Alkohole-Domowe.com

średnica kolumny w buforze jest mniejsza od jej dalszej części

Emiel Regis pisze: poza tym średnica kolumny w buforze jest mniejsza od jej dalszej części, a to duży błąd.

Emiel Regis pisze:Jeśli przyłożysz moc odpowiadającą średnicy kolumny nad buforem, wtedy bufor będzie zalewać i z refluksu w krótkiej kolumnie w nim umieszczonej nic nie będzie.
J

Szlumf pisze:Dla mnie mieści się to w granicach błędu i wystarczy niewielka korekta mocy a może nawet się bez niej obędzie. Może to być opłacalne w całym procesie,

Akas pisze:Podam jeszcze kilka uwag dla osób które mają zamiar budować dla siebie bufory.

1. Bufor nie musi mieć takiego dna jak na rys. w powyższym poście. Może być ono płaskie.
2. Wewnętrzna kolumna bufora najlepiej jak ma trochę większą średnicę niż kolumna.
Ja dla kolumn 63,5 mm stosuję , śr. 70mm. Ma to na celu zmniejszenie ryzyka zalania wewnętrznej kolumny, oraz zwiększenie powierzchni odbioru ciepła.
3. Jeżeli ktoś ma te same średnice, to kolumnę wewnętrzną należy zasypać bardziej przewiewnym wypełnieniem. Dobre są np. sprężynki miedziane od kol. Plipka. Oprócz przewiewności i katalizy dobrze przekazują ciepło do bufora.
4. Nie ma sensu robić buforów zbyt wysokich i zbyt dużych. Dla kega 50l dobrze działają takie które gromadzą spirytus w ilości 1,5-2,0 litra. Odpowiednią rurą do jego budowy jest w tym przypadku 139,7x2 mm.
5. Bufor do tempr. kegu 96C zachowuje się spokojnie. Później nasila się w nim zjawisko coraz bardziej gwałtownego wrzenia. Powoduje to silne spienienie jego wnętrza. Piana spirytusowa może być czynnikiem powodującym zalewanie zarówno wewnętrznej kolumny i jak i kolumny nad buforem. Warto więc mieć nad buforem z kilka centymetrów pustej przestrzeni lub bardziej przewiewne wypełnienie.
6. Bufor nie wygotowuje całej swojej zawartości, na dnie pozostają frakcje ciężkie. Następnie bufor zalewa się ubogą flegmą. Dzieje się tak ponieważ od momentu kiedy zaczyna w nim wrzeć i ubywać spirytusu przestaje działać przelew (powrót) do kolumny wewnętrznej. To powoduje że ona się osusza i gubi półki teoretyczne. Jeśli ta kolumna nie działa to do bufora trafia taka sama flegma co do kotła.
7. Jeżeli mamy zamiar robić tzw. podwójną destylację, to przy pierwszej należy prowadzić proces z pełną prędkością nawet jak czujnik temperatury umieszczony około 20 cm nad buforem pokaże wzrost o kilka stopni. Bufor przechwytuje dużą część frakcji ciężkich i kolumna podaje akceptowalny spirytus nawet jak jest z destabilizowana do połowy.
Przy drugiej (końcowej) destylacji nie groźny jest jeszcze skok temperatury o 1-2C. Mimo wszystko zalecam w tym okresie dużą większą ostrożność i selekcję do mniejszych naczyń końcowego urobku.

To prawda, bez wypełnienia bufor też będzie działać, tylko, że mniej efektywnie (szczególnie na końcu). Przy destylacji cukrówki najpierw się zaleje flegmą około 60%, której procentowość cały czas będzie spadać wraz z spadkiem procentowości cukrówki.

Z wypełnieniem, bufor na początku też zalewa się na około 60% .
Następnie procentowość powoli rośnie, aż osiąga około 90%. Utrzymuje się ona na tym samym poziomie dłuższy czas. Gdy w kegu cukrówka spadnie na 6%, to w buforze zaczyna się obniżać w okolice 80%. Gdy w kegu mamy 1%, zawartość bufora ma już poniżej 10%.

Bufor na początku napełnia się na dwa sposoby.
Jeżeli na starcie kolumny nie zalewa, napełnia się on powoli. Trwa to około 10 min.
Jeżeli od razu pojawia się zalanie, jest w tym czasie pusty. Gdy zmniejszymy moc i zalanie opadanie powoduje to szybkie zapełnienie bufora.
W jednym i drugim przypadku spirytus w tym momencie ma poniżej 80%.
Przelewając się do małej kolumny wewnętrznej, nawilża i doprowadza ją do właściwej pracy.
Mała kolumna zaczyna generować wówczas (zależy to od jej wysokości i rodzaju wypełnienia) spirytus o mocy większej niż jest w buforze. Spirytus ten miesza się z zawartością bufora. Powoduje to powolne jego wzmocnienie (nawet na 90%).
Mniej więcej od 95°C w kegu, można zaobserwować, że rozpoczyna się proces wrzenia w buforze. Jest on na początku bardzo delikatny. W okolicy 98°C już bardzo mocno się gotuje. W okolicy 98,5°C następuje proces wygotowania się zawartości bufora.
Przy 99°C bufor z reguły jest już prawie pusty i zalewa się wodą odwarową.
To wszystko dzieje się przy stałym RR 1:5.
Przy innych RR zjawiska te nastąpią szybciej lub później.

Przedstawię to na przykładzie mojej ostatniej destylacji kiedy miałem do przerobienia 186 l glukozówki przefermentowanej na 18%.
Wykonałem ją w 4 rzutach w czasie 16 godzin uzyskując 27l spirytusu do powtórnego przerobu.
Straty to:
2l przedgonu , 2 litry pogonu, oraz 2 litry strat w kotle.

Kolumna o śr, 76mm , bufor 1,8l pojemności zalewu, zasyp o wysokości 150cm.
Moc grzania przy rozruchu 5,7 kW , moc grzania przy destylacji 4,3 kW.
Zalew kega - 46l glukozówki 18%

Czas jednego procesu:
Zagotowanie 5,7kW - 40 min
Zalewanie 5,7 kW (powolne opadanie słupa przy mocy 3,8kW) - 20 min
odbiór 0,5l przedgonu i zarazem stabilizacja (RR 1:15) 4,3 kW- 30 min
odbiór 6,8l serca (RR 1:3) 4,3 kW- 100 min
odbiór 0,5l pogonu (RR 1:3) 4,3 kW- 7 min
Razem - 3,5 godziny

Destylat wyszedł bardzo przyzwoity smakowo jak na pierwszą destylację.

Operator po odebraniu przedgonów ma ustawić zalecony RR i go nie zmieniać do końca.
Weźmy jako przykład popularną kolumnę na fi 60,3mm z zasypem sprężynkowym.
Próg zalania takiej kolumny wynosi około 2500W. Bezpieczna moc procesu to 2300W.
Taka kolumna po stabilizacji skrapla około 160ml spirytusu na minutę.
Zalecany RR wynosi załóżmy 1:5, co daje nam odbiór 27ml/min.
Więc sprawa ma być prosta. Ustawiamy te 27ml/min i tak ma iść do końca, aż bufor gwałtownie się opróżni, a w kegu praktycznie będzie zero etanolu. Przez ten czas kolumna nad buforem ma być idealnie stabilna.
W przypadku powyższej kolumny i gotowania cukrówki, czas tego odbioru powinien wynieść około 3,5h.

W skrócie zalety są następujące:
1. Uproszczona obsługa (nie trzeba zmniejszać odbioru w raz z ubytkiem etanolu w kegu).
2. Skrócenie czasu procesu.
3. Większy uzysk serca (podgony pojawiają się później).
4. Mniejsze straty ogólne (lepsze odessanie etanolu z kega niż przy przeciętnym procesie na tradycyjnej kolumnie).

Wady:
1. Komplikacja budowy.
2. Większy koszt kolumny.
3. Dodatkowa czynność po zakończeniu destylacji polegająca na opróżnieniu bufora z wody odwarowej.

Akas pisze:Przy projektowaniu buforów stosujcie przelicznik 1:20
Gdzie 1 oznacza pojemność zalewu bufora, zaś 20 objętość cukrówki kotle.
Dla buforów niskich np. o wys. 20 cm korzystnie jest jak mają dogrzewane dno.

Astemio pisze:Witam, podgrzewanie bufora od dołu można zrealizować też inaczej.
W buforze trzeba wspawać "drugie dno", w odległości 20-30mm od właściwego - dopiero z tego drugiego dna "wyrasta" wewnętrzna rura bufora.
Właściwe dno bufora może być z jakieś pasującej wywijki (jest wtedy w pewien sposób ograniczona dowolność średnicy rury wlotowej bufora, dostępnymi w ofercie wywijkami), lub z płaskiej blachy z dospawaną rurą - wtedy może ona być dowolna, dopasowana do istniejącego wylotu kotła (w granicach rozsądku, nie za mała średnica).
W takim układzie gorąca para z kotła wpadając do przestrzeni pod wewnętrznym dnem, podgrzewałaby je również od dołu (i tak mam zrobiony swój bufor).

Rozmawialiśmy też z Akasem o możliwości dospawania do wewnętrznej rury bufora pionowych żeber, w liczbie zależnej od średnicy rury wewnętrznej (np. 8÷16) z pasków blachy KO ≠ 2mm, które siłą rzeczy zanurzone byłyby we flegmie, zawartej w buforze - większa powierzchnia przekazywałaby jej sprawniej ciepło, niż "goła" rura.
Ponieważ jednak stal KO ma słaby współczynnik przewodzenia ciepła, zrobiłem szybką próbę spawania stali KO z blachą miedzianą - nigdy czegoś takiego wcześniej nie próbowałem - i da się to zrobić; więc nawet wspomniane żebra mogłyby być miedziane, dla jeszcze większego usprawnienia przekazywania ciepła, a i działałyby odsiarczająco (jednak doszłaby konieczność okresowego wytrawiania/czyszczenia miedzi).

Akas pisze:Co do pytania Bodzia, to trudno dokładnie powiedzieć jaki procent zostaje w buforze po destylacji. Kiedyś próbowałem to (oczywiście po wystudzeniu) ocenić na język i nie czułem żadnej procentowości poza parszywym smakiem .
Mierzyłem też temperatury w różnych poziomach bufora i pamiętam, że wyraźnie przekraczały 90°C.

Różne bufory na różnych kotłach, różnie się zachowują w końcowym etapie destylacji. Chodzi mi głównie o różnice w dynamice tych zmian. W większości przypadków jest moment kiedy widzimy w wzierniku bufora silne wrzenie i dość szybkie obniżanie się poziomu spirytusu. Następnie poziom się zwiększa i zmętnia. Wówczas bufor ma już małą procentowość i jest spokojny.
Inaczej zachowywał się bufor w dużej kolumnie. Np. przy zalewie kega niesklarowaną glukozówką. Na początku bufor jest pusty. Można go wypełnić w dość szybkim czasie poprzez potrójne zalewanie kolumny. Poprzez wziernik widać, że na początku płyn nie jest klarowny tylko mętnawy.
W dalszym czasie jego klarowność się poprawia. Ciekawym zjawiskiem jest to, że dolna jego cześć jest bardziej mętna, środkowa osiąga jakiś błękitny odcień, a wierzchnia jest idealnie klarowna. Pierwszy raz to zauważyłem przy dużym buforze. Po jakimś czasie widać, że zalew bufora zaczyna lekko wrzeć tak jakby małymi stróżkami bąbelków z niektórych miejsc dna. Później to zjawisko się nasila, ale nie dochodzi do jak zwykle bardzo silnego wrzenia i dużego spadku poziomu. Jest to wszystko bardziej łagodne. Pod koniec procesu dochodzi do zmętnienia bufora i jego uspokojenia. Tak jest w dużej kolumnie.

Wziernik jest nie tylko przydatny do podglądu pracy bufora. Miałem już kilka sytuacji kiedy pokazał mi awarię kolumny.
Najczęściej jest to zbyt mocno zalany keg. Podczas gotowania piana wdziera się do kolumny i trafia do bufora. Dobrze to widać podczas rozruchu kolumny.
Innym przypadkiem było tzw. dolne zalanie kolumny pod koniec procesu.
Objawia się to silnym, mlecznym zapienieniem bufora. Pomaga wówczas zmniejszenie mocy grzewczej.
Od czasu tych awarii buduję bufory tylko już z wziernikami. Ma to głównie na celu zwiększenie bezpieczeństwa procesu.

SZPEC pisze:Najprostszy bufor który działa, lecz ja bym go bardziej nazwał STABILIZATOR to podwieszone zmywaki pod kolumnę sięgające zacieru,

Kula pisze:Miedź w buforze ma wadę. Spowoduje, że w buforze będzie zbierał się płyn o mniejszej zawartości %.