Alkohole-Domowe.com

Szanowni Forumowicze,

zima mija, pora na wczesnowiosenne poruszenie naszych głów

Nowa zabawa jest wymagająca pod względem rymowania. Na wzór tworów literackich wybraliśmy 3 klasyczne wierszyki dla dzieci:

Bambo, Lokomotywa, Okulary

Jak się bawimy ? Na wzór "rytmu słów" układamy wiersz na temat naszego hobby zgodny z rytmem jednego z trzech podanych wyżej wierszy Juliana Tuwima. Dowolnie komponujemy słowa - np. do wiersza "Lokomotywa" możemy zacząć tak:

Stoi w łazience Bimbrofownica
Piękna, ogromna, wszystkich zachwyca...
Stoi i dyszy, sapie i dmucha
Spiryt z jej ogromnego skapuje brzucha...


Uwaga To był przykład - nie kopiować...

Do wyboru są 3 wiersze Pana Tuwima.

Nagrody będą słusznie wybrane i będą to niespodzianki. UWAGA: nagroda za I miejsce może być MOCNYM zaskoczeniem dla obdarowanego. Jak zwykle będą co najmniej 3 upominki, ale też nie wykluczamy 5-ciu.

Zabawa kończy się 31 marca 2015. Ogłoszenie wyników 10 kwietnia 2015.
Wysyłka upominków tylko na terenie Polski.

Poniżej wierszyki:

Bambo

Murzynek Bambo w Afryce mieszka,
Czarną ma skórę ten nasz koleżka.

Uczy się pilnie przez całe ranki
Ze swej murzyńskiej Pierwszej czytanki.

A gdy do domu ze szkoły wraca,
Psoci, figluje - to jego praca.

Aż mama krzyczy: "Bambo, łobuzie!"
A Bambo czarną nadyma buzię.

Mama powiada: "Napij się mleka",
A on na drzewo mamie ucieka.

Mama powiada: "Chodź do kąpieli",
A on się boi, że się wybieli.

Lecz mama kocha swojego synka,
Bo dobry chłopak z tego Murzynka.

Szkoda, że Bambo czarny, wesoły,
Nie chodzi razem z nami do szkoły.


========================================================

Lokomotywa

Stoi na stacji lokomotywa,
Ciężka, ogromna i pot z niej spływa -
Tłusta oliwa.
Stoi i sapie, dyszy i dmucha,
Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha:
Buch - jak gorąco!
Uch - jak gorąco!
Puff - jak gorąco!
Uff - jak gorąco!
Już ledwo sapie, już ledwo zipie,
A jeszcze palacz węgiel w nią sypie.
Wagony do niej podoczepiali
Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali,
I pełno ludzi w każdym wagonie,
A w jednym krowy, a w drugim konie,
A w trzecim siedzą same grubasy,
Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy.
A czwarty wagon pełen bananów,
A w piątym stoi sześć fortepianów,
W szóstym armata, o! jaka wielka!
Pod każdym kołem żelazna belka!
W siódmym dębowe stoły i szafy,
W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy,
W dziewiątym - same tuczone świnie,
W dziesiątym - kufry, paki i skrzynie,
A tych wagonów jest ze czterdzieści,
Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści.

Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
I każdy zjadłby tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się natężał,
To nie udźwigną - taki to ciężar!

Nagle - gwizd!
Nagle - świst!
Para - buch!
Koła - w ruch!

Najpierw
powoli
jak żółw
ociężale
Ruszyła
maszyna
po szynach
ospale.
Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem,
I kręci się, kręci się koło za kołem,
I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej,
I dudni, i stuka, łomoce i pędzi.

A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost!
Po torze, po torze, po torze, przez most,
Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las
I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas,
Do taktu turkoce i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to,
Gładko tak, lekko tak toczy się w dal,
Jak gdyby to była piłeczka, nie stal,
Nie ciężka maszyna zziajana, zdyszana,
Lecz raszka, igraszka, zabawka blaszana.

A skądże to, jakże to, czemu tak gna?
A co to to, co to to, kto to tak pcha?
Że pędzi, że wali, że bucha, buch-buch?
To para gorąca wprawiła to w ruch,
To para, co z kotła rurami do tłoków,
A tłoki kołami ruszają z dwóch boków
I gnają, i pchają, i pociąg się toczy,
Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,,
I koła turkocą, i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...


=========================================================

Okulary

Biega, krzyczy pan Hilary:
"Gdzie są moje okulary?"

Szuka w spodniach i w surducie,
W prawym bucie, w lewym bucie.

Wszystko w szafach poprzewracał,
Maca szlafrok, palto maca.

"Skandal! - krzyczy - nie do wiary!
Ktoś mi ukradł okulary!"

Pod kanapą, na kanapie,
Wszędzie szuka, parska, sapie!

Szuka w piecu i w kominie,
W mysiej dziurze i w pianinie.

Już podłogę chce odrywać,
Już policję zaczął wzywać.

Nagle zerknął do lusterka...
Nie chce wierzyć... Znowu zerka.

Znalazł! Są! Okazało się,
Że je ma na własnym nosie.

Panie Janie. Coś z terminami nie tak.
Zabawa kończy się 30 kwietnia 2015. Ogłoszenie wyników 10 kwietnia 2015.
Wysyłka upominków tylko na terenie Polski

Oj tam, oj tam,,, Już poprawione. Człowiek jak pije to ma swoje prawa.

No to może ja zacznę
Wraz z LP stworzyliśmy poniższe dzieło :

Biega krzyczy Tomcio mały:
"Gdzie me flaszki się podziały?!"

Szuka w barku i w piwnicy,
Pyta matki, bratanicy.

Wszystkich w domu zagaduje,
każdą dziurę patroluje.

"Skandal! - krzyczy- Olaboga!
Niech ktoś okowitę poda!"

Na kredensie i na stryszku,
Ciągle pusto jest w kieliszku!

Szuka w kuchni i w pokoju,
Brak cennego mu napoju.

Już kolumnę chcę rozgrzewać,
Już po norze zaczął biegać.

Nagle zerka tuż za siebie...
I już prawie mu jak w niebie.

Jego flaszki ukochane,
Tutaj przecież są schowane.

"Tomcio" nie występuje tu przypadkowo, bo ja mam właśnie na imię Tomek .

Pozdrawiam

@eldier

Ojej ! Dałeś czadu i niezły poziom !

@eldier

lesgo58 - nie gadaj tylko dawaj swoje teksty. Pobawmy się !

@Janie
Daliśmy, daliśmy, bo LP miała większy wkład w nasz wierszyk
Ja tylko rzucałem odpowiednie słowa i gdzie można trunek trzymać

@eldier za wers o norze powinieneś flaszkę za free od Ramzola dostać

Tak w kwestii nagród: gdyby była opcja "Dzięki" przy wierszu to można by wprowadzić dodatkową "Nagrodę publiczności" poza tymi przydzielanymi przez kapitułę forumową.

Jestem za!!!

Opcja Dzięki jest włączona, można dziękować!

Teraz publiczność zrzuci się na nagrodę... w końcu to jej nagroda

Cześć. No to się bawimy.

Alembik Złoty( Murzynek Bambo)

Stoi na półce alembik złoty
Duży, pękaty chętny do psoty

Czeka cierpliwie na dzień wybrany
Kiedy znów wreszcie będzie zalany

I tak co spojrzę to do mnie „krzyczy”
„Zalej mnie wreszcie smakiem goryczy!”

I nie rozumie, że dziś mam kaca
Bowiem psocenie….. to jego praca

No i jest piątek potem sobota
Oj, chyba dzisiaj poleci psota

Już się zaczęło – ciurka i kapie
Już pierwsze krople papuga łapie

Koniec psocenia mój ty złociutki
Nadchodzi czas spróbować wódki

Ja wkrótce idę znów do roboty
On odpoczywa ……. alembik złoty

Posłuchajcie też moich wypocin Lokomotywopsotnica

Wyszła z ukrycia piękna „psotnica”
Smukła ,wysoka, przeżyła swoje, to nie dziewica
brzuszek jej pełny, w nim jest cukrówka
Z dołu go pieści płomieni główka

Oh –jak jest ciepło
Uch -jak gorąco
Już nie wytrzyma, zaraz się spoci
A operator spragniony jest „psoci”

A za nią butle poustawiali
Wielkie i małe- ze szkła, ze stali
I pełno cudów w każdym balonie
Pierwszy to zioła, tłuczone wiśnie w drugim galonie

A w trzecim gruchy, jak te grubasy
Zanurzone, wiesz w co, no…. w %-asy
W czwartym i piątym, destylat z żyta
On po kielichu za nogi chwyta

W szóstym już nie wiem co tam jest na dnie
W każdym bądź razie pachnie to ładnie
Będzie okazja dzbana utoczę
I w towarzystwie dziuba umoczę

A ten tam w kącie to baniak stalowy
W nim fermentuje zacier zbożowy
Te mniejsze – to mięta i żurawina
Za nimi dwa wielkie balony wina

W dwunastym balonie dębowe szczapy
Nie jeden chciałby dorwać je w łapy
Śliwy, orzechy, miodne nalewy.
Czasem przydatne w kuszeniu Ewy

Nagle psotnica nie wytrzymała
Z chłodniczki kropla pomknęła mała
Potem kolejne w naczynie padły
Tych nie lubimy -źrenice bladły

Teraz już szybciej z chłodnicy kapie
Kropelki „serca” w bukłaczek łapiem
Na straży mocy stoi papużka
By gorszy urobek nie trafiał do brzuszka

W ciszy w spokoju hobby uprawiam
Was tez do tego szczerze namawiam.

Ja mam tekst od czapy bo lubię iść pod prąd :
Dajcie mi bimbru dajcie mi wódy
bo bez nich czas zdaje się nudny
dajcie mi wina dajcie mi piwa
bo od tego zabawa się rozpoczyna
Wszystko jest dobre ale do czasu
król nasz który dzierży drożdżowe berło
i zawsze jutro wali po głowie
każdemu te mądre słowa powie
pij tylko z umiarem
pij tylko do czasu
bo sobie narobisz w żołądku kwasu .

Za pozwoleniem podrzucę wierszyk sklecony przez moją córkę

Siedzą na działce mój ojciec z kolegą
Piją kielicha, już nie wiem którego
Na pewno mocnego
Plącze się język, świdrują oczy
Jeszcze sekunda i ich zamroczy
Bach – moje zdrowie
Bach – twoje zdrowie
Tych pięknych kobiet
Tych młodych kobiet
Już ledwo sapią, już ledwo zipią
A jeszcze wódkę z bimbrowni chlipią
No to mój drogi – za stare lata
I tak w weekend wygląda mój drogi tata

To może teraz ja. Ale mam tremę, bo poprzeczka wysoko postawiona przez moich poprzedników

"KOCHANKA"

Moja maszyna w piwnicy mieszka,
zazdrości mi jej każdy koleżka.

Pracuje pilnie noce i ranki,
Zyskała miano mojej Kochanki.

A gdy już bimber z siebie wypaca,
ja piję śmiało i nie mam kaca.

Bardzo mnie cieszy, kiedy bombluje,
potem mi wszystko pysznie smakuje.

Aż mama krzyczy "Kuba łobuzie",
a ja szczęśliwą nadymam buzię.

Gdy tata mówi "Nalej kielicha",
prędko po bimber przepyszny czmycham.

Ja bardzo kocham Moją Psotnicę,
wybornym napojem z drożdży się szczycę.

I szkoda tylko, że na trunki wyborowe,
nie każdy ma tak mocną głowę.

Widzę że coraz lepsze teksty się pojawiają. A gdzie tam koniec zabawy.
Jak tak dalej pójdzie to ja już składam propozycję wydania tomiku "Zbiór Wierszy Psotnych"

Psotnik mały

Psotnik mały w bimbrowni mieszka,
czerwoną ma skórę ten nasz koleżka.

Psoci pilnie przez całe nocki,
Często coś wlewa do swojej mordki.

A gdy do domu z bimbrowni wraca,
Śpiewa żonie, że nie ma kaca.

Aż żona krzyczy: psotniku, łobuzie!
A psotnik mały czerwoną nadyma buzię.

Żona powiada: Szybko do roboty!
A on do żony: Kochanie, napij się mej psoty!

Lecz żona kocha swojego psotnika,
Bo dobry mąż z niego, tak z opowieści wynika.

Szkoda, że psotnik mały jest czerwony,
Być może za dużo wypił ostatniej nocy.

To może ja coś od siebie dodam, szału nie ma bo na trzeźwo pisane....

Murzynek Bimbo w Warszawie mieszka,
Studiować będzie czarny koleżka
Uczyć się będzie on budowlanki
Lecz się nauczy bimbrokapanki


Dniami się uczy w nocy baluje
Tak się po polsku zwykle studiuje
Na sesje chodzi jak na skazanie
W akademiku zaś wielkie granie
Zamiast polować na antylopy
On woli trunki domowej roboty

Kupę zabawy ma towarzystwo
Aby wymówić jego nazwisko
Bimbo ma również nowe zadania
I chrząszcz brzmi w trzcinie i bez szemrania
Wychodzą z tego fajne kulfony
Bo każdy przecież jest nawalony

Bimbo się pyta zaciekawiony
Co to w tej szafie są za balony?
To przyjacielu esencje życia
To nasze hobby oraz styl życia
Uczy się pilnie, wszystko notuje
Co się dodaje, jak fermentuje

Co to przedgony oraz pogony
Jest coraz bardziej tym zachwycony
Poznaje kunszta rektyfikacji
Wszystko o sercu, o maceracji
I o zlewaniu i klarowaniu
O rozrabianiu, leżakowaniu


Po co się uczyć mam o zaprawie
Ja w tej dziedzinie się dobrze wprawie
Wrócę do wioski, wygonię wodza
Fajnych dzieciaków sobie napłodzę
Zbuduję wielki kocioł ze stali
Ja już nie Bimbo! Ja król Bimbali

I wrócił Bimbo na swe szałasy
Trzciny cukrowej zbiera zapasy
Hitem sezonu jest bimber z manioku
Który pijają nawet w Maroku
Taką naukę miał nasz koleżka
W ojczystym kraju Bolka i Mieszka

Na trzeźwo naprawdę ciężko coś wymyślić bo ślina na język nie przynosi odpowiednich słów Coś wymyśliłem ale poprzednicy o wiele lepsze mają:

Chodzi sobie pan Wspaniały:
"Co tu zrobić? Te opary"

Dmucha, chucha, wącha wszędzie.
A tu nic nie było i nie będzie.

To są tylko miłe pary,
które wylatują z drożdży piekary.

Czas już wypić, koniec siary,
a tu jeszcze cztery gary.

Szuka butli jeszcze pełnej,
by uwalić się jak wcześniej.

Nie ma nic tu do wypicia,
trzeba brać się więc do bicia.

Nagle leży na chodniku,
och Ty mój robotniku.

To był tylko miły sen,
o tym jak psocenie lada dzień.

Rozumie, że można wysłać tylko jedno "dzieło"?

Po trzech głębszych Ambrozji Wiśniowej Karmelizowanej powstało mi cos takiego.

Naszło mnie kiedyś na hobby nowe,
No - nielegalne, ale jak zdrowe! -
Wódki smakowe.
Zero doświadczeń, wiedzy nie miałem,
Forum znalazłem więc i czytałem:
Ten - coś tam pisze!
Ta - coś tam pisze!
Ów - coś tam pisze!
On - coś tam pisze!
Tematów mrowie, już ledwo czytam,
Ale przecieram oczy i pytam:
Jaki sprzęt wybrać? Z miedzi czy stali?
Czytam o fuzlach, przedgonach, spirali.
I pełno opini w każdym temacie,
Aż mi się we łbie gotuje bracie.
Lecz w końcu spynęło na mnie olśnienie.
Wybrałem pot-still i w miedzi psocenie.
Znalazłem wśród forumowych panów
Takiego co mi według swych planów
Zlutował armatę - o! jaką wielką!
I jeszcze służył pomocą wszelką.
Zaopatrzyłem się w drożdże i słoje,
Przygotowałem mierniki, miałem już swoje.
Fermentatorów - no mniej niż czterdzieści,
Sam nie wiem co się w nich z czasem pomieści.

I choćby teraz oddział policji
Chciałby mnie odwieść od mych ambicji,
I choćby jeszcze otrzymał wsparcie,
To się nie poddam. Takie mam parcie.

Nagle - kap!
Nagle - cztap!
Kropla - buch!
Poszło - w ruch!
Najpierw
powoli
jak żółw
ociężale
Ruszyła
kropelka
za kroplą
ospale.
Dmuchnęła z chłodnicy - moc juz zmniejszona,
I kapie mi kapie mi najpierw skażona,
I biegu przyspiesza. Wylewam w mumina.
Przedgon już leci, leci też ślina.

A dokąd? A dokąd? A dokąd? No w dół.
Po kropli, po kropli, słoika już pół.
Próbuję, rozcieram, smakuję, na nos
Uczę się, uczę i krzyczę na głos,
Bo dobre to dobre już leci strumykiem to:
Kap to to, kap to to, kap to to, kap to to,
Gładko tak, lekko tak płynie mi psota,
Jakaż przyjemna jest taka robota,
Nie ciężka to praca i skomplikowana,
Lecz fraszka, igraszka wyrafinowana.

A skądże to, jakże to, skąd jest ta mgła?
A co to to, co to to, ktoś gdzieś mnie pcha?
I pędzi , i wali, po głowie, buch-buch?
To żona, swój wałek wprawiła juz w ruch.
Bo testów za dużo było po drodze,
I na mój widok zeźliła sie srodze.
I gna mnie i pcha mnie, do łóżka mnie toczy,
A psota cudowna zamgliła mi oczy,
Kołderka otula, sen już nadchodzi
O to to, o to to , o to mi chodzi....

Tołdi1929 pisze:Rozumie, że można wysłać tylko jedno "dzieło"?

Sądzę, ze ilość jest nieograniczona jak w poprzednich zabawach ale niech kapituła się wypowie.

Tak, ilość jest dowolna. Natomiast najbardziej będzie liczyła się jakość

No to jak wszystko jasne, można zaczynać

Destylator Tołdiego na działce mieszka,
ciężką robotę ma ten koleżka.

Pracuje pilnie w nocy i w ranki,
same pyszności wlewa do szklanki.

A gdy już Tołdi wraca do domu,
rozważa w myślach sprawę pogonu.

Aż żona krzyczy: Tołdi łobuzie,
mieliśmy zrobić córeczkę Zuzię.

Ty tylko ciągle rozmnażasz drożdże,
z Tobą to całkiem jest już niedobrze.

Chodź tutaj szybko, Cię pocałuje,
a Tołdi na to: "Teraz nie mogę bo butelkuje".

Lecz Tołdi kocha tę żonę swoją,
choć jego drożdze, to się jej boją.

Szkoda by destylator stał bez roboty,
więc robi Tołdi te swoje psoty.

,,Aparatura''
W mojej piwnicy stoi kolumna,
smukła, wysoka i bardzo dumna.

Nie dość, że piękna, to cała z miedzi,
a nieopodal keg sobie siedzi.

Gruby, w kauczuku, nie zbyt wysoki,
lecz to są właśnie jego uroki.

Sama kolumna nic nam nie zdziała,
tu trzeba kega tłustego ciała.

Razem są zwani aparatura,
że dają spiryt to ich natura.

Gdy ja mam wolne, ona pracuje,
nie jedną imprezę jej produkt raduje.

Dziś jest sobota, nastaw już wlewam,
podłączam do prądu, powoli rozgrzewam.

Woda-chłodzenie to rzecz istotna,
abyśmy mogli później pić do dna.

Właśnie pary ruszyły ku górze,
już bulgotanie słychać w tej rurze.

Teraz wtyczkę jedną wyjmuję,
temperatura się stabilizuje.

Odbieram pomału przedgony i smrody,
by nie zatruły ognistej wody.

Teraz spirytus, rzecz doskonała,
ulga dla głowy, ducha i ciała.

Kropla po kropli, nie wiem już która,
taka to właśnie aparatura.


Dziękuje za uwagę,
mam nadzieje, że się podobało.

Stoi w piwniczce kolumna mała,
Wiele już szczęścia z siebie mi dała.

Stoi spokojnie w szafie schowana,
Wkrótce symfonia będzie zagrana.

Nadszedł więc weekend wyczekiwany,
Czas realizować zamierzone plany.

Wlewam więc nastaw klarowny i czysty,
W przeciwieństwie do ciuchci i maszynisty.

Do kotła dokręcam bufor uroczy,
By znów nacieszyć spragnione oczy.

Keg już stoi, bufor już mamy,
Brak jest jednego - mojej smukłej damy.

W kotle jest już baardzo gorąco,
Wszystko wygląda imponująco.

Na twarzy mej uśmiech od ucha do ucha,
Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.

Nagle - gwizd.
Nagle - świst.
Para - buch.
Kolumna - w ruch!

Ruszają więc pary w zamkniętej rurze,
By stan skupienia zmienić na górze.

Na samym początku powoli, ospale,
Przedgony odbieram - wręcz ociężale.

Kolumna zalana przedgony wylane,
Właściwe nuty teraz będą grane.

I biegu przyspiesza, skapuje z niej moc,
Pracować tak będzie przez całą noc.

Kropla, kropelkę, kroplą pogania,
Kolumna wciąż psoci i spełnia zadania.

Gąsiorek podstawiam, drugi i trzeci,
Spirytus czysty z OVM-a leci.

A skądże to, jakże to, skąd taka moc ???,
Że pędzi, że wali, że w ruch napędza co z miedzi i stali.

To grzałka, co w kegu nastaw gotuje,
Z nastawu w ten sposób alkohol paruje.

Noc już mija, czas więc kończyć,
Pogony odebrać, kolumnę wyłączyć.

Za okno wyglądam tam ciągle zima,
Za pamięć pije Juliana Tuwima.

Stoi na gazie moja maszynka,
na samą myśl cieknie mi ślinka,
wesoła minka.
Stoi, gotuje, chłodzi i kapie,
a to co kapie, ja w słoik łapie
Buch - jak gorąco!
Uch - jak gorąco!
Puff - jak gorąco!
Uff - jak gorąco (bo ja próbuje to na bieżąco)

Już ledwie sapie, już ledwie zipie,
a szwagier w kielich sypie i sypie.
Nie tacy jak ja z nim wymiękali,
wielki i ciężki to chłop ze stali.
Ludzi już pełno przy samogonie,
jest całkiem miło ,a gaz wciąż płonie.
I chociaż żadne są z nas grubasy,
to zakąszamy pętem kiełbasy.
I nie ma tutaj żadnych baranów,
domowych trunków jest pełno fanów.

Z szóstym toastem - o jakim wielkim,
poodpadały w kuchni kafelki.
W siódmym padły stoły i szafy,
w ósmym pijemy za wszystkie gafy,
w dziewiątym zdrowie pijemy Jolki,
po dziesiątym prowadzą nas do radiolki.
A jest nas chyba tak ze czterdzieści,
gdzie nas pan władza wszystkich pomieści?

Lecz choćby przyszło tysiąc zapłacić,
lub nawet więcej kasiory stracić,
mandat zapłacę, sprzęt odbuduję
i coś dobrego znów ugotuję.

Nagle - eło, eło
Nagle - w kogucie błysnęło
Silnik - buch
Koła - w ruch

Ruszyła radiolka bardzo powoli,
z towarzyszami mojej niedoli.
Na szczęście władza to też są ludzie,
przyjęli bimber zrobiony w trudzie,
za to wszystkich nas wypuścili,
i jeszcze nasze zdrowie wypili.

A dokąd, a dokąd, a dokąd pójść mamy?
Po krótkiej naradzie kierunek obrany.
Idziemy do sklepu z robaczkiem w logo,
tam cukier w promocji, zupełnie niedrogo.
Znów w rurce słychać wesołe bul bul,
choć po stracie tej psoty w mym sercu wciąż ból.
Nie patrzę już w przeszłość, lecz w przyszłość, hen w dal
i wiem, że niedługo wyprawię znów bal.
Bo moja maszynka zziajana, zdyszana,
znów będzie wraz ze mną pracować do rana.

A skądże to, a jakże to, a czemu pan pędzi?
Stróż prawa za uchem każdego z nas ględzi.
Że pędzisz, że gonisz, że psota Ci kapie,
że prędzej, czy później każdego z nas złapie.
Że be, że nie dobre i że nielegalne,
a dla nas to przecież zwyczajne, normalne,
że wszystko wyliczę i przefermentuję,
osady odrzucę i przedestyluję,
bo przecież uwielbiam ten odgłos kap -kap,
i to co tak kapie, tak właśnie, tak, tak.

Historia opowiedziana w powyższym utworze jest czystą fikcją autora. Jakiekolwiek podobieństwa to sytuacji zaistniałych naprawdę, były czysto przypadkowe

Biega chłop jak oszalały
Gdzie jest bimbru baniak cały
Wczoraj tu go postawiłem
Zanim troszkę się napiłem
Szukał prawie w całym domu
Chciał się wymknąć po kryjomu
Do sąsiada na kielicha
Bo mu się znów bardzo kicha
Lecz w drzwiach stoi jego żona
Znów się drze jak poparzona
A chłop na to ma kochana
Nie drzyj gęby już od rana
Chłop jest bardzo zrozpaczony
I pretensje ma do żony
Że mu bimber gdzieś schowała
Bo się zemścić na nim chciała
Za to że jej uciekł z domu
Do sąsiada po kryjomu
Biedny chłop jak na odwyku
Aż już zaschło mu w przełyku
Nagle do drzwi dzwoni dzwonek
Sąsiad odniósł mu flakonek
Ten co wczoraj go zostawił
Jak się u sąsiada bawił
Chłop znów sobie przypomina
Ze ma 3 butelki wina
Receptura znakomita
Bo na drożdżach okowita

CALVADOS- WERSJA SATANISTYCZA

Biega, krzyczy Pan Chaosu,
"Gdzie ma butla calvadosu?"

Szuka w kotłach, w smole szuka
i do diabłów wszystkich puka.

Wszędzie szuka, wszędzie zerka,
bo ostatnia to butelka.

"O żesz ***** (cholera), o żesz w pytę,
ktoś mi ukradł okowitę"

Sprawdza w czyśccu, u Boruty,
sprawdza w piekle wszystkie buty.

Szuka w piecu i w kominie,
"ja Cię dorwę Ty psisynie"

Diabeł szepta mu do ucha,
szatan w alkomacik dmucha.

Potem na swój wynik zerka,
nie chce wierzyć - to usterka!

Co się w końcu okazało?
Wychlał czort butelkę całą.

Tak naprawdę pan szatan nie mówił cholera ani psisynu, autor to ocenzurował

Hmmm...

Coraz więcej ciekawych propozycji, dumam nad nagrodami...

Kusisz Janie, nęcisz.

Psotnik
Na podkarpaciu bimbrownik mieszka
Jasną ma(m) skórę ten nasz koleżka

Uczył się pilnie przez nocek wiele
I czytał wciąż - „AD i przyjaciele”

A gdy po pracy do domu wracał
Czytał i czytał .. rano miał kaca

A żona krzyczy „Mężu! Psotniku!”
A psotnik ciągle czytał po cichu

Żona powiada „Kran znowu kapie”
A on już w myślach w butelkę łapie

Żona powiada „Idź nastaw pralkę”
On zamyślony włącza zmywarkę

I tak po głowie ciągle mu chodzi
Na jakim sprzęcie przyjdzie mu psocić

Lecz żona kocha swego psotnika
A gdy jest „chory”, daje kielicha

I takie motto ma psotnik nowy
„Trzeźwość to stan przejściowy”

Pozdrawiam. jajek12

"Koszmar"

Krzyczy Janek Okowita:
"wciąż o radę ktoś mnie pyta,

ciągle trują, ciągle męczą,
pytaniami wciąż mnie męczą,

by specjalnie mnie już wkurzyć,
pyta jakich drożdży użyć,

albo ile dodać cukru,
by nie zrobić z wina lukru.

Znowu inny coś tam bredzi,
że nie trzeba dawać miedzi.

Od konkursów ostro wieje beznadzieją,
każdy myśli, że jest Peją."

Mam już dosyć - myśli sobie,
zaraz z tym porądek zrobię.

"Jutro gdzieś bez śladu znikam,
wcześniej forum to zamykam."

Dobrze, że mi się to tylko śniło,
bo bez forum źle by było.

Nie cukrować mi tu Chociaż wspominam telefon od jednego z klientów z zapytaniem:

" Po czym poznać, że cukier rozpuścił się w wodzie do końca ?"

I wówczas zgłupiałem

W pewnej wioseczce na końcu świata,
Żył sobie synek i jego tata.
Siedząc przy stole, przy świątecznym rosole,
Tak tata rzecze do syna swego,
Zbudujemy alembik, ze złota szczerego.
Młody wciąż siedzi posty studiuje,
Aparat dla obu zbudować planuje.
Tato, mój tato rzecze syn dumny,
Zbudujemy aparat na kształt kolumny.
Decyzja zapadła czas więc zaczynać,
Materiał zbierać i rury przycinać.

Znaleźli na złomie po piwie keg,
Lśniący jak nawy, trzydziesto litrowy.
Posiadać ten keg nabrali ochoty,
Zapłacili za niego pięćdziesiąt złoty.
Młody miał trochę fachu, smykałki,
Dziurkę więc wyciął pod mufkę grzałki.

Ruszyły maszyny w pobliskim warsztacie,
Synek biegnie powiedzieć tacie,
I toczy się toczy wrzeciono tokarki,
Łapiąc wymiary wyplute z kopiarki.
Tokarz i frezer robotę zrobili,
Po odbiór rureczek więc zaprosili.

Teraz udają się do Wacława,
On pięknie kolumnę w całość pospawa.
Ponownie wydadzą troszkę bilonu,
Wszystko pospawa w osłonie argonu.
Cześć Wacławie wyciągnął rękę,
Chciałbym przedstawić Ci moją Helenkę.
Na plany popatrzył dumny jak paw,
I zaczął układać w niej pierwszy spaw.

Wacek dzwoni, już po temacie,
Zakłada szybko na tyłek gacie.
Pędzi do niego co w nogach sił,
Wzniecając za sobą gęsty pył.

Dotarł ma miejsce otwiera drzwi,
Helenka, z oddali w kąciku lśni.
Trzeba też było troszkę zapłacić
Kega dociepilić, kolumnę ogacić.
Zakończył się etap całej budowy,
Czas więc wykonać nastaw cukrowy.
Minął już miesiąc, wsad już mamy,
Nie ma co czekać, więc zaczynamy.

Stoi w garażu ma wierna druhenka,
Skromna, wysoka, piękna panienka,
Moja Helenka.
Stoi w kąciku nastaw gotuje,
A to co skapuje, wszystkim smakuje.
Buch – z moim tatkiem
Uch – z moim dziadkiem
Puf – wujkiem Radkiem
Uff – z całym stadkiem.

Już ledwo stoją już ledwo zipią
W kieliszki wciąż leją, wódeczkę chlipią.
Siedzimy we czterech przy mojej Helence,
Smażąc kiełbaskę na patelence.
Siedzimy tak sobie z zagryzką w dłoni,
Puk, puk, a kto tam - to wójek Antoni.
Jest nas już pięciu zabawa wciąż trwa,
Helenka gotuje, wujek testuje i gratuluje.
Po kolejnej godzinie, jest nas już sześciu,
Dołączył też do nas mój kochany teściu.
To mała wioseczka, lecz nie jakiś łagier,
Wieść się rozeszła, dołączył i szwagier.
Po szwagrze dotarł też jego pomagier.

Mój garaż dla nas to mała enklawa,
Wyglądam przez okno i widzę Wacława.
Dziesiąty dotarł gość w marynarce,
Co rurki Helenki toczył w tokarce.
Każdy, wypije, każdy testuje,
Temat Helenki nie ustępuje.
Że tam się skrapla, a tu paruje, że moja żona to akceptuje???.
Że czas tu spędzam, że się nie żali, że wybrał co twarde zrobione ze stali.

Lecz choćby przyszło z żoną się kłócić,
W skrajnym przypadku obrączkę jej zwrócić,
I choćby teściowa się pogniewała,
W gębę z otwartej mi zaj… (przepraszam)
I choćby ksiądz stosował lobby
To nie odpuszczę, takie to hobby.

Nagle – pisk !
Nagle – skok !
Temperatura - w górę
Pogony – w rurę

Czas więc kończyć Helenki drenażu,
Wypraszam wszystkich z mojego garażu.
Powoli ruszają, wciąż rytmu szukają
Ucieczki przed żoną się domagają.
Alkohol co w głowie pulsuje, buzuje
Sprawia że droga im się krzyżuje.
I kręci się, kręci świat dokoła,
Chłopaki szukają podparcia dla czoła.
I idą, tak idą na skraju lasu,
Każdemu dałem ćwiarteczkę zapasu.
A dokąd, A dokąd, A dokąd? prosto do domu!
O minionej już nocy nie mówiąc nikomu.
Że gładko tak, lekko tak w gardło się lało,
Że tam się grzało, a tutaj skraplało.
To nie był z diabłem zawarty pakt,
Że pyszny spirytus, to czysty fakt.

A jakże to, czemu to kaca brakuje,
Głowa nie boli, normalnie pracuje.
Że bólu nie sprawia mi żadem ruch,
Że wzrok idealny doby słuch.
To okowitka, co z kotła pochodzi,
Przewagi nad wódką skutecznie dowodzi.

Na koniec pomyślę o tekście piosenki,
Ku chwale Helenki, mej kolumienki.

DZIĘKUJĘ

,,Polaczek Dawid''

Polaczek Dawid w Irlandii mieszka,
tu mają Guinness'a, a w Polsce Leszka.

Przy Atlantyku to wyspa malutka,
oni, że whiskey, on uparcie wódka.

Skąd to się bierze, jak robią to oni,
wyjaśniał jemu przyjaciel Johnny.

Wiele mu mówił o tych destylatach,
o w rożnych beczkach spędzonych latach.

Co to słodowa, co to mieszana,
po której mniejszego masz kaca z rana.

Z pełną pasją mówił to Johnny,
aż Dawid na whiskey został skuszony.

Jakież było jego zdumnienie,
gdy poczuł wanilie, owoce, korzenie.

Jeszcze wtedy nie zdawał se sprawy,
że czuł i zapach koszonej trawy.

Tymi smakami był tak zachwycony,
że zaczął próbować scotch'e bourbon'y.

Znalazł to forum nie mówiąc nikomu,
wyczytał, że da się robić to w domu.

Tam poznał Zygmunta co w miedzi dłubie,
zamówił sprzęt i już jest w klubie.

Kupił też słodu dwa worki duże,
zacier bulgocze w spiralnej rurze.

Odebrał serce, teraz dębienie,
nie może doczekać się podniebienie.

Kilka lat temu zaczynał od zera,
a mamy psotnika i konesera.

Nasz Krzysztof sobie w Ostrowcu mieszka
Lecz domek na wsi ma nasz koleżka

Czyta więc forum przez całe ranki
O ile w pracy ma drugie zmianki

A gdy w dniu wolnym na wioskę wraca,
To co wyczytał, w czyny obraca

A żona krzyczy: "Krzychu, jełopie!"
Działka się przecież sama nie skopie.

Żona powiada: "Napij się wina",
Toż na nie z działki poszła malina

Żona powiada: "Chodź do ziemianki",
Niech młode wino wypełni szklanki.

I żona kocha swojego Krzysia,
Bo pracowity, choć kawał misia.

Szkoda, że Krzysiu, mu wypominam,
Nie robi psoty, a same wina.

Pozdrawiam - Krzyś

Stoi w piwnicy bańka na mleko
Stara pogięta i z krzywą deką
Opowiem o niej historię całą
tyle urobku z niej naleciało
ilu tej sztuki się na niej uczyło
teraz fachowców, popatrzeć miło

żona mi mówi, nie zbieraj złomu
gaś światło w piwnicy i wracaj do domu
to nie jest złom, to coś co cenię
ciebie na nowszy model zamienię
z nowszą, ładniejszą i świeżą tapetą
niż się pozbędę tej bańki na mleko!!!

czy ja ci bronię kupować torebki?
najnowsze buty i inne bzdet ki?
To nie jest zwykły kawałek złomu
Jak tego nie chwytasz to spieprzaj do domu
Może wrócimy do jej historii
To samo życie, zero teorii

Ją stworzył dziadek mojego sąsiada
A z niej tworzył cuda, że mucha nie siada
Często chowana przed okiem milicji
W czasach niebytu i prohibicji
Obok niej stoi jej szklana siostrzyczka
No muszę przyznać że niezła psotniczka
Dla niej mam również szacunek wielki
Cały czas daje mi boskie kropelki
Na zamówienie była dmuchana
Dlatego jest tak często głaskana
Nawet jak przyjdzie i pan Aabratek
To będzie tylko jej młodszym bratem

Bo coś co robisz to trzeba szanować
Może czasami też celebrować
Można też dla nich napisać poemat
Ja nie ukrywam, świetny jest temat
I nie pozwolę by w zapomnieniu
Kawałek „złomu” kurzył się w cieniu

Prędzej z cholerą swą się rozwiodę
niż swoje gracje piękne zawiodę
Do tego dochodzi moja piwnica
A w niej ukryta jest tajemnica
Po sufit zapchana jest balonami
Z maceratami i nalewami

Jest również beczka z prawdziwej dębiny
Którą synowi dam w urodziny
Zaskoczę nieźle mego smarkacza
Na osiemnastkę beczkę łiskacza
Z pewnością będzie nieźle zdziwiony
Ale na pewno zadowolony
Poeta ze mnie marny jest chyba
Ale to moja lokomotywa
Z każdego pędu, chowam do szafy
Tak do kolekcji, na lepsze czasy
Odkładam zawsze jedną flaszeczkę
Po jednej małej dwuseteczce

Dalej to stoją butelki rżnięte
I nie pozwolę by były tknięte
Zgodnie z moim stylem życia
Więcej pędzenia niż tego picia
A jak miejsca mi zbrakuje
To drugą piwniczkę sobie zbuduję

I choćby przyszło tysiąc atletów
I na zagrychę tysiąc kotletów
Ze sobą przynieść by miało
I nie ma szansy by radę dało
I choćbyś wątrobę nieźle wytężał
To nie wypijesz, taki to ciężar

Poniżej butla ma ze śliwkami
A obok nalew z żurawinami
W wielgachnym słoju jest brzoskwiniówka
Obok we flaszy stoi miętówka
Dalej jest pomysł całkiem nie nowy
Prawdziwy, mocny nalew kawowy
To przejdźmy dalej do mych bajerów
Eksperymentów czyli likierów
Też owszem lubię ja słodkie wódki
A to się robi dla mojej marudki
By zamknąć usta mej połowicy
Bez tłumaczenia co robię w piwnicy

Tutaj wyskoczę z moim pomysłem
Starym jak ja i wcale nie błysłem
A jest to nalew z kukułkami
Z takimi pysznymi cukierkami
Aby nie było tyle słodyczy
Stoi też słój pełen goryczy

Na żołądkową jest planowane
Ziarna i zioła macerowane
Ciężko to idzie, ale dam słowo
Ja jednak zrobię tę żołądkową
A że nie jestem z pierwszej łapanki
To mam też butlę mej przepalanki

Klasyczny bimber, czysta tradycja
To jest ta moja prosta ambicja
By z gówna umieć bata ukręcić
Nawiasem mówiąc, by umieć pędzić
Pędzę od dawna, beczkami licząc
Ale wiem jedno…nie pędzę do nikąd

I to jest moja mała enklawa
A co tam robię to moja sprawa
Jako jedyny mam do niej klucze
Nikogo obcego nigdy nie wpuszczę
To będzie tyle na koniec chyba
Powiem, to moja lokomotywa