co kapało wcześniej i później (oczywiście bez przedgonów i pogonów) przestaje być wyczuwalny. Mi akurat odpowiada ten smak i zastanawiałem się, jak go wzmocnić - oczywiście jeśli to, co za niego odpowiada, nie jest szkodliwe (w porównaniu z etanolem). Niektórzy mówią, że ten smak pochodzi po prostu od alkoholu. Chyba, że macie na myśli jakiś inny rodzaj słodkawego posmaku, który nie jest tak dobry.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: czwartek, 6 kwie 2017, 00:11
autor: forma
Poczytałem wasze wpisy,przeanalizowałem i zabieram głos.Wydawało by się,że w każdym poście coś prawdy jest.Wykonałem kolejny proces badając poszczególne próbki pod kątem owego posmaku i pewne wnioski mogę już wyciągnąć....
Po zebraniu przedgonów, ustabilizowaniu kolumny zawsze odbieram/oddzielam gorsze serce w granicach ok.1l. Tym razem trochę przespałem i odebrałem 2l pierwszych kropli z prędkością 16-20 ml/min, potem zwolniłem 9-12 ml no i ta pierwsza próbka była najbardziej "słodka". I co ciekawe, na tyle słodka, że ciężko ją nazwać "gorszym sercem". Jeśli chodzi o mnie, to ta słodycz jak najbardziej "mile widziana" po znaczącym zwolnieniu wyraznie mniej wyczuwalna, ale po ponownym przyspieszeniu znowu wyczuwalna. Mętlik w głowie mam bo wychodzi na to, że za wolno to...? Może nie ma co przesadzać z tą prędkością odbioru, chyba jako pierwszy snuje taką tezę ale wykonam jeszcze kilka testów. Tu warto zaznaczyć że mowa o surowym alkoholu spod maszyny, NIE WIEM JAK CZAS NA TO ZAARAGUJE ? (chyba zareaguje) ale tego chyba nie dowiem się nigdy :)

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: czwartek, 6 kwie 2017, 07:00
autor: golec269
Witaj forma, odnośnie słodkości to też ją lubię w wódeczce. Moje spostrzeżenia są podobne i po przeanalizowaniu prędkości odbioru doszedłem do wniosku, że czym wolniejszy odbiór to zwiększa się RR zatem oczyszcza się nam mocniej spirol(mniej słodki). Jak odbierałem 8ml/min z 1kW to słodkość całkowicie mi zanikła. Wnioski, jeśli lubisz bez smaku rób wolniej, natomiast jak to ktoś ładnie nazwał "duch buraka" osiągniesz rektyfikując 12ml/min z 1kW.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: czwartek, 6 kwie 2017, 17:48
autor: SpirolStill
Ostatnio, jak zaczynałem destylować nastaw z jabłek i kupionego soku jabłkowego dosłodzonego cukrem, pokrywka rozszczelniła się i przez szczelinę zaczęły wypływać skroplone opary. Spróbowałem na palec i były słodkie, mimo że to, co aktualnie kapało z rurki, było niesłodkie i piekące (na granicy przedgonów i wczesnego serca).

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: czwartek, 6 kwie 2017, 21:42
autor: forma
Elo elo golec ,super udało nam znaleźć wspólny mianownik, jeszcze kilka testów zrobię i jak wynik będzie powtarzalny to sprawa stanie się jasna. Z doświadczenia wiem,że najsłodszy posmak uzyskujemy po uczciwej jednokrotnej rektyfikacj,czyli w tedy kiedy spirytus nazwijmy to jest "wstępnie"oczyszczony.Wiemy już,że najczystsza forma c2h5oh słodka nie jest,czyli słodkość daje nam jeden z niepożądanych przez nas związków,ale akurat mi to odpowiada :D tak bym to podsumował :)

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: sobota, 8 kwie 2017, 23:58
autor: forma
Dzisiejsze badania tylko potwierdzają,że jak zejdę z odbiorem do 8 ml/min słodkiego posmaku nie ma,zwiększam do 14 już jest ,ciekawe prawda???

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 00:14
autor: Doody
Ciekawe czy jest inny sposób na eliminację tego związku. Odbiór tak wolny jest trochę kłopotliwy. Może podnosząc moc grzania można zachować ten sam stosunek RR i zwiększyć odbiór?

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 05:46
autor: golec269
@Doody tak jak piszesz nie musi być wolno. Ja przy rurze 76,1mm przy odbiorze 2L/h nie mam słodkości a przy 3L/h jest.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 07:59
autor: kmarian
No i fajnie. Wiemy jak pozbyć się słodyczy.
Ja mam jednak pytanie: czego się pozbywamy? Jaki składnik odpowiedzialny jest za tą słodycz???

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 08:05
autor: radius
@forma, a jakiej mocy wsad destylowałeś?

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 09:14
autor: lesgo58
forma pisze:...Tym razem trochę przespałem i odebrałem 2l pierwszych kropli z prędkością 16-20 ml/min, potem zwolniłem 9-12 ml no i ta pierwsza próbka była najbardziej "słodka". I co ciekawe, na tyle słodka, że ciężko ją nazwać "gorszym sercem". Jeśli chodzi o mnie, to ta słodycz jak najbardziej "mile widziana" po znaczącym zwolnieniu wyraznie mniej wyczuwalna, ale po ponownym przyspieszeniu znowu wyczuwalna. ...
"Przysłuchuję się" od jakiegoś czasu tematowi, który założył kolega forma. Zauważam, że ma podobne do mnie zacięcie i ciekawość tematu. Chwała mu za to - bo przynajmniej hobby nie stoi w miejscu.
Czy słuszne są jego spostrzeżenia i wnioski, a co za tym idzie czy będzie to miało wpływ na głębsze poznanie naszego hobby - zobaczymy. Czas zweryfikuje.

Sam "dostrzegam" słodycz rektyfikatu opisywaną przez formę. Nigdy jednak nie zastanawiałem się czy to jest plus czy minus. Traktowałem zawsze jako pewnego rodzaju "dobro inwentarza". Nie wiem czy chciałbym pić wódkę zrobioną ze sterylnego spirytusu. Wódka - niech to będzie nawet najczystsza - musi mieć swój charakter. Musi smakować i sprawiać przyjemność. Zastrzegam od razu - nie mam na myśli tej "przyjemności" co "pizga w łep"... :lol: Ale to tylko takie moje zboczone podejście do tematu.

Wracając do głównego wątku. To że słodycz jest - to zauważałem od początku przygody. Traktowałem ją jako swego rodzaju znak rozpoznawalny. Nigdy nie traktowałem jako coś ujemnego, bo jakkolwiek nie robiłbym spirytus to zawsze był "słodki" i łagodny.
Zresztą np. Włosi określają i postrzegają naszą wódkę tak samo. Jako słodką i łagodną. Zresztą w ten sposób określają wódkę jako całość produktów z tego segmentu pochodzących z naszego regionu (z Rosji, Ukrainy, Polski itp.) W odróżnieniu od ich Grappy która to dla nich jest wytrawną.
Nigdy nie badałem dlaczego tak się dzieje. I czy wpływ na to może mieć prędkość odbioru czy też zastosowane RR. Ani tym bardziej jaki czynnik odpowiada za to całe "zamieszanie". Myślę, że najbardziej za to odpowiada surowiec.
Obserwacje, które poczynił kol.forma są ciekawe i mogą tylko świadczyć o tym, że nasz sposób rektyfikacji (destylacja okresowa) kryje w sobie jeszcze wiele nieodkrytych możliwości. Przynajmniej dla nas hobbystów.
Bo być może tematy już zostały opisane i zbadane przez mądrzejszych od nas. Tylko nie umiem (przynajmniej ja z wrodzonego lenistwa) do nich dotrzeć.
Sam zaobserwowałem, że spirytus odbierany w ciągu całego procesu różni się w poszczególnych etapach.Ten z początku procesu jest zdecydowanie inny od tego z końca. Nie są to różnice mocno ewidentne czy negatywne (no chyba, że w subiektywnym odczuciu) - ale są. Wpływ na to na pewno ma to, że w trakcie procesu zmienia się procent wsadu, jak i RR. A tym samym skład chemiczny spirytusu.
Co zresztą właśnie zauważył opisując swoje spostrzeżenia kol. forma.
Mimo iż zakładam RR 1:4 - zdaję sobie sprawę, że na początku i przez większą część rektyfikacji pracuję na wyższym niz zakładanym i w dodatku sukcesywnie się zmniejszającym RR. Aż w pewnym momencie rzeczywiście "dochodzę" do RR 1:4. O czym z resztą informuje mnie termometr w dole kolumny. Od tego momentu RR jest takie samo bądz bardzo zbliżone do tego założonego. Niestety ale taka jest specyfika rektyfikacji okresowej. Moim zdaniem prowadzenie procesu przez cały czas z tym samym założonym RR jest nie realne. Z prostego powodu - zabawa stała by się katorgą.
Oczywiście można wspomóc się zaprzęgając sterowanie elektrozaworem.
Ale jak dotychczas w moim subiektywnym odczuciu zaprzęgnięcie EZ dawało jako całość "gorsze" rezultaty.
Chciałbym zastrzec, że moje spostrzeżenia i opinie o EZ pochodzą z przed kilku lat gdy eksperymentowałem z tym gadżetem. Co w połączeniu z mniej doskonałym w porównaniu z dzisiejszym prowadzeniem procesu dawało takie a nie inne rezultaty. Także sprzęt nie był tak doskonały jak dzisiaj. W/g mnie dawało gorsze rezultaty. Dlatego pozostałem do dziś przy metodzie prowadzenia ręcznie rektyfikacji.
Może dzisiaj w świetle tego co już umiemy, a także pracując na lepszym sprzęcie zastosowanie EZ przybliży nas do rezultatów osiąganych w rektyfikacji ciągłej. Chociaż pewnie nigdy tak do końca. Ale w połączeniu z tym co opisuję poniżej idea ta może mieć sens.
Teraz nasuwa się następne pytanie. Która z rektyfikacji jest lepsza? Okresowa czy ciągła. Oczywiście dla jakości.
Być może - nie możemy poprzestawać tylko na jednym etapie "produkcji". Dopiero połączenie kilku różniących się etapów pozwoli na uzyskanie mitycznego Grall'a.
Sam - ostatnimi czasy - przekonuje się coraz bardziej, że tę najlepszą jakość mimo wszystko trudno jest uzyskać pracując tylko na samej kolumnie i to wypełnionej. Nawet pracując metodą 2,5. Być może dodatkowo potrzeba czasu na ułożenie się "trunku", być może potrzebna jest na którymś z etapów ingerencja innych elementów np.kolumny półkowej. Badz nawet filtrów.
Kolumna wypełniona - nawet najlepiej wyposażona - w/g mnie jest jednak nie do końca doskonała i remedium na wszelkie bolączki. Myślę, że do osiągnięcia perfekcyjnych rezultatów jednak potrzeba zastosowania czegoś dodatkowego.
Przykładowo - odpęd na wypełnionej, a właściwa doczyszczająca rektyfikacja już na półkowej. Może też w międzyczasie jakaś filtracja... :scratch:
Zastanawiając się nad tym pomysłem zadaję sobie pytanie - czyżby idea jednego z kolegów stawała się prorocza...? :scratch:
http://alkohole-domowe.com/forum/post14 ... ml#p147430
Chociaż kolega ten zbudował kombajn w takiej postaci w zupełnie innym celu, to mając taki sprzęt można podejść do tematu w sposób jaki opisałem wcześniej.
Wybaczcie za ten rozwlekły post, ale problem poruszany przez kol. forma nie jest prostym i wymaga poruszenia innych równie ważnych aspektów.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 12:16
autor: Drupi
Jeśli chodzi o leciutką słodkość spirytusu ( mi ona bardzo odpowiada), to jest sprawa nastawu. Raz zrobiłem nastaw na Moskwa Pure produkt wyszedł gorzki. Więc zrobiłem powiększony nastaw na drożdżach Moskwa Style + Moskwa Pure. Pierwsze dają słodki, drugie gorzki smak, razem zmieszane w nastawie wyszło lekko karmelowy smak produktu, jak twierdzi moja żona, a ma wyostrzone zmysły smaku i węchu względem mnie. Nastepne u mnie w kolejce są Alkotek Vodka Star, i Vodka Cristal ale dopiero jak będzie więcej czasu.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 12:20
autor: radius
lesgo58 pisze:Moim zdaniem prowadzenie procesu przez cały czas z tym samym założonym RR jest nie realne.
A co z "systemem inżyniera" stałego refluksu :scratch:
Po za tym, zgadzam się w całej rozciągłości :ok: Wódka ma mieć swój smak i charakter. Mi także bardzo odpowiada ta "miękkość", łagodność i delikatna słodycz, wyczuwalna w dobrze zrobionym spirytusie, zwłaszcza owocowym. "Sterylny" spirytus a co za tym idzie, wódka z niego zrobiona, nie ma w sobie nic szczególnego. Przypomina mi w smaku te najzwyklejsze wódki PRL-u typu Vistula, Stołowa czy Czysta Gastronomiczna :womit: Do dzisiaj pamiętam jak na własne wesele kupowałem Żytnią w Pewexie żeby goście pili coś lepszego (?)

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 12:37
autor: Doody
Również zgadzam się z "wywodem" kolegi Lesgo.
Drupi, piszesz, stawiając mocną tezę, że słodycz w destylacie jest wynikiem gatunku zastosowanych drożdży. Wydaje mi się, że przyczyna nie jest tak jednoznaczna i oczywista. Oczywiście ten posmak może się zmieniać w wyniku zmian składu zastosowanych grzybków, ale skoro sposób prowadzenia destylacji ma na niego wpływ to na pewno nie jest to jedyna przyczyna powstawania "słodyczy" w destylacie.
Radius, swoją drogą to "żyto" z Pewexu nawet nie leżało koło żyta :) . Ale wtedy rzeczywiście wydawało się wyśmienite ;)

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 12:47
autor: radius
Doody pisze:swoją drogą to "żyto" z Pewexu nawet nie leżało koło żyta
Jesteś pewien? Bo ja mam zgoła odmienne informacje ;)

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 13:57
autor: lesgo58
radius pisze: A co z systemem inżyniera" stałego refluksu :scratch:
Też w pewnym momencie nad tym myślałem. I nawet myślałem zaadoptować do obniżonego odbioru. Poczyniłem nawet pewien projekt. Jednak zagłębiając się coraz bardziej w temat ( a zwłaszcza gdy stałem się właścicielem półkowej) stwierdziłem w pewnym momencie, że w naszym systemie rektyfikacji okresowej samo stałe RR nie rozwiąże wszystkich bolączek. Skupiam się teraz głównie na łączeniu różnych technik. Izolowaniu od siebie poszczególnych etapów obróbki. Nie będę się obecnie na ten temat rozpisywał, bo to w/g mnie osobna historia, która jest częścią projektu jaki sobie założyłem jakiś czas temu. Oto przypomnienie tematu: http://alkohole-domowe.com/forum/czysta ... 14305.html
To co już uzyskuję na kolumnie wypełnionej jest jak dla mnie wystarczająco satysfakcjonujące jako surowiec do dalszego działania. Jest nad wyraz czyste ale niezbyt satysfakcjonujące jako produkt finalny.
Skupiam się obecnie głównie na wodzie (użytej na każdym etapie) i wykorzystaniu kolumny półkowej do obróbki tzw. doczyszczającej/dopieszczającej. Nie stronię też od filtra. Wbrew pozorom filtr nie "zabiera" nam aż tak bardzo dużo, ale "pozbawia" destylat/rektyfikat tego co tam nie powinno się znajdować. Zaznaczam od razu, że temat filtra nie jest ani taki prosty ani jednoznaczny jak by się wydawał.
Niestety ale to wszystko się ostatnio ślimaczy a okoliczności obiektywne nie pozwalają mi się skupić w satysfakcjonujący sposób nad tematem.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 14:13
autor: Doody
radius pisze: Jesteś pewien? Bo ja mam zgoła odmienne informacje ;)
To znaczy nie chodzi mi o to czy była robiona z żyta czy nie (pewnie była), tylko o jej smak w porównaniu do naszych destylatów żytnich. Trochę się jednak umywała ;)

Re: RE: Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 15:09
autor: mardok
golec269 pisze:@Doody tak jak piszesz nie musi być wolno. Ja przy rurze 76,1mm przy odbiorze 2L/h nie mam słodkości a przy 3L/h jest.
@golec269 jaką mocą grzejesz przy rurze 76,1 i odbiorze 2 l/h? A jaką przy 3 l/h?


Wysłane z mojego SM-J120FN przy użyciu Tapatalka

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: niedziela, 9 kwie 2017, 16:20
autor: golec269
@mardok grzeję tą samą mocą około 4kW.

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: poniedziałek, 10 kwie 2017, 01:54
autor: forma
radius pisze:@forma, a jakiej mocy wsad destylowałeś?
radius ,pytasz o moc nastawu jaki wyrobił rozumiem....skoro użyłeś słowa "destylowałeś" bo faktycznie w pierwszej fazie destyluje,u mnie nastawy z reguły mają do 15%

A teraz pytanie dla użytkowników kolumn bez bufora :
Czy operatorzy takich aparatur ową słodycz są w stanie wyprodukować ?
Czy wiedzą o czym mowa ?

Pytam,bo jestem posiadaczem obydwóch konstrukcji i w tej bez bufora,nigdy słodyczy nie poczułem,ale zawsze odbierałem bardzo wolno ,po za tym miałem przerwę w czytaniu lektury... pewnie wykonam taki test bo mnie to ciekawi.

Urobek w środkowej obróbce jaki trafia do kolumny z buforem,po wcześniejszym oddestylowaniu ma w granicach 55-60% i odbierany z prędkością ok 20ml/min jest najsłodszy.

Jako ciekawostkę dodam,że jak ktoś używa zaprawek ala whisky ,to zdecydowanie lepszy jest produkt se słodkim posmakiem...

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: poniedziałek, 10 kwie 2017, 10:33
autor: Saccharomyces
Ja nie mam bufora, ale spokojnie doszły do mnie słuchy od kilku niezależnych osób o delikatnym posmaku słodyczy z prośbą aby tego nie pozbawiać produktu :)

Re: Kunszt rektyfikacji a po-smak destylatu

: poniedziałek, 10 kwie 2017, 22:40
autor: seneka
Leszku ilu półek używasz do doczyszczania? Dorobileś się większej cyfry niż 5?