Zygmunt pisze: bo dodając słód w 75C uwaliłeś beta amylazę, więc o cukrach fermentowanych praktycznie możesz zapomnieć.
Zygmuncie opowiadasz bzdury. Z całym szacunkiem dla Twojego doświadczenia i stażu w naszym hobby.
Zawsze wsypuje słód do wody o temp. około 75 stopni (słód tez obniża tą temperaturę) i zawsze zacieram otrzymując brzeczkę około 20 - 21Blg.
Fermentuje mi to do 1, 0,5 Blg. I wydajność wskazuje że właśnie tyle cukrów zostało przerobionych. Pisząc, że tak się nie da proszę zrób eksperyment a dowiesz się, że tak można...
Oczywiście stosowanie zacierania z przerwą białkową, kleikowaniem, mash outem itd. zwiększa wydajność, ale mówienie, że 75 stopni zabije glukoamylazę jest nieprawdziwe.
Enzym rozkładający skrobię. Odszczepia on z łańcucha skrobiowego maltozę, przy okazji powstaje także glukoza i maltotrioza. Enzym ten działa optymalnie w zakresie temperatur od 60 do 65*C, jest bardzo wrażliwy na wyższe temperatury, praktycznie jest inaktywowany w temperaturze 70*C. Optimum pH 5,4-5,5.
Jak nie wierzysz temu, to mogę zrobić Ci skan "Fundamentals of Enzymology" Price'a, ale bardzo mi się nie chce szukać:)
To, że Tobie się udaje, bo nie cały enzym ulegnie denaturacji nie znaczy, że należy tak robić. Po wsypaniu słodu do wody temperatura zbije się o kilkanaście stopni, stąd Twój rezultat. Ale tutaj Kolega gotuje kukurydzę, a słodu dorzuca trochę- i na pewno nie zbiło to temperatury, a zabiła ona enzym.
Czy mogę zrobić tak, że do wrzątku wsypię kukurydzę, potrzymam ją tam, ale nie do temp. 75*C, co jak piszesz, było błędem, a do temp. ok. 60*C aby uległa skleikowaniu i dopiero teraz wsypię słód trzymając to wszystko razem w tej temperaturze przez ok. 60 min.?
Sama kukurydza nie zawiera eznymów, więc możesz ja sobie gotować i w 90 stopniach przez tydzień. Po prostu w momencie dodawania słodu sprawdź, czy temperatura nie przekracza 70 stopni, a najlepiej jakby była w okolicach 63.
I jeszcze jedno. Czytałem, ale nie rozumiem czemu to ma służyć, że później trzeba podgrzać do temp. 68*C na czas 20 min. Jest to niezbędne?
78-80, nie 68- to tzw. mash out, po spolszczeniu bywa nazywany wygrzewem. Przy zacierach na destylaty nie jest niezbędny, ale zmniejsza lepkość i ułatwia filtrację.
EDYTKA: Znalazłem opracowanie Profesora Babuchowskiego:
www.destylatorymiedziane.pl "Zwykle jest tak, że im bardziej wóda śmierdzi drożdżami, pogonami i syfem, tym bardziej producent zasłania się "tradycją", "pracą w gorzelni" albo "dziadkiem bimbrownikiem"
Wszystko fajnie Zygmunt, tyko dlaczego u mnie to działa? Zawsze tak robiłem i zawsze z dobrym efektem. Może dlatego, ze po wsypaniu słodu temperatura całej mieszaniny jest już poniżej 70 stopni. Natomiast spotkałem się z opisem alfaamylazy, gdzie pisze, że optymalną temperaturą pracy jest 80-90 stopni a zakres działania 70 - 100 stopni. Więc źródła też różnie podają.
Nie źródła, bo te są akurat wyjątkowo zgodne i precyzyjne, tylko sprzedawcy piszą głupoty na opakowaniach. Konfekcjonując np. enzymy w strzykawki czy buteleczki opis często jest przygotowywany "po swojemu", wydajność rośnie, temperatury wariują Widziałem już drożdże, które na opakowaniu potrafiły fermentować do 25%...
www.destylatorymiedziane.pl "Zwykle jest tak, że im bardziej wóda śmierdzi drożdżami, pogonami i syfem, tym bardziej producent zasłania się "tradycją", "pracą w gorzelni" albo "dziadkiem bimbrownikiem"
Bo sprzedawcy nie piszą, że ich enzymy są z tych wszystkich aspergillusów, a przeciętny zacieracz uważa, że jak enzym to enzym, czyli temperatury słodowe. Starowarów używam od początku, ale złości mnie, że nie podaje ani nazwy ani producenta! A ja chcę wiedzieć, czy ta jego betaglukanazowa amyloglukozydaza to Termamyl, czy Srelramyl. Bo tak mam.
A teraz kosiarka...
Doody, no coś w tym jest, skoro mi nie wyszło. A pilnowałem temperatur. Teraz robię drugi raz i kukurydzę chłodzę do 55*C, wsypię słód i podgrzeję do 65*C tak, aby zasyp pobył w tej temperaturze godzinkę. Potem skok na 78 - 80 przez pół godzinki i niech no tylko coś będzie nie tak
Mash out skróć do kilku minut, nie ma sensu trzymać pół godziny.
www.destylatorymiedziane.pl "Zwykle jest tak, że im bardziej wóda śmierdzi drożdżami, pogonami i syfem, tym bardziej producent zasłania się "tradycją", "pracą w gorzelni" albo "dziadkiem bimbrownikiem"
Panowie zacier jęczmienny z młótem pracuje już tydzien, tzn już przestał a ja niestety nie mogę przeprowadzić procesu bo będę zajety w najbliższym czasie. Co mam uczynić aby zacier się nie zapsuł? Pozostawić go z młotem i dopiero blisko procesu odfiltrować czy też już teraz to zrobić i przechowywać sam płynny zacier? Ile mogę go przechowywać ?
Pozdrawiam
Zahir
Ostatnio zmieniony poniedziałek, 24 lip 2017, 11:30 przez Zahir92, łącznie zmieniany 1 raz.
Z zacierem jest ten problem, że zawartość alkoholu w nim jest niewielka i duże prawdopodobieństwo infekcji. Gdybyś mógł zrobić szybki odpęd przy pełnym otwarciu zaworka, bez wypełnienia (odrobinę miedzi, żeby jajem nie dawało). Taki odpęd nie zajmie dużo czasu, a surówka możesz przechowywać w nieskończoność.
Nie słuchaj go. Nic mu nie będzie nawet i przez 2 tygodnie opóźnienia. Byleś nie wsadzał nosa, żeby sprawdzić, czy się już nie psuje. Kopnij też kila razy w beczkę, żeby bulbonki ceo2 wypchły powietrze.
W niektórych źródłach znaleźć można sugestie, że lekkie podkażenie bakteriami kwasu mlekowego (tymi samymi, co się przez zakwaszenie spóźnią z rozwojem na dostępny po zacieraniu cukier) pozytywnie wpływa na bukiet. Jak masz to destylować tylko raz, to przetrzymany zacier może okazać się akurat.
Dodam, że moja pszenica po dwóch tygodniach chodzenia musi poczekać kolejny tydzień i nawet mnie to nie tego. Ten pośpiech w destylarniach wynika nie ze strachu o zakażenie, tylko z reguły "czas to pieniądz".
I to jest piękne w naszym hobby. Nic nie jest stałe i pewne raz na zawsze. Jednym słowem to My tworzymy na tym i sąsiednich forach tradycję i historię. Tę tradycję, którą przerwał i zniszczył PRL. Wnuki nam za to podziękują...
Pozostaję: otwarty, elastyczny i ciekawy.
TEORIA jest wtedy gdy wszystko wiemy i nic nie działa
PRAKTYKA jest wtedy gdy wszystko działa a my nie wiemy dlaczego
My łączymy Teorię z praktyką czyli nic nie działa i nikt nie wie dlaczego
Panowie mój zapach zacieru - kwaskowy, zupełnie inny niż ma to miejsce przy piwie z pełnym zasypem słodu pilzneńskiego czy to dobrze czy źle?
Zapach...kiszonkowy....być może zakażenie, choć przy zacieraniu przecież nie stosujemy warzenia i nie pozbywamy się DMS, więc być może to on mi tak pachnie. Fermentowałem z młótem i po odciśnięciu mam mleczny płyn. Chciałem to potraktować SuperKlarem ale przypomniałem sobie post Zygmunta i pewnie miałbym z pól fermentatora syfu...więc wszystko poszło do Kega. Mam grzałki i tu pytanie: proces chcę prowadzić mocą około 1.6 KW i zmniejszać go przy końcówce jednak czy wygrzew mam prowadzić z pełną mocą 3.5 czy niżej aby mi się nie przypalił?
Ja zawsze odlewam filtrat do wiader i daję temu kilka godzin odstać. Zbiera się wtedy na dnie "mączka" i wlewam do kega bez niej (trochę wpadnie ale zawsze 80% zostanie). Jak już wlałeś do kega ta zamieszaj przed uruchomieniem grzania, aby grzałki nie były zanurzone w osadzie. I grzej przez regulator, połową mocy. Dodaj jak masz enzym "antypiana" bo brzeczka potrafi się strasznie spienić podczas gotowania.
Zahir - nie zakręcaj kolumny od razu. Do 70-75 stopni w kegu możesz mieć otwarte i mieszać przez otwór. Ja mimo płaszcza właśnie w ten sposób postępuję z gęstym.
Ewentualnie możesz wlać w miarę klarowne i jak osiągniesz koło 70 stopni w środku dolać to bardziej gęste. Tylko nie mówię, że od razu masz wlać muł z samego dołu
Swego czasu dyskutowaliśmy o korzyściach i wadach wynikających z zakwaszania. Ja akurat jestem (byłem?) zwolennikiem dodawania kwasku, ponieważ nie dość, że 1) enzymom działa się lepiej, to jeszcze i 2) drożdże lepiej się w nim czują, a nadto 3) z bakteriami o cukier nie rywalizują. Wyznawałem ten pogląd tak trochę po akademicku, dopóki wiosną nie przytrafił mi się śmierdzący żytni zacier, com go w wyniku kilku durnych błędów popełnił. Jeśli więc nie czas na diametralną zmianę poglądów, to przynajmniej na ich krytyczną rewizję, bo poniższy tekst wybił kolejnych kilka zębów mojej niezachwianej jeszcze niedawno pewności. Niestety, nie będzie o seksie, choć treść jest w istocie taka dość podniecająca, stawiając na głowie dotychczasowe jeśli nie przekonania, to z pewnością przyzwyczajenia.
HOT&DIRTY, CZYLI „GORĄCA I BRUDNA” FERMENTACJA
Estry
Owocowe smaki w starzonych destylatach pochodzą od estrów karboksylowych. Estry w destylatach tworzą się w wyniku łączenia alkoholi z kwasami karboksylowymi, a te z kolei pochodzą w wielu różnych źródeł. Dla jednych źródłem jest beczka, dla innych – drożdże, a jeszcze inne pochodzić będą od bakterii, które celowo lub niechcąco zostały przez nas wprowadzone podczas fermentacji. Niektóre z nich pochodzą nawet od bakterii żyjących w drewnie beczki.
Takie „surowe” kwasy same w sobie zbyt dobrze nie smakują, bo wali od nich zgnilizną. I kiedy np. otwierasz kosz na kuchenne odpadki, to wali właśnie kwasami karboksylowymi produkowanymi przez bakterie, które właśnie żrą twoje śmieci. Ohyda. Z drugiej jednak strony, jeśli te smrodem walące molekuły potraktować molekułami alkoholi, to, pstryk!, i powstają aromaty kwiatów i owoców.
W detalach? – Proszę uprzejmie: kwas masłowy wali zjełczałym masłem i rzygami, ale maślan etylu (a więc produkt estryfikacji kwasu masłowego etanolem) pachnie ananasem. Kwasem propionowym wali z kolei spod niemytej spoconej pachy, ale już propionian etylu (etanol + kwas) to kiwi, truskaweczki i tropikalne owoce. Naszym zadaniem jest zmaksymalizować w destylacie ilość estrów i zminimalizować ilość kwasów. I słusznie, jednak i do tego trzeba głowy. Jeśli coś nam śmierdzi, to instynktownie wręcz tego unikamy i usuwamy ze swego otoczenia wszystko, co gnije. Dbałość o czysty sprzęt to sanitarny standard, a czysty zacier i nastaw to przecież nieodzowny warunek otrzymania dobrego napitku. Problem w tym, że w rygoryzmie dbałości o tę sterylną czystość pozbywamy się również tego, co jest absolutnym warunkiem uzyskania dobrego destylatu. No bo niby z czego mają powstać te wszystkie cudowne owocowe estry, jeśli najpierw koniecznie chcemy wyeliminować wszystkie źródła cuchnących kwasów?!
A przecież już przodkowie o tym wiedzieli. Na Jamajce od dawna wykorzystuje się pojemniki z dundrem jako pożywką dla bakterii produkujących kwasy. Destylaty z agawy częściowo fermentowane są bakterie szczepu Zymomonas mobilis. Stworzone przez nie kwasy stanową bazę dla profilu zapachowego przyszłej tequili i meskalu. W „The Taylor-Hay Pepers” (dokumenty zgromadzone w archiwum The Filson Historical Society w Louisville) można wyczytać np., że technika „sour mash” polegała na kilkudniowym nawet zakwaszaniu zacieru, prowadzonym jeszcze zanim dodano drożdży. A Wayne Curtis w swej książce „And a bottle of rum” opisuje obrzydliwą, ale dość dobrze jednak udokumentowaną XVIII – wieczną praktykę dodawania zawartości nocnika do rumowego nastawu. No cóż, jakkolwiek odpychająco to nie brzmi (szczególnie ten nocnik), to ma to jednak sens. Każda z tych technik używa bakterii jako źródła dodatkowych kwasów karboksylowych we wczesnej fazie fermentacji. Kwasy te mogą następnie zostać zestryfikowane do owocowych zapachów: albo przez biologię drożdży, albo też chemicznie, jako część procesów starzenia w beczce (w moim przypadku – w reaktorze*).
Fermentacja gorąca
Kwasy produkują podczas fermentacji również same drożdże, jednak niższe temperatury zacieru/nastawu opóźniają ten proces, bo ich produkcja osiąga swój szczyt powyżej 26 st. C (80 st. F). Jeśli zacier/nastaw został na dodatek zakwaszony przed dodaniem drożdży, to proces produkcji kwasów opóźni się tym bardziej. Jeśli miałbyś z powyższego przyswoić sobie tylko jedną rzecz, to niech to będzie to: przestań sztucznie zakwaszać swój zacier/nastaw.
Zaletą gorącej fermentacji (w przeciwieństwie do „gorącej i brudnej”) jest i to, że spieprzyć ją jest naprawdę trudno. Drożdże odpowiadają co najwyżej za powstanie mało agresywnego kwasu octowego i śladowe ilości innych kwasów karboksylowych. Cokolwiek więc byś nie robił, to i tak nie jesteś w stanie wytworzyć nadmiernej ilości kwasów i zepsuć swój końcowy produkt. Oczywiście, jedne drożdże produkują więcej kwasów karboksylowych, a drugie mniej. Na dodatek różne szczepy produkują różne kwasy, więc w poszukiwaniach odpowiedniego profilu zapachowego naszego destylatu będą eksperymenty. Swego czasu próbowałem robić malty przy użyciu Belgian ale yeast i wszystkie smakowały jak guma do żucia.
Fermentacja gorąca i brudna (w 12-stu krokach)
Sposobem na stworzenie najlepszego napitku świata jest fermentacja „hot&dirty”! Choć zarazem, w przeciwieństwie do fermentacji gorącej, niesie ona ze sobą pewne ryzyko. Jeśli fermentacja będzie zbyt brudna, to skończyć możesz na popijaniu drinka równie bogatego w estry, co i w kwasy. Kontrola poziomu kwasów metodą „bakteryjną” wymaga praktyki.
Podobnie jak ma się to w przypadku produktów różnych szczepów drożdży, różne szczepy bakterii wytwarzają inną zupkę kwasów karboksylowych. W przeciwieństwie jednak do drożdży, produkt bakterii ma w sobie tę MOC, bo nawet odrobinka potrafi zepsuć efekt. Wiekszość z nich jest wyczuwana przez człowieka nawet na poziomie 2 – 10 ppb (miliard!, nie milion jak z fenolami) Z drugiej jednak strony – to właśnie z tej mocy powstają estry…
Jest wiele sposobów na brudną fermentację, ale moja ulubiona wygląda tak:
1.Zaczynamy od bakterii. Wybieram swoje przez uważną analizę literatury naukowej, czyli jakie bakterie produkują jakie kwasy i jakie ewentualnie estry etylowe z tego wyjdą. Potem biorę arkusz i zestawiam sobie kwasy kontra estry z uwzględnieniem ich progu wyczuwalności przez człowieka. Ale Ty nie musisz się aż tak ostrożny i przynajmniej na początku możesz zdać się na przypadek. Najbezpieczniejsze są bakterie odpowiedzialne za powstawanie sera.
2.Odlej do odpowiedniego pojemnika 3 – 5% zacieru/nastawu.
3.Przegotuj to, aby zabić wszystkie dzikie bakterie i drożdże.
4.Dodaj bakterie kultury serowej, przy czym im więcej – tym lepiej. W ten sposób nie dasz dzikim bakteriom szansy na wzrost.
5.Szczelnie zamknij pojemnik i przez tydzień trzymaj w inkubatorze w temp. ok. 38 st. C (100 st. F).
6.Teraz powąchaj zawartość pojemnika. Zapach powinien być taki trochę ostry i zjełczały, ale i nie walący starymi, noszonymi przez tydzień skarpetami. Jeśli wali, to z ostrożności użyj mniej tego „zakwasu” w kolejnych krokach.
7.Zagotuj trochę wody. Gdy się porządnie zagotuje, przelej do niej „zakwas”. Proporcje powinny być takie, aby gorąca woda zabiła bakterie serowe, ale i nie ugotowała powstałych kwasów.
8.Teraz dodaj zimnej wody, a następnie przelej wszystko do zacieru/nastawu.
9.Potrzymaj fermentację o dzień, dwa dłużej niż zwykle. Drożdże przemienią kwasy w estry na końcu, nie na początku fermentacji.
10.Destyluj jak zawsze.
11.Staż dłużej, niż zwykle. Owocowe estry staną się tym miodem, starą skórą i stęchłą książką, jakie odnaleźć można w najwartościowszych trunkach. A które z kolei stają się takie dopiero podczas późniejszych etapów starzenia w beczce, czyli po 10-12 latach.
12.Siądź, nalej sobie i…
* - autor (Bryan Davis) mniej znany jest z tego, że posiada destylarnię Lost Spirits, a bardziej z tego, że zbudował „reaktor” do postarzania wódy. Za ten, oczywiście opatentowany, reaktor otrzymał nawet kilka nagród, bo o ile metody na ultradźwięki i ciśnienie tylko udają postarzanie, to aparat Davisa podobno czyni cuda.
Ostatnio zmieniony wtorek, 14 lis 2017, 17:39 przez klepa, łącznie zmieniany 1 raz.
klepa - to jest właśnie kierunek, który eksploruję w tym roku. Poczytaj temat sour mash na białym. Źródła bakterii mogą być różne - ja używałem żurku z targu. Ale może to być jogurt, wspomniany ser, surowe ziemniaki, cokolwiek nawet spleśniały dunder. Tego ostatniego używałem później. Każdy da inny profil smakowy. Z żurku smakowało mi najbarziej. Żyto pachniało i smakowało owocowo Kluczowa sprawa to tak prowadzić proces, żeby bakterie nie zjadły za dużo cukru
//edyta
Na blogu https://jameskennedymonash.wordpress.com macie obrazkową rozpiskę, który kwas z którym alkoholem daje określony zapach I faktycznie stężenie kilku ppb (lub w normalnych jednostkach 1mm^3 w 1m^3!) jest wyczuwalne przez nasze zmysły. Rektyfikacja 2,5 nie pomaga na pozbycie się tych zapachów Po rozcieńczeniu są dalej wyczuwalne.
"sour mash" w szukajce... Nie lubię się cytować: tu
Pierwotny zamysł na temat był inny - szukałem sposobu na nieprzyjemny zapach rzygowin w życie. Później były wątki poboczne. Teraz wiem tyle, że dotknąłem wierzchołka góry lodowej. Wariacji jest tyle, że nie wiadomo co wybrać/zrobić... Poczytajcie też cytowane wątki na HomeDistillers.
No to szacun, kwiku, bo gdy ja dopiero z wolna rozglądam się za rowerem, Ty już dawno pedałujesz.
No to może dałoby radę na skróty?
1. Rzut oka na Twoją graficzną rozpiskę - najładniejszy zestaw owoców jest w trzecim rzędzie, czyli kwas propionowy!
2. Rzut do Googla - 8 złotych za kilo, czyli betka!
3.: Rzut do Wiki - wybuchowy, żrący, drażniący, trujący - a niech Cię jasna cholera!
Wniosek - bakterie do sera edamskiego. Dłużej, ale lepiej stracić zacier, niż zdrowie i urodę! Mus kupić serowarski starter.
Na białe zaglądam czasem (i tak było wiosną w sprawie tego żyta), ale tu na czarnym jest jakoś tak bardziej tego.
U nas, na czarnym, głównie lobby spirytusowe to więcej o takich zabawach piszę na białym. Linki, które podałem w temacie, tj. "my infected"... to próby jednego z użytkowników forum homedistiler (der wo). W jednym z tematów (można wyszukać) sprawdzał estry poprzez dodatek kupnych wersji kwasów. Z tego co pamiętam efekty były podobne, ale destylaty miały "chemiczny" posmak i aromat.
Ja będę bawił się teraz przez zimę w naprawę rumu. Dzięki uprzejmości jednego z kolegów pozyskałem dunder i czas go zakazić. Ale nie mam na razie pomysłu czym, jak długo hodować itp, itd. Mam szereg artykułów na ten temat niejakiego Arroyo - może coś się urodzi.
Zbożówki najłatwiej przetrzymać kilka dni dłużej, w otwartym naczyniu. Podłapią bakterie/grzyby z powietrza i też wzbogacą smak i zapach. I jedna uwaga - przy takich zabawach, szczególnie starym dundrze, miedź konieczna i w roztworze i parach.
Niestety fora anglojęzyczne odpadają, na razie nastawiłem zakwas żytni i na próbę 5kg żyta zalałem do słodowania w wiadrze. Może do niedzieli da radę. Znalazłem jeszcze to, ale nie tym razem. https://sklep.serowar.pl/pl/p/PP-kultur ... kterie/169
Żeby odpędzić złe sny, pociągnęła solidny łyk z butelki pachnącej jabłkami i radosną śmiercią mózgu.
No poczytał ja trochę i Ciebie i linki. A i ogurek już gotowe zarazki podsuwa.
Jeśli miałaby zostać uwypuklona jakaś istotna różnica w sposobach, to chyba tylko ta, że Ty zacier nimi szczujesz wprost, równolegle z drożdżami, a Mr. Davis wpierw je zabija i takie rozgotowane i rozmoczone w kwasach ciałka przelewa do właśnie przygotowanego zacieru. W metodzie "na kwika" strata na alko jest pewnie pomijalna, a przynajmniej znośna w kontekście pozyskanych estrów. Czy bakterie pożrą dekstryny, to trzeba byłoby poczytać, ale największy problem widzę, cholera, gdzie indziej. Moje żyto kisło, gdy przez tydzień byłem sam w domu.
Mi i nie tylko zdażyło się, że nastaw owocowy się pokrył pleśnią. Destylat był po czymś takim wspaniały i trudny do opisania. Czytałem też o nastawie z gruszek: gruszki muszą zgnić i to destylujemy, więc coś w tym jest. Takie zabawy z zbożami mogą zatem być naprawdę ciekawe. Mnie kręcą smaki banan i korzenie.
Wysłane z mojego HUAWEI VNS-L21 przy użyciu Tapatalka
Ja używam alembika i miedź w takich sytuacjach jest bezapelacyjnie bezkonkurencyjna. Nie dość, że wyciągnie wszystkie smaczki to jeszcze ubije wszystkie niechciane bakterie.
Tydzień temu zatarłem 30 kg pszenicy. Pierwsze dwa dni zacier stał w beczce w garażu. Ale, że zimno ( mimo grzałki zacier miał temperaturę około 17-18 stopni ) postanowiłem przetoczyć beczkę z zacierem do kotłowni. Nie zaglądałem do beczki, dałem spokojnie zacierowi pracować. Dzisiaj chciałem rozpocząć zabawę. Otwieram beczkę - BLG 5-6, cały czas pojawiają się bąble gazowe ( zacier pracuje czy już się psuje : ) na powierzchni. Sprawdzam temperaturę, a tu zacier cieplutki 30 stopni ( drożdże padły ? ). Zapach wydaje mi się, taki jak powinien być. Otworzyłem okno - zrobiło się 24 w pomieszczeniu.
I teraz pytanie. Czy dodać ewentualnie jeszcze drożdży jak temperatura zacieru spadnie do 24- 25 stopni ? Czy już raczej nic z tego nie będzie ? Czy szybko na rurki, póki nie śmierdzi i nie ma jakiś nalotów na powierzchni ?
kwik44 pisze: ↑poniedziałek, 24 lip 2017, 12:43
Daj mu popracować dalej, możesz nawet otworzyć klapę beczki. A jak się zakazi (tylko chroń przed muszkami owocówkami) to dopiero będzie pyszny...
Hej, próbuję zrobić pierwszy swój zacier i mam problem z muszkami...
Jak rozwiązujecie ten problem?
Krótko o sobie: Robię to, co sprawia mi radość, staram uczyć się na błędach i odpuszczać sprawy, na które nie mam wpływu, często się uśmiecham i śmieję do utraty tchu. Żyję.
Widziałem już drożdże, które na opakowaniu potrafiły fermentować do 25%...
to więcej o takich zabawach piszę na białym. Linki, które podałem w temacie, tj. "my infected"... to próby jednego z użytkowników forum homedistiler (der wo). W jednym z tematów (można wyszukać) sprawdzał estry poprzez dodatek kupnych wersji kwasów. Z tego co pamiętam efekty były podobne, ale destylaty miały "chemiczny" posmak i aromat.
Muszki małe są wiele nie wypiją 
