To jedziemy?????????
Ma być rzutkie, zdawkowe, nietuzinkowe,niebanalne, i nie może być miałkie!!! Powtarzam.. miałkie.
Gołąbki!!!
Przecudowne, proste, treściwe i zajebiste polskie danie, ba można by powiedzieć że wyżerka wszechczasów!!
Oto prosty niebanalny przepis na te nie srające nam na głowy ptaszyska:
Podstawą gołąbków nie są pióra, jedynie pospolita zwyczajna kapusta, tak zwykła kapuściana głowa, jak już pisałem wcześniej najlepsze potrawy powstają z biedy i ta oto boska potrawa również z biedy powstała, wróćmy do przepisu.
Idziemy na targowisko miejskie, oczywiście po drodze nie omieszkamy wstąpić do pobliskiej tawerny w celu uzupełnienia płynów ustrojowych w postaci jednego browara i dwóch setek wódeczki, owe trunki spożywamy na szybko oczywiście na stojąco, następnie marszowym krokiem udajemy się na niedalekie targowisko miejskie, gdzie wszelakiej maści w pstrokatych chustach na głowach wiejskie baby plotkują gadają, sprzedają jajka niby ze wsi, a jednak z pieczątką hodowli, my jednak poszukujemy kapuścianej głowy, zdrowej wielkiej i oczywiście bez robaków. Wybieramy najbardziej marną zabiedzoną i w najgorszej chuście na głowie starowinkę i właśnie u niej dokonujemy zakupu. Głowa rzeczonej kapusty musi być zdrowa, bez przebarwień, twarda jak ruski czołg i toporna jak dowódca tegoż czołgu. Wybieramy największą głowę, oczywiście starowince płacąc o wiele więcej niż żądała za swój towar. Brakuje nam jeszcze dwóch składników, mięsiwa oraz ryżu. Nie udajemy się jednak po chińskie zboże do prowincji Xingyoung a jedynie de sklepiku obok, gdzie zakupujemy dwa kilogramy tegoż sypkiego produktu, brakuje nam mięska, po które udajemy się do pobliskiego mięsnego. Wybieramy wielgachny kawał łopatki oczywiście tłustej jak należy, do tego zakupujemy jeszcze słuszny kawał wędzonego boczku. Wracając z zakupami nie omieszkujemy wstąpić do zaprzyjaźnionej tawerny w celu oczywiście uzupełnienia płynów.
Jesteśmy w domu, zamaszystym energicznym ruchem wyganiamy obecną niewiastę z domu w celu rąbania drewna, oczywiście wybieramy najbardziej tępą siekierę, co by za łatwo nie miała… teraz będąc już sami w swoim królestwie przystępujemy do działania. Monstrualnie wielkim nożem wykrawamy z kapusty kaczan, zadanie nie jest proste wbrew pozorom, kapusta się na stole ślizga a teoretycznie ostry nóż w teoretycznie miękką kapustę nie wchodzi łatwo. Czas na trick kulinarny, wielgachna kapusta w wielgachnym garze nie ugotuje się nigdy, zatem gotujące wierzchnie liście odkrajamy tuz przy kaczanie i odkładamy na talerz, także kapusta gotuje się równomiernie. W międzyczasie wsypujemy do gara ryż, płuczemy porządnie i gotujemy, oczywiście z dodatkiem soli, na oko kopiasta łyżka soli wystarczy. Mielemy mięso, dodajemy szklankę mleka aby nabrało kremowej konsystencji i jak już je ono wchłonie przyprawiamy sporą ilością soli i pieprzu. Boczek smażymy na patelni drobniutko pokrojony by wydobyć z niego swoisty aromat. Doprawione mięso mieszamy z sypko ugotowanym ryżem, tak by powstała jednolita masa. Doprawiamy solą, pieprzem oraz odrobiną bazylii. Fajnie współgra z kapustą..
Następnie formujemy gołąbki, czyli bierzemy liść nakładamy farsz, zawijamy najpierw lewy i prawy bok, resztę zwijamy w rulon. W między czasie, przy okazji wychodząc sobie zapalić sprawdzamy ilość narąbanego drewna. Oczywiście opieprzając połowicę za rozrzucone w nieładzie szczapki. Wracamy do pichcenia. Nabierając już pełnej wprawy formujemy gołąbki, ciasno układając je w garze. Oczywiście zawsze pozostaje nam odrobina farszu, który obtaczając jak kotlety w bułkę smażymy robiąc fajną zimną przystawkę. Rzecz bardzo ważna należy na dnie garnka ułożyć jeden wielki liść, aby nam się gołąbki nie przypaliły. Rzeczone gołąbki zalewamy zimną wodą i gotujemy na jak najmniejszym ogniu. Gotowanie powinno trwać do urąbania dwóch metrów sześciennych drewna przez małżonkę. Ponieważ jak wszem i wobec wiadomo kobieta zmarznięta i zmęczona wkurwiona być nie może, co przynosi pożytek naszemu zdrowiu psychicznemu jaki jej.
Pora na sos.
Schodzimy do piwnicy, odnajdujemy zakamarkach flaszkę nalewki wiśniowej oraz litrowy słoik, domowej roboty koncentratu pomidorowego. Przelewamy koncentrat do garnka, dolewając chochlą wywaru z gotujących się gołąbków. Butelka przyniesionej wiśniówki nie wymaga instrukcji obsługi. Robimy zasmażkę, kopiaste łyżki cztery smażymy na złoto i zmniejszając ogień dolewamy wywaru energicznie mieszając. Po zagotowaniu wlewamy do sosu. Tutaj możemy sobie pozwolić na drobną wariację dodając zioła prowansalskie oraz czosnek. Teraz pozostaje zaprosić sąsiada, który niechybnie przybędzie z następną flaszką wiśniówki i uraczyć go prostym polskim tradycyjnym daniem.
Na marginesie: Wódeczki wypite w tawernie są własnym wyrobem, nie sklepowym badziewiem, jak rozwiązać problem, bardzo prosto, przynosisz flaszki trzy, dwie dla barmana, a jedną przelewasz do pustej po Jacku wędrowniczku, i bezczelnie bezpardonowo stawiasz w knajpie na półce. A najfajniejszą jazdę masz wtedy, jak w porządnej knajpie bezczelnie popijasz sobie bimberek, a obok dwie, w tanich kieckach damy z skarbówki na kontrolę sobie przyszły i sączą cienką herbatkę. Masakrycznie wesoło.
Rosół
Rosół jest o tyle smacznym, co trudnym w wykonaniu daniem. Główna trudność polega na złapaniu tej podskakującej, gdakającej wkurwiającej kury, która przecież sama nam do garnka nie wskoczy. Kurze należy bezpardonowo odrąbać łeb. Następnie wchodząc przez odbyt i kierując się na północ wypatroszyć kurę. Też ją przecież trzeba oskubać polewając gorącą wodą i wyrywając z dupy wszystkie wystające pióra, aż do uzyskania absolutnej kurczakowej golizny. Po poporcjowaniu Kurę gotujemy na bardzo wolniutkim ogniu, dodajemy liść laurowy, ziele angielskie, marchewkę, pietruszkę, seler oraz dla poprawienia aromatu mały kawałek wieprzowiny. Odrąbany łeb chowamy dla zabawy do torebki małżonki.
Makaron
Sprawa prosta, cztery jajka, kilo mąki, szczypta soli. Rozwałkowujemy, kroimy w paski i gotujemy w osolonej wodzie.
Bardzo wolniutko gotująca się martwa ptica nabiera wspaniałego aromatycznego zapachu oraz smaku. Tak przygotowany rosół podajemy w niedzielne popołudnie po powrocie z knajpy, polowania, rundy snookera, i niekoniecznie powrocie z kościoła.
Amen
Polsko-ruskie pierogi
Najlepsze potrawy powstały z biedy. Jakże proste, pyszne oraz niesamowicie pracochłonne danie czyli pierogi. Każdy chłop miał krowę, krowa cycki, z cycków mleko, a od mleka ser. Polska dla polaków, ziemia dla ziemniaków, oczywiście polski gospodarz posiadał również zboże, zboże czyli mąka.
Przepis:
Z kurzej dupy jajka trzy, mąka sól, woda, z tego zagniatamy ciasto. Ugotowane ziemniaki mieszamy z białym serem w stosunku 1:3. Oczywiście wszelakie czynności wykonywane są przez naszą małżonkę, ponieważ nam nie przystoi. Szklanką bądź musztardówką wykrawamy krążki ciasta nakładając weń nie farsz i zalepiając brzegi przez zręczne palce naszej małżonki, siostry, córki, w najgorszym wypadku teściowej. Tak oto przygotowane pierogi wrzucamy na osoloną wrzącą wodę, gotując aż do wypłynięcia. Zaznaczyć należy iż teściowa wrzucona do wrzącej wody powinna pójść na dno, a nasze boskie pierogi powinny wypłynąć na wierzch. Ugotowane, gorące i pachnące pierogi podajemy obowiązkowo z świeżo zesmażonymi skwarkami. Do popicia polecam zsiadłe mleko ewentualnie wodę ze studni w której utopiła się teściowa sąsiada.
Smacznego
albo golimy jednorazówką. 
Bigos, fasolka, flaki, rosół i kilka jeszcze im podobnych jest jej domeną i niekoniecznie chce to zmieniać. Nie to, że biję się, że nie "wyjdzie" jak trzeba, ale na jaką cholerę wyważać otwarte drzwi. 
Owszem, od kuchni nie uciekam i cierpliwie siekam wszystko o co luba poprosi, lub też pomagam doprawiać, ale generalnie to jej królestwo i niech tak zostanie. 
Moje zadania kulinarne są zawsze związane z ogniem, czyli wędzenie, potrawy z rusztu (nigdy z grilla), kociołek myśliwski, bogracz itp. Ma być prosto i smacznie jak nigdy. 
No to jedziemy.
I teraz Was zaskoczę, już gotowe. Teraz trzeba się dzielić, bo porcja spokojnie dla czworga, oraz oczekiwać pochwał, a wiem, że będą. 
.
i po normalnym zużyciu.
