Po co mi to
. Czytam Was szanowni koledzy chyba z rok ,albo i dłużej. Co sesja nocna na forum to nowe widzi mi się mojego dość świeżego hobby. Może się mylę, ale każdy kto zaczyna przygodę z tym co jest tu opisane szerzej niż nie jedna encyklopedia, dostaje przysłowiowego pierdolca. "Postownicy" hurtownicy co mają 500 + postów (
wam za to) jako idole dla początkujących, jak otwarta księga służą wiedzą i pomocą. Odnoszę wrażenie iż kierują ku tworzeniu aparatu idealnego i spirytusu absolutnego. Tylko od nas początkujących zależy co z ich pomocą i wiedzą zrobimy. A co z tymi którzy cenią sobie bimber, swoją wypoconą smakową bimbro-wódkę zrobioną na babci starych wekach lub na tym co znajdą w dzikich sadach. Sam zrobiłem sobie aparat do destylacji, nie wiedziałem nawet co zbudowałem. Uświadomiono mnie co poczyniłem, byłem dumny z tego kawałka stali KO i z tego co z niego poleciało. Każdy kolejny przeczytany post skłaniał mnie do stworzenia czegoś lepszego zgodnego z ogólnymi zasadami hobby tego typu. Wpadłem w sidła dążenia do absolutu na aparacie idealnym. Z każdą przebudowa z każdą destylacją zbliżam się do... no właśnie do czego. Odnoszę wrażenie że się pogubiłem. Zatraciłem się, za wysoko podniosłem sobie poprzeczkę. Śliwowica już nie jest taka sama jak za pierwszym razem. Pierwszą śliwka kapiąca z pierwszej aparatury nikła w oczach które robiły się coraz cięższe od ciągłego podbierania na tak zwaną ocenę organoleptyczną. Końcówki gotowana nie pamiętam za dobrze, ale moja kochana żona pamięta jak musiała mnie transportować do miejsca spoczynku. Radość dnia następnego nie zakłóciło nawet długo utrzymujące się uczucie bycia pod wpływem alkoholu wytworzonego własnoręcznie, mocno śliwkowego posmaku w ustach po każdym beknięciu które utwierdzało mnie w przekonaniu że będę żył, przecież w końcu nawet nie odebrałem przedgonów, nie wiedziałem co to
. Każde kolejny zacier owocowy, też nie wiedziałem że nazywa się to nastaw, przynosił kolejne zaburzenia w postrzeganiu rzeczywistości, już nie tylko mojej ale i towarzyszy destylacyjnych. Eksperymentom nie było końca... Z moim pot still-em objechałem powiat w którym mieszkam, odwiedzając imprezki plenerowe u znajomych. W pracy mój zespój testowy również był niezastąpiony. Zawsze gotowy do testu destylatów nastawów eksperymentalnych. Uwielbiałem jak snuja się po spożyciu w pomieszczeniu warsztatowym robiąc wszystko tylko by nie pracować
. Twierdząc że bardzo im smakuje, że bimber jest przedni utrzymywali mnie w przekonaniu że czas iść krok dalej. Poszedłem krok dalej robiąc zaciery zacierając co się da zatrzeć. 2/3 porażek 1/3 krążyła gdzieś koło bimbru ale nie zbliżała się do tego czym można było by uraczyć świtę spragnionych nowych wrażeń. Myślę sobie to już pora na ewolucję aparatu skoro efekty nie są nawet mizerne. Post za postem, schemat budowy za schematem co zbudować, czy w ogóle będę to w stanie obsługiwać. Miliardy pytań, 3 miliardy odpowiedzi. Pogubiłem się. Pierwsze miesiące bimbrowniczego hobby były nadzwyczajne, kolejne... Cóż szału nie było, ale za to ostatnie to już totalny kibel, w przenośni i dosłownie
. Im więcej kombinuję eksperymentuję tym gorsze wyniki wychodzą z pod mojej ręki. Ostanie 80 litrów zacieru z kukurydzy, destylowane trzykrotnie dębione, postarzane różnymi rodzajami podpieczonych drewien drzew owocowych,w tym tegoroczna śliwowica, stoją i czekają na swój czas. Tydzień po tygodniu mieszam, wącham i smakuję. Różne kombinacje drewna pieczonego nie zbliżają się nawet zamierzonego efektu końcowego jaki sobie założyłem. Śliwowica postarzona drewnem śliwkowym pieczonym i dębem stoi i irytuje mnie strasznie wywołując wspomnienia z okresu kiedy nie dążyłem do tego by mieć porządną aparaturę z której miało polecieć coś co ma cię tylko smacznie sponiewierać
Podsumowując tego posta, zanim przystąpi się do spędzania nocek czytając te forum, trzeba się zastanowić na czym naprawdę nam zależy, by jak ja nie pogubić się w tym gąszczu jakże przydatnych informacji. A wam drodzy" forumowicze 500+" życzę cierpliwości a nam wszystkim by nam dobrze kapało.
