Alkohole-Domowe.com

Bimbrownik ze mnie żaden (na razie - szybko sie poprawię jak tu dłużej na forum posiedzę, aparatura już jedzie a baniaki z zacierem czekają) niemniej upierdliwie chodzi mi po głowie pewna myśl i pomyślałem, że mądrzejszych się tu zapytam aby mnie oświecili.

Przepisów na zacier mamy w naszym pięknym kraju dosłownie jak psów. Wygląda na to, że Polak i z gwoździa i ze starego kalosza wypędzi. I teraz tak: czy aby nie jest najprościej i najlepiej robić zacier z cukru i wody bez zbędnego cudowania? I tu pojawia się owa straszna myśl: czy aby te wszystkie słody i inne cuda-wianki nie są spowodowane naszym genetycznym obciążeniem będącym bezpośrednim rezultatem odwiecznej bidy i dziadostwa? Wiadomo, cukru nigdy nie było a jak był to na kartki a jak nie na kartki to drogi, etc. Polakowi zawsze za drogo i będzie kombinował jak tu z g... bicz ukręcić. A te wszystkie przepisy "dziadka i pradziadka"? Czy to aby też nie z dziadostwa i bidy się wzięły? Chłop cukru nie miał ale zawsze jakiegoś kartofla szło z pola podebrać... Czy inną zgniłą gruszkę za chałupą znaleźć albo kuniowi owsa podciągnąć (szczególnie jak kuń pański był)... Nigdzie nie spotkałem się z taką mnogością przepisów na wyduszenie alkoholu ze śladowych bodaj ilości cukru zawartych np w starym chomącie, itp. Czy aby ta mnogość przepisów nie wynika, jak byśmy woleli sądzić, z zamiłowania do trunków i wielkiej o ich wiedzy gromadzonej przez wieki ale raczej z desperacji, braku środków i dziadostwa genetycznie zakodowanego, a jakże, przez wieki właśnie.
Po co tu cudować skoro cukier jest wszędzie i to od razu w ładnej torebce?
Jakie jest Wasze zdanie?

Kolego! forum filozoficzne jest w innym miejscu.
Na całym niemal świecie, wyrabia się alkohol lecz z cukru raczej rzadko.

Ja proponuje robić owocówki (wina) i pędzić.
Te owocówki wiadomo bez cukru a czasem nawet bez drożdży , wszystko naturalnie.

Jest to drogie chobby co do ilości ale takim to rzadko kto Cie poczęstuje , chyba że ja.


dziadek romek

witam kolego ! można tu wiele na ten temat dyskutować ale wiem z mojego dwudziestoletniego doświadczenia ze jak zrobisz gorzałkę z sacharozy ( czyli cukru zapakowanego w torebkę na półce sklepowej) to będzie Cię głowa bolała a aromat i smak pozostawiają wiele do życzenia.Najbardziej drażni mnie w cukrówce jej ostrość i posmak drożdży,którego się nie pozbędziesz nawet przez trzykrotne destylowanie. Cukrówkę robi się łatwo, szybko i tanio ale to nie o to w tym wszystkim chodzi . Najlepsze cukry na alkohol to glukoza fruktoza i maltoza. życzę powodzenia w bimbrowaniu ! hej

Ja kolego nie mam dwudziestoletniego doświadczenia, lecz uwierz mój destylat z cukrówki wyprodukowany na kolumnie rektyfikacyjnej po dwóch destylacjach nie ma posmaku drożdży, jest ostry w smaku, nie pachnie też drożdżami ale myślę, że jak poleży na pólce to złagodnieje.

nie pachnie też drożdżami ale myślę, że jak poleży na pólce to złagodnieje pewno złagodnieje tylko kto ma taką cierpliwość ?? ja osobiście mam złe doświadczenia z cukrówką może przez to że za młodego piło się jeszcze "ciepłą" i nie zapomnę nigdy bukietu aromatów a najgorsza była kackupa!! trzymaj się !

Kolega zjebus ma racje wóda z cukrówek jest ostra i tyle.
Starzenie przez podgrzewanie tego alkoholu też zmiękczy jej ostrość.

dodam jeszcze kilka osobistych przemyśleń na temat cukrówki ( wódka z sacharozy ) My jako producenci markowych samogonów powinniśmy się wzorować na wielowiekowej tradycji gorzelniczej i wytwarzać wódkę z takich produktów z jakich są produkowane markowe alkohole. Tu najważniejsze będą owoce , zboża i ziemniaki , z których się robi whiskey, brandy,śliwowicę,grappa, arak i wiele wiele innych . Natomiast ja osobiście nigdy nie słyszałem o markowej Cukrówce.?? Jeśli ktoś słyszał chętnie zgłębię temat , bo jest to interesujące .

Kolego zjebus. Jak pileś kiedyć ciepłą,
to nic dziwnego że jeszcze Cię ciarki
mogą do dzisiaj przechodzić .

Dziś jest coś takiego jak, filtr weglowy.
zapewniam Cię że w zdecydowany sposób
poprawia on smak.

osobiście nigdy nie słyszałem o markowej Cukrówce.?? Jeśli ktoś słyszał chętnie zgłębię temat , bo jest to interesujące .

A jakiej gorzelni opłacało by się robić gorzałkę z cukru ??

Kilo cukru 3 zł. a kilo żyta kilkadziesiąd groszy.

Wnioski nasuwają się same.

witaj Mirku ! a powiedz mi Ty robisz sam węgiel czy kupujesz ? ja robię z drewna gruszowego albo jabłoniowego bez kory. zalewam żar wodą rozdrabniam , płukam , suszę i jest !! a jak sie ten kupny sprawuje I i jak Ty to filtrujesz ?

Zdanie Kucyka jest skromne: ja kombinuje jak otrzymać alkohol smakowy, dlatego destyluję rozmaite owocowe berbeluchy, a ostatnio próbowałem zacier żytni. Nie interesuje mnie otrzymanie taniego spirytusu, ale aromatycznej, szlachetnej, niepowtarzalnej brandy. Myślę, że kombinatoryka nasza nie wynika z pazerności a jedynie z chęci otrzymania czegoś więcej, niż czysty spiryt. Natomiast, jeśli ktoś chce dusić owo chomąto (świetne porównanie), wyłącznie dlatego, że tak będzie taniej, to wkraczamy w sferę „ekonomii”, ale to już inny temat, na który się kiedyś wypowiedziałem. Bo, czy o to w naszym hobby chodzi, aby tanio się upić? Na koniec podkreślam raz jeszcze, że jest to wyłącznie moja opinia i nie występuję w imieniu nikogo innego poza Kucykiem.

Aby zakończyć niebanalnie przytoczę pewną historię, która mi się w zeszłym roku przydarzyła.
Rozmawiałem z pewnym chłopkiem-roztropkiem o bimberku. W rozmowie rzuciłem moje ulubione hasło:
-Ja to i ze żwiru napędzę...
Gość aż podskoczył, wyprężył swą przygarbioną sylwetkę i na jego porośniętej rzadką, czarną szczeciną twarzyczce wymalowało się nieopisane zainteresowanie.
Po chwili (tak aby napięcie sięgnęło zenitu) dodałem:
-...byleby był cukier!
-Aaaa, cukier... - odparł ponuro - Myślałem, że naprawdę z samego żwiru się da...
Zgasł błysk w jego oczach, nieopisany smutek i uczucie zawiedzenia zapanowały na porośniętej rzadką, czarną szczeciną twarzyczce. Z powrotem chłopskie ciało pochyliło się ku ziemi w przygarbionej postawie...

Witam Cię - zjebus
Ja używam szweckiego węgla z eurowinu.
Są to drobinki wielkości łepków od szpilki.
Jestem z tego węgla b. zadowolony, zwłaszcza
dlatego, że mogę go również regenerować.
A destylat filtruję w zbudowanej do tego celu
kolumnie.

Dziękuję bardzo kolegom za uprzejme wypowiedzi. Osobiście miałem koncepcję wypędzenia jak najczystszego spirytusu - bezsmakowego - i dopiero na jego bazie wesołe cudowanie i robienie wódeczek i napitków różnej maści.
Tak więc pomyślałem, że wypędzenie z cukru będzie najprostszą i najbardziej oczywistą drogą do takowego spirytusu.

Bardzo piękna jest historyjka przytoczona przez Kucyka; o takim właśnie mechanizmie mówiłem w moim poście. Ech, jakie to szczęście polskie by było gdyby tak ze żwiru się dało...