janik pisze:...nie ma sensu w tej dyskusji wzajemne
podważanie pewnych obserwacji i przeczytanych pozycji książkowych...
A gdzie Ty takie coś zauważyłeś?
No to opowiem coś z moich obserwacji:
Mam możliwość pozyskiwania oskoły z 3 źródeł. Z brzóz posadowionych na tzw. łąkach (które same w sobie są "podmokłe"), z brzóz posadowionych na ziemi gliniastej (a więc też o dużej wilgotności)i z lasu - a dokładniej z "Brzeziny".
Zaobserwowałem pewną prawidłowość - im podłoże bardziej "wilgotne" tym oskoła miała specyficzny posmak. Uwypuklający się zwłaszcza po rozcieńczeniu ze spirytusem. Sama w sobie była ciągle łagodna i delikatna - jednak miała w sobie to "coś". Z kolei pozyskana w lesie była łagodna bez tego charakterystycznego posmaku o którym pisałem wyżej. Jest łagodna i ma bardziej wyczuwalne wrażenie słodkości. Czy jest bardziej słodka nie wiem. Zmierzyć to trudno, bo przy tak małym udziale procentowym nasze przyrządy raczej nie pokażą tego dokładnie. Błąd pomiarowy będzie większy.
Co do prędkości pozyskania - zauważyłem, że im drzewo starsze - tym szybciej leci. Nie było różnicy w szybkości jeśli chodzi o zacienienie drzewa. nawet w środku lasu gdzie dostęp słońca jest utrudniony leciało szybciej niż na odkrytej łące. Myślę, że szybkość pozyskiwania ( a raczej ruchów oskoły pod korą) związana jest z temperaturą otoczenia niż z nasłonecznieniem. Nasłonecznienie raczej działa tu pośrednio. Bardziej "rozgrzewając" niż inicjując pewne przemiany fizyko-chemiczne w drzewie i jego otoczeniu. Wystarczy, że temp. otoczenia spadnie - tak jak ostatnimi dniami i pozyskanie oskoły jest bardzo minimalne. Nawet wczoraj, kiedy już było słonecznie ale ciągle zimno.
I zauważyłem, że w tym samym momencie i tych samych warunkach pogodowych w lesie leci szybciej niż na zewnątrz - w moim przypadku na łące. Nie są to duże różnice.
Także "przeźroczystość" oskoły w lesie była lepsza.
Zauważyłem jeszcze jedną właściwość. Na terenach o dużej wilgotności podłoża brzozy są takie bardziej "rachityczne". Na suchych z kolei są strzeliste.
Z tych moich obserwacji wyciągnąłem jeden wniosek. Najlepszą smakowo pozyskuję z oskoły w lesie z brzóz rosnących w towarzystwie innych brzóz. Z brzóz rosnących samotnie - moim zdaniem - oskoła jest inna. "Mniej smaczna". Używam dużo cudzysłowiu, bo te moje wrażenie są subiektywne i prawdopodobnie mają się nijak do zalet i zdrowotności oskoły.
Oskoła jest skarbem niezależnie od tego gdzie pozyskana. Ma tak samo wyśmienity smak i dobroczynne działanie. Szkoda, że nie można pozyskiwać jej przez cały sezon wegetacyjny.
Pomijam fakt pozyskiwania oskoły z drzew przydrożnych o dużym natężeniu ruchu. Ale to rozumie się samo przez się.
P.S. Zapomniałem opisać jeszcze jedną właściwość. Oskoła pozyskana z tych samotnych brzózek i z terenu o większej wilgotności podłoża była bardziej mętna. Użyta do rozrabiania spirytusu dłużej zrzucała osad. I miała go więcej. Nawet po roku na dnie potrafiła się zgromadzić warstewka osadu pomimo wcześniejszego kilkukrotnego zlewania.
Pozostaję: otwarty, elastyczny i ciekawy.
TEORIA jest wtedy gdy wszystko wiemy i nic nie działa
PRAKTYKA jest wtedy gdy wszystko działa a my nie wiemy dlaczego
My łączymy Teorię z praktyką czyli nic nie działa i nikt nie wie dlaczego
. Ale tyś nie omieszkał zaraz się do niego przyczepić. A chyba pytanie nie było z gatunku tych niezrozumiałych?
Zygmunt dał info i amen. Po prostu nie lubię czytać na forum tego czego nie lubię, kumasz ?
